Marsel shahri plyajlarining biriga tushlik mahali kirib kelgan bir to'da bolalar hech kimning diqqatini tortmadi. Bu joylar aksariyat vaqtlarda bolalar bilan gavjum bo'ladi. Biroq oradan biroz vaqt o'tgach, yon atrofdagilar bolalar tomonga qiziqish bilan qaray boshladilar. Ularning orasidan tetikroq ko'ringani, qum ustida cho'zilib yotgan o'rta yoshlardagi kishi bilan qizishib bahslashardi. — Mese, agar siz yutsangiz, biz bajonidil yutug'ingizni berishimiz mumkin, ishoning, pulimiz bor, — u shunday deya qo'lidagi bir dasta franklarni ko'rsatdi. — Sosiskani sizdan ko'ra ko'proq eymiz, deysanmi, — kulimsirab unga tikildi oftobda toblanayotgan janob, — kim men bilan bahslashadi, senmi? Bolalar mese deb atayotgan kishi masxaraomuz bolakayga tikilib turardi. — Yo'q, mana bu bola, Yazid, beri kel. Bolalar orasidan ozg'in, qotmadan kelgan, ko'zlari chaqnab turuvchi bola ajralib chiqdi. Sosiska eyish bo'yicha musobaqada o'ziga raqib bo'ladigan bolakayni ko'rgan janobning kulgisi qistadi. Tekin tushlik va yaxshigina yutuq o'z oyog'i bilan kelayotganidan ishtahasi ham ochilib ketdi… Oradan 15 daqiqacha vaqt o'tgach esa, mese bolalarning ortidan alam bilan qarab turardi. O'z qo'li bilan pullarini yutqazganidan tashqari, ikki kishi tomonidan eyilgan sosiskalarning narxlarini ham qovoqxonaga to'ladi. O'sha bahsda yutgan bolakayning ismi Zayniddin Yazid Zidan bo'lib, kelajakda buyuk futbolchi bo'lib etishgan ushbu bolakay, 1972 yil 23 iyunda Marsel shahri chetidagi kambag'allar yashaydigan Lya Kastellan mavzesida tug'ilgandi va shu erda istiqomat qilardi. Uning otasi jazoirlik muhojir Ismoil o'z oilasi bilan ko'p qavatli uyda, kichik hajmdagi kvartirada qo'l uchida tirikchilik qilardi. Uning to'rt o'g'li va bir qizi bor edi. Yoshligidan, o'z yaqinlari tomonidan Yazid ismini qisqartirib, Yaz, deb erkalab atalgan farzandlaridan tashqari, Ismoil va ayoli Malikaning Nuriddin, Farid, Jamil, deb atalmish o'g'illari va Laylo ismli qizlari bor edi. Yo'qchilikda yashashiga qaramasdan, oilada o'zaro mehr-oqibat kuchli edi. Aka-ukalar bir-birlarini qo'llashga va otalarining aytganidan chiqmaslikka harakat qilishardi. Yazid futboldagi ilk tajribasini mana shu kvartaldagi tosh ko'chalarda orttirdi, uning birinchi sport anjomi esa plastik suv idishi bo'lgandi. O'n yoshiga qadar u mana shu taxlit «to'p» surdi. Undagi qobiliyatni ko'rgan otasi, bir amallab bo'lsa ham o'g'lini sport maktabiga berishga qaror qildi. Biroq bu xohish Ismoilning gastronomda oladigan kamtarona maoshi uchun katta sinov hisoblanardi. Sal avvalroq aynan mana shu sababga ko'ra Zayniddinning akasi Nuriddin, futbol bilan jiddiyroq shug'ullana olmagan edi. Uning qobiliyati o'z vaqtida ukasinikiga qaraganda yorqinroqday ham tuyulgandi. Ota keyingi farzandining kelajagi uchun kurashishga qaror qildi. Muhojirlar uchun sport, yorqin kelajakka etishishdagi yagona imkoniyat hisoblanardi. «Sen Anri» deb atalmish bolalar jamoasida shug'ullanishni boshlagan Zayniddin unchalik ham boshqa bolalardan ajralib turmasdi. Birozdan so'ng u o'z jamoasini o'zgartiradi. Faoliyati davomida ko'pgina jamoalarni almashtirishiga to'g'ri keladigan yosh dahoning, ikkinchi jamoasi «Septem de Vallon» edi. Bu ikkala jamoa havaskor bolalar jamoalari hisoblanib, unda bolalarga erkin o'ynashlariga yo'l qo'yib berilardi. Mashg'ulotlardan so'ng Yazid do'stlarining oldiga yugurib chiqar va ular ko'cha o'yinlariga berilib ketardilar. Kambag'allar kvartalida yashashning o'zi bo'lmasdi. Bu erda o'z xaqqingni talab qila olishing va o'zing uchun turib berishing lozim bo'lardi. Yosh Yazid hayotining ibtidosi mana shunday shafqatsiz qonunlar bilan to'lib toshgan xududda boshlandi. Lekin aynan mana shunday hayot tarzi, Zayniddinning ichki ruhiyatining bir bo'lagidan iborat bo'lib qoldi. Uning hayoti davomida erishgan barcha yutuqlari uchun sabab bo'lgan kurashuvchanlik hissiyoti mana shu tug'ilib o'sgan mavzesida shakllandi. Uni to'g'ri yo'lda boshqarish va tarbiyalash vazifasini otasi Ismoil a'lo darajada uddaladi. Farzandini yoshligida o'zi yashagan Jazoirdagi qishlog'iga olib borgan ota, vatanini unga ko'rsatar ekan, hozir yashab turgan joylarida musofir ekanliklarini va agar begona yurtda biron narsaga erishishni xohlasa, ikki barobar ishtiyoq bilan harakat qilishi lozimligini uqtirdi. Shu bilan birga u hayot yo'llari pastqamliklardan iboratligini, unda bir necha bora qoqilishi mumkinligini va bunday vaziyatlarda hech qachon taslim bo'lmaslikni o'rgatdi. Yosh arab bolakayi otasining ushbu o'gitlarini quloqlariga quyib oldi. Butun hayoti davomida uning mana shu aytganlariga amal qildi va kelajakda farang diyoridagi arab va boshqa muhojirlarning timsoliga aylandi. Hali «Septem»da to'p surishni o'rganib yurgan chog'larida uning faqatgina kelajakka umid bilan qarashdan boshqa iloji yo'q edi. Shunday kunlarning birida u o'rtoqlari bilan birgalikda, plyajda dam olishga kelganlarni tushirishni o'zgacha uslubini o'zlashtirdi. Serfarzand oilada o'sayotgan Zayniddin yaxshigina ishtahaga ega bo'lib, 12 yoshli bola sosiska eyish borasida uncha-munchasiga «dars» berardi. O'z uyida bunday imkoniyat kamdan-kam nasib qiladigan bolakay uchun plyajdagi dam oluvchilarni bahsga chaqirish bir o'q bilan ikki quyonni urishdek edi. Davomi ushbu havolada.
— deya xabar beradi uff.uz nashri.