O'zbekistonning birinchi raketkasi Denis Istomin Australian open musobaqasining 4-bosqichiga etib borib, Grigor Dimitrovga imkoniyatni boy berdi. O'zbekistonlik tennischi Osiyo-Okeaniya pley-off bosqichi g'olibi sifatida «wildcard»ga ega bo'lib, turnirni asosiy to'rdan boshladi. U dastlab xorvatiyalik Ivan Dodigni, ikkinchi bosqichda jahonning ikkinchi raketkasi Novak Jokovichni, uchinchi o'yinda esa ispaniyalik Pablo Karreno Bustani mag'lub etishga muvaffaq bo'ldi. Afsuski, 4-bosqich bahsida jarohat Istominga to'la kuch bilan o'ynash imkonini bermadi. Natijada, Denis Istomin Avstraliyadagi musobaqa orqali o'z hisobini 220 000 AQSh dollariga boyitib oldi. Denis chorak finalga chiqqanida, bu miqdor 440 000ga etardi. Hamyurtimiz hisobiga 180 reyting ochkolari qo'shildi. Bu orqali Istomin ATR reytingida kuchli yuztalikka kirishga muvaffaq bo'ladi. U o'z ochkolarini taxminan 678taga etkazib, 80-90-o'rinlarga oralig'iga joylashadi. Quyida aynan ushbu tennischimizni rossiyalik hamkasblarimizga bergan intervyusidan parchalar keltirmoqdamiz...  - Siz aslida Orenburgda tug'ilgansiz, ammo uch oylik bo'lganingizda, O'zbekistonga ko'chib ketgansizlar. Buning sababi nimada? - Mening otam toshkentlik. Qarindoshlarimiz ham hammalari Toshkentda yashashadi. Shu bois, biz ham Toshkentga ko'chib kelganmiz. - Tennisga qanday qiziqib qolgansiz? - Mening oyim o'z vaqtida tennis bilan jiddiy shug'ullanganlar va ke-yinchalik murabbiy sifatida ish boshlaganlar. Oyim ishga ketayotganlarida, doim meni ham o'zlari bilan olib ketardilar. Bolaligimdayoq kuni bilan kortda bo'lganim uchun sportning bu turiga qiziqib qolganman. To'g'ri, bir muddat futbol bilan ham shug'ullanib ko'rdim. Ammo tennisga muhabbat, baribir, kuchlilik qildi. - Tennis - eng qimmatbaho sport turlaridan biri hisoblanadi va u bilan shug'ullanish oson emas. Siz ham bu yo'lda qandaydir qiyinchiliklarga duch kelganmisiz? - Avvallari bunday qiyinchiliklar bor edi: raketkalar, ularning iplari, koptoklar etishmasdi. Lekin oyim murabbiy bo'lgani uchun men unchalik qiynalmaganman. Shuningdek, kortlar sifati ham yuqori bo'lmasdi. Lekin ul-g'ayib, terma jamoaga qabul qilinganimdan so'ng sharoitlar ancha yaxshilandi. O'zbekiston tennis federatsiyasi har tomonlama yordam berardi. - 2001 yili avtohalokatga yo'liqib, tennis bilan butunlay xayrlashishingizga bir bahya qolgan. O'sha lahzalarni xotirlay olasizmi? - Ha... Aslida u kunlarni sira eslagim kelmaydi. Chunki belim, qo'lim singandi. Kaftimni hatto qimirlata olmasdim. O'shanda, qaytib tennis o'ynay olmasam kerak, deb o'ylagandim. Ammo shukrki, shifokorlar hamma ishni to'g'ri bajarishgani tufayli sog'ayib, yana sportga qaytdim. - Ma'lumki, faoliyatingiz davomida sizga faqat bir kishi - onangiz murabbiylik qilib kelmoqda... - Ha, xuddi shunday. Biz bir-birimizni juda yaxshi tushunamiz. U menga qaysi lahzada nima kerakligini yaxshi biladi. Men ham o'z navbatida, oyimga to'la-to'kis ishonaman. - Biror marta xafalashib qolganmisizlar? - Oilaviy munosabatlarda bunday holat uchrab turadi. Lekin tezda bir-birimizga yana avvalgidek muomala qilib ketaveramiz. Deylik, «Bo'ldi, bas», deydigan darajada sira xafalashmaganmiz. - Mavsum oralig'ida ko'pchilik tennischilar o'z murabbiylarini almashtirishadi. Siz hech shu haqda o'ylaganmisiz? - Men sira bunday xayolga bormaganman. Lekin oyim bir necha marta menga «O'zingga boshqa murabbiy top», - deganlar. Aftidan, shunday paytlarda u kishini juda qiynab yuborgan bo'lsam kerak-da (kuladi). - Siz ATPdagi faoliyatingizni endi boshlagan chog'larda Agassi, Sampras kabi yulduzlar hali kortda edi. Shundan beri tennis qanchalik o'zgardi? Maqola davomi: www.interfutbol.uz saytida
— deya xabar beradi uff.uz nashri.