«MYu»ning sobiq hujumchisi, hozirda Norvegiyaning «Myolde» klubi bosh murabbiyi Ole Gunnar Solskyaer hadeb sport nashrlarida ko'rinish beravermaydi. Lekin qachonki unga yaxshi suhbatdosh topilib, jo'yali savollar berilsa, hech qachon intervyudan bosh tortmagan. Misol uchun, FourFourTwo nashri muxbiri bahorning ilk kunlarida uni qidirib kelganida, yosh mutaxassis muxbirni ochiq chehra va yuzidan hech arimaydigan yoqimli tabassum bilan qarshi oldi. Boz ustiga, Norvegiya uchun odatiy bo'lgan salqinroq sharoitda muzlab qolgan jurnalist mutaxassisning haziliga sabab bo'ldi: «Bizda, Norvegiyaliklarda shunday naql bor: «Yomon ob-havo bo'lmaydi, shunchaki, kiyim-bosh chatoq bo'lishi mumkin». - Aytingchi, sizga «Kulib turgan jallod» laqabi yoqarmidi? - Men bu laqabga qarshi hech narsa deya olmayman. Chunki u juda yoqimli qilib aytilgan. To'g'ri, premer-ligaga o'tganimda, ko'rinishim o'smirnikiga o'xshashini o'zim ham bilardim. Lekin o'yin vaqtida buni butunlay unutib, o'zimni juda qattiqqo'l tutardim. Ya'ni to'pni olib qo'yishga ishonsam, raqibimga nisbatan qo'rqmay «podkat» ishlatardim. Laqab menga yordam berganmi? Mutlaqo yo'q. Ochig'ini aytsam, bolaligimdayoq rivojlanishim negadir juda sust bo'lgan. Faqat 20-21 yoshga kelibgina bo'yim o'sa boshlagan. - Otangiz yunon-rum kurashi bo'yicha chempion bo'lgani rostmi? Balki kurash bilan siz ham shug'ullangandirsiz? - Ha, chindan ham otam chempion bo'lgan. Men ham 8 yoshdan 10 yoshimgacha kurash mashg'ulotlariga qatnaganman. Ammo kaminani nuqul elkadan oshirib erga urishardi. Boshim og'rib, o'zimni juda yomon sezardim. Xullas, kurash menga sira yoqmagan. - Aytishlaricha, bolaligingizda «Liverpul»ga muxlislik qilgan ekansiz? - (kulib) Bu borada sizga faqat quyidagilarni aytishim mumkin: men tirnog'imning uchidan sochimning uchlarigacha «Manchester Yunayted» ishqiboziman. Hatto mening qonim ham qip-qizil. - Birinchi klubingiz - «Klausenengen»da bitta o'yinda ko'pi bilan nechta gol urgansiz? - Bir safar naq 14ta gol urganman. Umuman olganda, bu klubda ko'p marta gollarimni nishonlaganman. Agar jamoamizning o'yini qovushavermasa, bir o'zim uch-to'rt himoyachini aldab o'tib, maqsadimga etardim. Ochig'i, «Klausenengen»ning muxlislari unchalik ko'p emasdi, o'yinlarni ko'rishga atigi 50-100 nafar tomoshabin kelardi, xolos. Ammo jamoamiz ahil bo'lib, biz bir-birimizga qattiq bog'lanib qolgandik. - «Molde»ga o'tganingizdan so'ng xorij klublarining sizga qiziqishlari keskin kuchayib ketdi... - Ha, chunki men bu klubdagi birinchi o'yinimda ikkita, ikkinchisida uchta gol urgandim. Shundan so'ng Gamburgda Feliks Magat bilan, keyinroq Jovanni Trapattoni bilan uchrashganman. U meni «Kalyari»ga olib ketmoqchi bo'lgan. Shuningdek, «PSV» va «Bavariya»dan ham qiziqish bo'lgan. Aytgancha, «Liverpul» haqida ham mish-mishlar paydo bo'lgan, ammo bu jamoalarning hech biri menga shaxsan murojaat qilishmagan. Albatta, «Manchester Yunayted» bundan mustasno. - Siz 1996 yili «MYu»ga ko'chib o'tgansiz. O'shanda manchesterliklar Alan Shirerni safga qo'shib olish imkonidan voz kechishgan. Ehtimol, «qizil iblislar» sizni deb shunday yo'l tutishgandir? - Hecham bunaqa emas. Yodimda bor, Boss [Aleks Fergyuson] menga shunday degandi: «Dastlabki yarim yilda o'rinbosarlar tarkibida o'ynab, Angliyaga ko'nikasan. Yanvardan boshlab esa seni birinchi jamoaga o'tkazaman». Lekin shunday bo'lib chiqdiki, men o'rinbosarlar tarkibidagi ilk o'yinda dublga erishdim. Bu orada Endi Koul kutilmaganda jarohatga yo'liqdi va jamoa hujumchiga muhtoj bo'lib qoldi. Shu tariqa, «Blekbern»ga qarshi o'yinni asosiy tarkibda boshlab, oltinchi daqiqadayoq gol urdim. Umuman olganda, «Yunayted»da juda ko'p gollar urishimni ko'nglim sezgandi. Chunki men vaziyatlardan qanday foydalanish kerakligini yaxshi o'zlashtirgandim. Mashg'ulotlarda, hatto darvozabon yo'qligida ham to'pni faqat darvoza ustuniga yaqinroq yo'naltirishni mashq qilardim. Chunki bunday zarbani qaytarish juda-juda mushkul. - Aleks Fergyuson qo'li ostida to'p surish qanday? - Rohatning o'zginasi! Bilasizmi, yaqinda men Patris Evra bilan ko'rishib qoldim. Uning aytishicha, «Yuventus»da o'ynash - ishga borishdek gap ekan. «Yunayted»da bizni siqib, suvimizni olishardi, ammo sira bunday tuyg'uni his qilmaganmiz. Chunki murabbiy har doim erkin bo'lshimizni istardi. U jamoada adolatparvar muhit yaratgandi. Giggz, Kantona, Kin, Shmayxel — biz klub uchun borimizni berardik. 2000 yilga kelib mashg'ulotlarimizning borishi haqida kundalik daftar tuta boshladim. Chunki Fergyuson hech qachon ko'p gapirmasdi, lekin uning kam sonli har bir gapi muhim bo'lardi. Davomi InterFUTBOL gazetasi blogida.
— deya xabar beradi uff.uz nashri.