«Baxtli onlarda qayg'uli kunlaringni eslab tur, shoyad shu bilan baxtli onlaring yanada cho'zilsa…». L. Tolstoy Menga farqi yo'q, do'ppilar osmonga irg'itilayotgan paytda, men o'sha do'ppini otmaslikka, yaxshisi, uni bir chetga qo'yib, kelajak haqida o'ylagim kelmoqda. Bahrayn bilan kechgan bahsdan keyingi kayfiyatimni-da yuz sakson gradusga o'zgartirib, moziyning achchiq sahifalaridan bir nimalar izlashga kirishmoqchiman. Zero, bu sahifalar mening hayotimda tinmasdan takrorlanaverib, asabimni tarang qilib qo'ygan. Ha, besh marta takrorlangan. Demakki, uning haqiqatligi, to'g'riligi va hech qanday tasodif emasligi turgan gapga aylangan. Oltinchi marta takrorlanmasligi uchun ham hozir gapirmasam bo'lmaydi. Keyin kech bo'ladi. Sarlavhamizda keltirilgan savol sizni ham bezovta qilgan-ku, to'g'rimi? Ushbu sahna ko'rinishlarining takrori sizni ham ajablantirgan-ku? Ha, bu aslida oson savoldek ko'rinsa-da, javobi anchayin murakkabligini ham bilasiz. Barcha sabablarni sanab o'tish orqaligini uning javobi mukammal ko'rinishga kelishi mumkinligini-da bilasiz. Keling, shu haqiqatlarni bilsangiz, ushbu savolga birgalikda javob topib ko'raylik. Qanday sabab va omillar mundial maydonlarida to'p surishimizga to'sqinlik qilaveradi? Chempionatimiz zaif Mana shu haqiqat bilan boshlaymiz-a?! Zero, milliy chempionat terma jamoaning ko'zgusi hisoblanadi. Ispaniya, Italiya, Frantsiya, Germaniya va Angliya chempionatlarining kuchini bilamiz va ularning terma jamoalari ham yuqori saviyada yashab kelishganini kuzatganmiz. Milliy chempionat butun dunyoda shu vazifani bajaradi o'zi – uning kuchi terma jamoada yaqqol aks etishi kerak. Bir paytlar bu kriteriyadan Braziliya mustasno sanalardi. Hozir ular ham qo'shilib ketishdi. Onda-sondagi uchqunchalar (Bolgariya, Senegal, Gretsiya va hok) hisobga kirmaydi, albatta. Milliy chempionatimiz 90-yillarda hozirgiga qaraganda kuchliroq edi va tan olish kerakki, o'sha paytlari terma jamoamiz ham kuchliroq o'ynagan. Oliy ligamiz salohiyati yildan yilga tushib ketar ekan, mahalliy yulduzlarning porlashi ham kamayib ketaveradi. Buni ko'ryapmiz. Bir paytlari Rossiya premer-ligasini to'ldirib tashlagandik. Endi esa bir-ikki hamyurtimiz o'yiniga mahliyomiz. Ular ham aslida tasodifiyroq natijalar. Osiyo mintaqasidan JChga borishga odatlangan yurtlarga qaraylik. Janubiy Koreya, Yaponiya, Avstraliya va Eron (Shimoliy Koreyaga o'xshagan «lesterchalar» bu erda misol bo'la olmaydi). Mana shu mamlakatlarning milliy chempionati ham qit'amizda eng peshqadamlardan. Menimcha, Osiyochalik milliy chempionat saviyasi terma jamoaga ta'sir o'tkazadigan qit'a bo'lmasa kerak. Shu bois, yildan yilga saviyasi oqsayotgan oliy ligamizni qutqarib qolmasak, ertaga uning badalini terma jamoamiz orqali to'laymiz. Juda qattiq to'laymiz. Ishonavering! Murabbiylarimiz malakasiz Yo'q, yo'q, murabbiylarimizning malakasiga til tekkizish niyatimiz yo'q. Bu erda saviya darajasi terma jamoani jahon chempionatiga olib chiqishga qodirlik kriteriyasi bilan o'lchanmoqda. Terma jamoamiz boshida juda ko'p murabbiylar bo'lishgan. Qaysilaridir juda kuchli bo'lgandir ehtimol, lekin o'sha kuchlilar bemavrid olib tashlangan yo Xitoydan kattaroq pul berishsa ketib qolishgan. Lekin ana shu insonlarni ham qo'shib sanaganda xolis aytadigan bo'lsak, terma jamoamizni mundialga olib chiqishga arzirli murabbiy ko'rmaganman men. Bu shaxsiy fikrim, albatta. Mundial katta musobaqa, u erga tasodifan chiqib bo'lmaydi. U erlarga borish uchun mutaxassisda katta tajriba, katta ilm va mukammal ish rejasi bo'lishi kerak. Afsuski, yigirma yillik futbolimizga ko'z yugurtiradigan bo'lsak, termamizni eng yirik musobaqaga olib borishga haqiqatan ham arziydigan insonni topa olmaymiz. Ularning aksari klublarimiz darajasida biror bir natijani qo'lga kiritishlari mumkindir, ammo terma jamoa masalasi, bo'lib ham JCh yo'llanmasidek og'ir vazifani uddalash salohiyatida ko'rilmaydilar. Agar siz kimgadir umid qilgan bo'lsangiz yo kimnidir bu nomga haqli bo'lgan, desangiz, fikrlarimiz turfa xil ekan. Lekin siz tomonda turganlar juda kamligini ham bilaman. Legionerlarimiz dangasa Ha, men aynan shu legionerlarimizdan ko'p bora xafa bo'lib ketganman.  Hozir-ku, ularsiz terma jamoani tasavvur qilib bo'lmaydi. Bu xafagarchilik asrimiz avvalarida ko'zga tashlangan edi. Ayniqsa, Maks xususida. Shatskix juda kuchli futbolchi. U jahon yulduzlari safida tursa ham arziydi. Tabiiyki, Kiev «Dinamo»si safida o'ynab ketish har kimga emas. Mana shunday hujumchimiz bor edi bizning, esingizda bor-a? Ana shu hujumchimizni ko'p tanqid qilganmiz. Yaxshi o'ynay olmayapti, deb emas, jonini berib o'ynamayapti, deb. Chindan ham Maks u qadar ko'p ter to'kmasdi terma jamoada. U bilardi, O'zbekistonga kelganida tengi yo'qligini, yayov yurib ham boshqa hujumchilardan yaxshiroq o'ynashini ham yaxshi bilardi. Yomon tomoni, o'zini shunday tutardi u. Shatskix eng yomon o'ynagan o'yinida ham Irismetov yo Hamidullaevdan zo'r edi. U shuni bilardi va bilganini ko'rsatib qo'yardi. Uni biz boshqa hujumchilarga taqqoslamasdik, o'ziga taqqoslardik va Kievdagi Shatskixni topa olmay xalak bo'laverardik. O'sha paytlari Shirshov ham legioner edi. O'sha Shirshovga taqqoslardik qolganlarni. Ko'p legionerlarimiz o'tgan asrning oxiri va joriy asrimiz boshlarida o'zlariga bildirilgan ishonchni oqlashganida yo o'z darajalarida o'ynab berishganida, hech qursa JCh-2002ga borishimiz kerak edi. O'sha davr legionerlar maktabi juda kuchli bo'lgani bois, ularga shu talabni qo'yish adolatsizlik bo'lmasdi menimcha. Afsuski, ularning asri ham bizga nursiz xotiralarni qoldirib ketdi. O'rtoqlik o'yinlari kam Endi bu… eski muammo. Hozir... ... Davomi «Tafsilot.uz» saytida
— deya xabar beradi uff.uz nashri.