U 15 yoshigacha butsalarsiz o'ynagan. Oradan olti yil o'tib esa «Barselona» darvozasini ishg'ol qilgan. U spagetti, «Tvitter», tungi hayot va «podkat»larni yaxshi ko'radi. Ammo qizil kartochkalardan qo'rqadi. FourFourTwo nashriga intervyu bergan «Tottenxem» yarim himoya­chisi Viktor Vanyama o'zi haqida gapirib o'tdi. Aksariyat holatlarda «Tvitter» futbolchilarga yaxshilik olib kelmaydi. Joleon Leskott va Joi Bartonlar bilan bo'lgan holatlar bunga yaqqol misol bo'la oladi. Viktor Vanyama bilan esa aksincha. Keniyalik futbolchi maydonda qo'pol bo'lishi mumkin. Biroq uning qo'liga smartfon bersangiz, qanday muloyim insonligiga guvoh bo'lasiz. 2012 yilning 26 aprelida Vanyama dahshatli film ko'rgani va u yakunlanmasdanoq DVD diskni olib, axlat qutisiga tashlab yuborganini yozgandi. - O'sha kuni safarda o'yin o'tkazgandik. Uyga juda kech qaytdim, - deydi Viktor. - Hech uyqum kelmadi va «Paranormal hodisa-3»ni ko'rishga qaror qildim. Dahshat! Bunday bo'lishini kutmagandim. Hattoki, diskni axlat qutisiga tashlab yubordim. Keyinchalik qo'rqinchli film­larni ko'rmay qo'ydim. Shunga qaramay, Angliya poytaxtiga kelishdan cho'chimadi. - London Nayrobini eslatib yuboradi. U erda tungi hayot avjida. Odamlar dushanbadan dushanbagacha tinishmaydi. Hech kim uxlamaydi. Albatta, Sautgempton yoki Glazgodan farq qiladi. Bu erda jahonning har bir burchagidan kelgan insonlarni uchratasiz. Ba'zida ham­yurtlaringizni ko'rasiz. Ko'chada Keniyadan kelganlar bilan gaplashib turaman. Bundan oldin Sautgemptonda xorijliklarni deyarli uchratmaganman. Glazgoda esa bir marta keniyalik bilan uchrashib qolgandim. U ham Edinburgdan kelgan ekan. 25 yoshli futbolchining bolaligi xavfli o'tgan bo'lsada, uni quvonch bilan eslaydi. Viktor stadiongacha bir necha kilometr yo'lni piyoda bosib o'tardi. 15 yoshigacha esa umuman butsasi bo'lmagan. - Biz umuman nolimasdik. Hazil-huzul qilib, yo'lning tugab qolganini bilmasdik. Maydonda esa uzoq masofadan piyoda kelganimizni hech kim eslamasdi. Shunchaki, iloji boricha ko'proq futbol o'ynashni istardik. Faqatgina qorong'u tushib, o'yinimizga barham berardi. JMJ akademiyasiga kirgunimcha, 14 yoki 15 yoshimgacha butsalarim bo'lmagan. Bu haqda jamoadoshlarimga gapirmayman. Ular ham so'rashmaydi. Shundoq ham Afrikada bizga oson bo'lmaganini yaxshi bilishadi. Lekin bunday holatlar odamni yanada kuchli bo'lishga undaydi. Otasi Noy (Keniyaning 13 karra chempioni, «Leopards» safida o'ynagan)dan tashqari, akalari Tomas, Silvestr va Makdonald Marigalar ham futbol o'ynashgan. Ha, o'sha 2010 yili Joze Mourino boshchiligidagi «Inter» Chempionlar Ligasida g'olib chiqqanda zaxirada o'tirgan Mariga. Vanyama bolaligida Evropa grandlari ishtirokidagi o'yinlarni tomosha qilish uchun mahalliy kino­teatrga borardi. Unga hammadan ko'ra bir futbolchi ko'proq yoqardi. - Asosan, «Manchester Yunayted»ning uchrashuvlarini tomosha qilardim. Menga Roy Kinning o'yinlari yoqardi. Vanyama «Seltik»da Kin kabi ishlarni bajarardi. Glazgoga u Belgiyaning «Beersxot»idagi uch yillik va Shvetsiyaning «Xelsinborg»idagi bir yillik faoliyatidan so'ng borgan. - Belgiya va Shvetsiya - ajoyib mamlakatlar. Ammo Shvetsiya sovuqroq. Hattoki, Glazgodan ham sovuq. U «Seltik» safida Shotlandiya chempionligi va kubogini qo'lga kiritdi. Shuningdek, yilning eng yaxshi yosh futbolchisi deb topilgan. Biroq uning uchun Glazgodagi eng muhim voqea «Barselona» darvozasiga urgan golidir. 2012 yilning noyabrida bo'lib o'tgan uchrashuvda Vanyamaning goli «Seltik»ning kataloniya­liklar ustidan tarixiy g'alabaga erishishida yordam bergandi. Davomi "InterFUTBOL" saytida.
— deya xabar beradi uff.uz nashri.