Ruslarning tengsiz xokkeychisi Valeriy Xarlamov futbolchilarni “balerinalar” deb atarkan. Futbolni  u shunday ko'rgan - nozik harakat qiluvchilar, salgina turtsa yiqilib tushaveradiganlar va hokazo... Aslida, futbol xokkeydan qolishmaydigan, har qarich er uchun tinimsiz kurashlar kechadigan sport turidir. Xarlamovdan farqli ravishda, men  uni shunday ko'raman, shunday bo'lib qolishini-da istayman.
Yoshlik davrlarimiz.  “Paxtakor” stadionining orqa tomonidagi kichik maydonda futbol o'ynardik. Ur-to'polon, janjal... Rosa yoqardi odamga.
Bir kuni juda ham tartibli, odobni har nedan ikki jild ustun qo'yguvchi jamoa kelib qo'shildi oramizga. Avvaliga ularning muomalasidan, xusni xulqidan ta'sirlandik. Shunday ajoyib, tartibli futbolchilar bilan o'ynash yoqimli ko'rildi. Ammo, ozgina vaqt o'tdiyu, “balerinalar” bahsida suzib yurganimizni sezib qoldik.
“Odobli jamoa” sal turtilib ketsa uzr so'rayverib jonga tegib ketdi, ochig'i. Ayb menda, uzr, og'ayni, deb to'xtashlar o'yin suratini chilparchin qilib tashladi. Bu narsa borib-borib bizning ham shiddatimizni so'ndirdi. Raqibing qo'pollik ishlatmagandan keyin - na iloj, sen ham unga shunday muomalada bo'lishing kerak-da, xullas, o'sha kuni futbol o'ynagandek bo'lmadik.  
O'shandan buyon futboldan ma'naviyat axtarishni, tozalikning yuqori ko'rinishini izlashni to'xtatganman. Futbolni futbolligicha qabul qilishga odatlanganman. Shunisi yaxshi.
Yaqinda “Lokomotiv” jamoasining “So'g'diyona”ga urgan “g'irrom” goli xususida matbuot jar soldi. Ko'pchilik “Loko” vakillarini insofsizlikda aybladi. Qoida yuzasidan to'g'ri urilgan bo'lsa-da, insoniylik nuqtai nazaridan noto'g'ri qilindi, deb baholandi. Shaxsan men qo'shila olmadim bu fikrlarga.
Birinchidan, jizzaxlik darvozabon to'pni uzoqqa otib yubormasin edi, mehmonlar darhol qaytarib berishardi. Deyarli maydon markaziga yaqin joyga otganidan keyin hujum uyushtirsa, ayuxannos solmaslik kerak. Tayyor turish kerak, vassalom. Tasodifan gol bo'lib qolgach esa, darvozabon alam aralash temiryo'lchilarga qarshi nedir harakatlar qila boshladi. Oldinroq o'ylash kerak edi...
Ikkinchidan, aut olingach, “Lokomotiv” a'zosi to'pni qaytarib bermasligi goldan ancha avvalroq aniq bo'lib ulgurdi. U to'pni ochiqchasiga jarima maydonchasiga uzatib beryaptimi, raqiblar ham uning harakatiga tayyor turishlari kerak edi. Kadrdan ma'lum bo'lishicha, ular tayyor ham edilar. Biroq, hujumchining to'pga avval etib kelib zarba yo'llashi oqibatida gol bo'lib qoldi, “feyr-pley”ni xotirlashlar esa keyin boshlandi.  
Uchinchidan, mehmonlar 0:1 hisobida engilib turishibdi. Mag'lubiyatga uchrab turgan jamoadan insof tilash, menimcha, ahmoqlik. Buning ustiga, jarima maydonchasi ichidagi to'qnashuvda “Lokomotiv” a'zosi ham yiqildi. Bu vaziyatda shaytoniy fikr ham keladi-da odamga: “Darvozabon o'z jamoadoshi tomonidan qo'pollik ishlatilganini ko'rganu, bu qo'pollikni yashirish niyatida o'yinchiga tibbiy yordam kerak, degan ma'noda to'pni otib yuborgan!” Bu futbol-da, azizlar, har qanaqasiga tahlil qilsa bo'laveradi.
To'rtinchidan, feyr-pley qoida bo'lolmas ekan, unga suyanib qolishning oqibati bor. Ertaga terma jamoamiz turli yurt jamoalariga qarshi o'ynaydi. Shunday pallalarda yig'lab qolmasligimiz uchun ham “Loko” ayyorligidan foydali tomondan xulosa chiqarish kerak.
Tan olaman, “Lokomotiv” futbolchilari to'pni qaytarib berishganida, ularga qoyil qolardim, ammo qaytarib bermasdan gol urganlari uchun malomat qila olmayman. Boya aytdimku, insoniylikni boshqa joylardan izlayman, yashil maydondan emas.
O'zi insoniylik nima? Keling, shu xususda ham ozgina gaplashaylik. Insoniylik masalasi ko'p holatda  nisbiy bo'lib keladi. “Lokomotiv” vakillari tomonidan qaraganingizda, u erdagi insoniylik - sen sharafini himoya qilayotgan jamoang uchun boringni ber, uning g'alabasidan boshqa narsani o'ylama! Bo'ldi.
Anri esingizda bor-a?! 2010 yilgi mundial saralashida Frantsiyaga qo'lini aralashtirib yordam berganida, butun dunyoning malomatiga qolgandi. Terrining javobi rosa yoqqandi menga: “Mayli, yurtim uchun shaxsiy obro'm to'kilsa to'kilar. Men uchun Frantsiyaning JChga borgani muhimroqdir!”
Xuddi shu Frantsiyadan boshqa bir yulduz shaxsiy g'ururi deb muhim pallada termasini final kechasida yolg'izlatib tashlab ketgandi sal oldin... Frantsuzlar uchun Anrining ishi Zidanga qaraganda “insoniyroq” bo'lsa kerak, a, nima dedingiz?!
Haligacha Argentina ahli Maradonaning qo'l bilan urgan golini zavqlanib tomosha qiladi. Ko'ryapsizmi, o'yin qoidalari ochiqcha toptalgan vaziyatlar ustidaki shu qadar turfa xillilik bo'lsa, qoida taraflama hech qanday e'tirozga sabab bo'lmagan “Loko” golini qanday qilib g'irromlik deyishimiz mumkin? Aslo.
Futbolda 22ta odam o'ynaydi. Yigirma ikkisi turfa xil olam. Ularning asabiylashishi, xursand bo'lishi, vaziyatga baho berishi bir-biridan farq qiladi. Hakamlarga e'tibor berganmisiz, garchi o'yin qoidalarini suv qilib ichib yuborgan bo'lsalar-da, futbolchining holati bilan hisoblashadilar. Ko'p holda. Chunki maydonda to'p surayotgan futbolchilar hissiz robotlar emas, ular ham odam. “11ta o'yinchiga qarshi bahs olib boryapsanmi, ularga birday ishonib yuborma, biri “feyr-pley”ga amal qilsa, ikkinchisi amal qilmasligi mumkin!” Lobanovskiy tomonidan kievliklarga berilgan oltin tahsillardan biri bu.
To'g'ri, hozirda “So'g'diyona” ishqibozlariga bu holat alam qiladi. Lekin nachora, teskari holatda ular ham xursand bo'layotgan, ushbu oqlovimiz ularga ham moydek yoqayotgan bo'lardi. Biz bilamizki, haqiqiy insoniylik ikki tomondan qaraganda ham o'zgarmasligi kerak. Ana o'sha insoniylik haqida gapirilsa, biz umuman tortishmaymiz va indamaygina tan beramiz. “Loko”ning goliga esa bu mezon tushmaydi... uzr! Xayrulla Hamidov
— deya xabar beradi uff.uz nashri.