Frantsiya terma jamoasi JAR mezbonligida o'tgan JCh-2010da katta omadsizlikka yo'liqdi va tabiiy ravishda keskin islohotlarga yuz tutdi. Avvaliga Loran Blan jamoa­dagi nosozliklarni tuzatishga urindi, keyin izchil o'zgarishlarni nazarat qilish vakolati Dide Deshamga ishonib topshirildi.
O'zgarish jarayoni jamoaning har bir chizig'ini qamrab olgani ko'pchilikka ma'lum. Futbolchilarning sport formasini yo'qotishlari, e'tibor va ishtiyoqni pasaytirishlari, jarohat orttirishlari, xalqaro faoliyatga nuqta qo'yishlari kabi sabablar o'laroq, tarkibda yangi ijrochilar paydo bo'lishdi, o'yin uslubiyu, umumiy qarashlar ham boshqacha ko'rinish oldi. Shunday keng qamrovli islohotlar davomida bir kishi o'z o'rnida qolaverdi - darvozabon Ugo Loris.
2010 yilning noyabridan buyonLes Bleusga sardorlik qilayotgan 29 yoshli golkiper yangilangan tarkibda ham o'z so'zini baralla aytmoqda. Ugo Braziliya-2014 mundialida frantsuzlar bilan chorak final marrasigacha bordi va endi Evro-2016ga yanada katta umid bog'lamoqda. Uning maqsadi - Frantsiya termasidagi faoliyatini turnir mezboni sifatida qo'lga kiritilgan yutuq bilan bezash. Xullas, «Tottenxem» darvozaboni FIFA.com sayti ijodkorlari bilan suhbatlashish chog'i futbolga nisbatan shaxsiy qarashi, o'z majburiyatlari va boshqa turli masalalar yuzasidan fikr yuritdi.
- Boshida odatiy savol: qiziq, aynan darvozabonlikni tanlashingizda sizga nima turtki bergan?
-  Buni tushuntirib berolmayman. Bolaligimda televizor orqali ilk marta futbol tomosha qilganimdayoq negadir darvozabon bo'lishni xohlaganman va ushbu istak bevosita mashg'ulotlarga qatnay boshlaganimda ham meni tark etmadi. Aslida avvaliga katta tennis bilan shug'ullanganman, lekin bo'sh vaqt yuzaga kelgani hamono bolalar bilan maydonchaga oshiqardik. Keyin 2ta stul yordamida sun'iy darvoza o'rnatardik va men darhol qo'riqchilikni o'z zimmamga olardim. Chunki to'pni ilib olish jonu dilim edi. To'g'ri, gohida maydon o'yinchisi sifatida ham o'ynardim. Batamom futbol maktabiga o'tganimdan keyin esa darvozabonlikka qiziqishim yanada ortdi. Bunga Piter Shmeyxel va Faben Bartez ijrosidagi ajoyib o'yinlar sababdir. Xullas, qo'limga qo'lqop olishga qat'iy qaror qildim. Chunki bu yumush o'zimni boshqacha his etishimga imkon berardi. Yo'q, maydonda hammadan ajralib turishni emas, aksincha, jamoamga qaysidir ma'noda eng foydali futbolchi bo'lishni o'ylaganman.
- Sizningcha, boshqa ampluani tanlaganingizda ham, shunday mashhurlikka erishishingiz mumkinmidi?
- Bir narsa deyishim qiyin. Futbol bilan shug'ullana boshlaganimda 7 yoki 8 yoshli bolakay edim va o'shandayoq o'zgacha rolga moyilligim yaqqol sezilgandi. Biz kichik o'lchamli maydonda 7x7 ko'rinishida o'ynardik va darvozada turib, barchasini nazorat qilishni yoqtirardim. Keyinchalik oldingi chiziqda ham harakatlangan va hattoki, hujumchilikka qattiq mehr berganman. Ammo «Nitstsa» maktabiga o'tganimdan so'ng Dominik Baratelli meni darvozaga qaytishga ko'ndirdi. O'shanda 10 yoshga to'lgandim va shu-shu boshqa amplualarda o'ynashni biror marta o'ylamadim ham.
- Xo'sh, professional darvozabon bo'lib etishishingizni qaysi vaqt tushundingiz?
- Mudom maktabdagi tahsil va futbol mashg'ulotlari o'rtasida muayyan muvozanatni ushlashga harakat qilganman. Garchi futbol qalbim qo'ridan joy olganini bilsamda, maktabdagi o'qishni hech qachon ikkinchi darajaga surib qo'ygan emasman. Hozir ham ochiq e'tirof etaman - hayotda o'z o'rnimni topishimda futbol va maktabda olgan bilimlarimning ulushi teng. Misol uchun, «Nitstsa»da ilk marta 18 yoshimda maydonga tushish imkoniyatiga ega bo'lganman - avvaliga Liga kubogi doirasida, keyin Frantsiya kubogida va nihoyat, chempionat o'yinida. Demoqchimanki, hammasi men uchun ancha erta boshlangan va bunda o'zimni xotirjam tutishim qo'l kelgan. Chunki maktabda yaxshi o'qigandim va biror qadam bosishdan oldin uning oqibatini obdon o'ylardim.
- Faben Bartez bir safar shunday degandi: «Darvozabonlar o'z xizmatlariga yarasha e'tirofga erishmaydilar». Uning bu fikriga qo'shilasizmi?
- Ehtimol, uning davrida hammasi boshqacharoq bo'lgandir, lekin menimcha, darvozabonning ishi u qadar qadrsiz emas. Bilamizki, Faben golkiperlik yo'nalishini ancha o'zgartirib yuborgan - u oyoqda o'ynashni xush ko'rardi va bunday harakati bilan muxlislarga o'zgacha zavq ulashgani ham rost. O'zi zamonaviy futbol darvozabonlar uchun tobora murakkablashib boryapti. Deylik, hozirda hattoki, hujum boshlash ham ularning zimmalarida. Demoqchimanki, to'p o'yinga vaqtida va to'g'ri kiritilsa, hujum keskin tus oladi.
Endi mas'uliyat misli ko'rilmagan darajada oshganini aytishim shart emasdir. «Tottenxem» misolida gapirsam, klubimiz oliy maqsad sari olg'a boryapti va yutqazishga aslo haqqimiz yo'q. Bu nimani anglatadi? Shuniki, men doimo maksimal darajada hushyor turishim, muayyan vaziyatda tezkor qaror qabul qilishdan cho'chimasligim lozim. Lekin tezkor qarorlar o'ziga yarasha tavakkal hisoblanadi va bu holatda xatoga yo'l qo'yish xavfi balandroq. Oddiy ifoda etganda, darvozabonlar bugungi kunda qalblari bilan o'ynashlari lozim. Murabbiylar bundan kamiga qanoat qilishmaydi. Tarkib 11 kishidan iborat va darvozabonning roli alohida. Shunday ekan, uning xizmatlari  tan olinmasligi mumkinmi?
Davomi InterFUTBOL gazetasi blogida.
— deya xabar beradi uff.uz nashri.