O'zbekiston milliy terma jamoasi 23 yanvar kuni Gruziyaga qarshi o'rtoqlik o'yinida maydonga tushadi. 12 fevral kuni esa Armaniston bilan o'yin kelishib qo'yilgan. Gruzinlarga qarshi bellashuv Amirlik yig'ini doirasida, armanlar bilan o'yin esa Turkiyada o'tkaziladi.
JCh saralashi doirasidagi o'yin shu bilan 23 mart kuni bo'lib o'tadi, raqib — Suriya. Mantiq ko'rinmaydigan jarayon. Qishning ikkita oyida Samvel Babayan terma jamoaga nomzod deb qaralgan futbolchilarni olib, BAA va Turkiyada ularni aylantirib keladi. 1 oydan ko'proq vaqt o'tadi va Suriyaga qarshi umuman boshqa futbolchilar maydonga chiqib keladi. Bu vaqt ichida Armaniston va Gruziyaga qarshi uchrashuvlar bizga nima berganini ham tushunmay qolamiz.
Xitoy esa boshqacharoq yo'ldan bordi. Marchello Lippi terma futbolchilarini zimdan kuzatib yuribdi. Qatarga qarshi bellashuvda ishlab olingan 1 ochko uchun italiyalik mutaxassis javob bermaydi, u endigina tashrif buyurgandi. Babayan kabi u ham qishda futbolchilarini ko'zdan kechirib olishi, ularga o'z falsafasini singdirishi kerak. Biroq u Samvel aka kabi asosiy tarkibga tusha olmaydigan futbolchilarini aylantirib yurmaydi. Xitoy futbol federatsiyasi mamlakatga Islandiya, Xorvatiya, Chili kabi termalarni mehmon sifatida chaqiradi va kichik turnir tashkil qiladi.
Islandiyaning kuchini ko'rdik, Chili Kopa Amerikada ketma-ket ikki bor zafar quchgan mamlakat. Xorvatiyaning tarkibida Manjukich, Modrich, Rakitich, Kovachich, Srna, Perishich kabi yulduzlar bor. Ularning hammasi Xitoyga keladi, degan fikrdan yiroqman. Biroq Armaniston va Gruziyaning ikkinchi tarkibi bilan solishtirganda, Xorvatiyaning shu futbolchilar bilan to'p tepadigan yigitlari saviyaliroq ko'rinadi, to'g'rimi? Bor-yo'g'i 5 kunlik muddat. 10 yanvarda yarim final o'yinlari o'tadi. Xitoy Islandiya bilan o'ynaydi, Chili esa Xorvatiya bilan. Oradan ko'p o'tmay final va 3-o'rin uchun bellashuvlar.
Birinchidan, bu musobaqa. Sparing raqibga qarshi mashg'ulot o'yinidan katta farq qiladi. Stadiondan turib xitoyliklarni 50-60 ming muxlis qo'llab-quvvatlaydi. Futbolchilar Lippiga o'zini ko'rsatish uchun borini berib harakat qiladi. Bunda qandaydir foyda borligini his qilish qiyin ish emas.
Biz esa Gruziya bilan o'yin uchun BAAga, Armaniston bilan o'yin uchun Turkiyaga boramiz. FIFA kunlari bo'lmagani uchun, asosiy futbolchilarni qoldirib ketamiz va bir tiyinga qimmat uchrashuvlarda maydonga tushib qaytamiz. Shuning uchun ham Qatarda 8-9 talab gol urib yotgan Sardor Rashidovning o'yinini chiqara olmaydi Babayan. Tilini topa olmaydi. Rashidov faqatgina rasmiy o'yinlar uchun tashrif buyuradi, qanday qilib murabbiy va futbolchi o'zaro til topishsin. Qanday qilib qolgan sheriklarini bilan bir-birini tushunsin?
Yaqin kelajakda Xitoy futboli oldinga o'tib ketmasligiga kim kafolat beradi. Masalan ichki chempionatimiz ancha ortda qolib ketdi. Saudiya Arabistoni, Yaponiya, Janubiy Koreya ligalari bizdan kuchli ekanini bilardik. Shu yurishimizda esa BAA, Qatar, Xitoy kabi ligalar ham bizni ortda qoldirib bo'ldi.
Futbol noto'g'ri yo'ldan ketganidan keyin murabbiylardan ham biror narsa talab qilish qiyin. Marchello Lippi Xitoy ligasida o'zini ko'rsatadigan futbolchilardan jamoa tuzadi. Babayanning ishonganlari kim degan savolga javob esa aniq: o'sha xitoyliklar ortga qaytarib yuborgan Sergeev, forslarga yoqmagan Lobanov va hokazo. Babayanning o'zi 10 dan ziyod futbolchilarini Xitoyga yuborgan. Biroq ularning 90 foizi o'tmas bo'lib, ortga qaytib keldi. O'sha vaqtda ularning ko'pi terma jamoaga nomzod futbolchilar sanalardi.
Hozir mana shunday paytda Babayan kimlar bilan raqobatlashayotganiga e'tibor qarating: Uli Shtilike, Karlush Keyrush, Xorxe Fosatti, Marchello Lippi. Mantiq hafa bo'ladigan holat. Nomlari keltirilgan mutaxassislardan qay biridir vazifani uddalay olmaydi, biroq o'sha yurt futbolchilari uchun nimanidir o'rgatib ketadi. Biz Babayandan nimani o'rganamiz?
Hozir murabbiy termadan ketishi kerak demoqchi emasman. U o'z ishini oxiriga qadar bajargani yaxshi. Xudo ko'rsatmasin, omadimiz yurishmay mundialdan yana qolib ketsak, nega aybni vaqtida aytmadingiz deydiganlar albatta topiladi. Jurnalistika esa Babayan kelgan kunidanoq muammolarni ko'rsatib bo'lgandi.
FIFA kunlaridan birida qaysidir mamlakat terma jamoasi bilan rasmiy o'yinda maydonga tushish esimizdan chiqib qoladi. O'zbekistonlik hakamlar boshqarib boradigan o'zimizning bellashuvlar haqida uyalib gapirish mumkin. Janubiy Koreya bilan o'yin oldidan unga umuman o'xshamaydigan Iordaniyalar bilan bellashib yurganimizdan keyin, o'rtoqlik o'yinlari va yig'inlar Babayanning o'zigagina tegishli futbolchilarga nasib qilsa, yana nimadan umid qilsa bo'ladi?
To'g'ri, biz Xitoydan 7 ochko ilgarilab ketganmiz. Bu bizni tashvishga solmasligi kerak. Qatar ham, Suriya ham ortda qolgan. Biroq bu bilan faxrlanish absurd. Chunki jahon chempionatiga chiqish uchun Eron yoki Janubiy Koreyani taslim qilish kerak. Ulardan oldinda turish kerak. Shunday ahvol bilan qay biridan ilgarilab ketmoqchimiz, xayronman. Ular ham qarab turmaydi. Eski murabbiylari borligida Xitoy va Qatarni amallab yutib olgandirmiz, biroq javob o'yinlari ancha qiyin bo'ladi. Kutganimizdan ancha qiyinroq. Sabr bersin hammamizga.
Diyor IMOMXO'JAEV
— deya xabar beradi uff.uz nashri.