Nimjongina Abror yoshligidanoq futbol shaydosi edi. Har kuni maktabdan qaytgach, mahalla bolalariga qo'shilib to'p tepish ilinjida maydonchaga yo'l olardi. Ammo bolalar uni hech o'z saflariga olishni istashmas edi. Ko'ngli cho'kkan bola bir kuni yurak yutib jamoa murabbiyiga dedi:
— Men ham hech bo'lmasa bir marotaba o'ynay?
Murabbiy unga bir muddat bepisandlik bilan qarab turib:
— Mayli, o'ynaysan. Faqat imkoning bo'lganda.
— Qanday imkoniyat?
— Qor yog'sin. O'shanda balki bir-ikki o'yinda ishtirok etarsan.
Abror murabbiyining gapidan boshi ko'kka etib, bu safar ularning o'yinini o'zgacha zavq bilan tomosha qildi. O'yin nihoyasiga etgach, uyiga bamisoli elib keldi.
— Oyi! Oyijon!
— Ha, bolam? Tinchlikmi? Namuncha og'zing qulog'ingda?
— Oyijon, qor…
— Nima qor?
— Qor qachon yog'adi?
— Qishda yog'adi-da, o'g'lim, qishda.
— Haligi… ertaga ham yog'ishi mumkinmi?
— Jon bolam, hozir — yoz chillasida qor nima qiladi?
— Shunaqami? — bolakay o'ylanib qoldi. — Oyi, qorni kim yog'diradi o'zi?
Davomi Tafsilot.Uz blogida.
— deya xabar beradi uff.uz nashri.