Terma jamoaning Suriyaga qarshi o'yini payshanba kuni o'tib ketgandi. Maqolani yakshanba kuni yozishga qaror qildim. O'yindan keyinoq bu ishga qo'l urishim fikrlarimni to'zitib yuborishi, uning har bir satri alam bilan yozilishi katta ehtimol edi. Bu esa menga yoqmaydi (ko'p marta shunday qilishga to'g'ri kelgan bo'lsa ham).
Uchrashuvdan keyin Bababyan iste'foga chiqishini so'rab yozilgan postlar ijtimoiy tarmoqlarni tutib ketdi. Agar bitta saralash tsikli doirasida olib qarasak, Vadim Abramov ham, Qosimov ham birinchi mag'lubiyatidan keyinoq ishdan bo'shatilgan, buni bilasiz. Samvel Babayan esa hal qiluvchi bosqichda uchinchi bor engildi. Nega u ishdan ketmaydi? Savol o'rinli, xuddiki uning o'z lavozimida qolayotgani kabi. Ha, men Babayan o'z vazifasida qolishini va saralashni yakunlab qo'yishini istayman. Bu narsa siz-u biz kurashib kelayotgan jarayon uchun juda muhim.
Utopiya. Vadim Abramov Eronga qarshi o'yindan keyin ishdan olinmaganida, terma jamoa yakunda Jahon chempionatiga borishi mumkin edi, to'g'rimi? O'yin yomon emasdi, Erondek kuchli jamoani to'liq himoyada o'ynashga majbur eta olgan jamoa Livanni yutib kelishi, Koreyadan ochko olishiga ishonadiganlar oramizda ko'p. Biroq unga imkoniyat berilmadi. U boshlagan ishini oxiriga etkazmadi.
Utopiya. Mirjalol Qosimov o'sha saralashda 7 ta o'yin o'tkazib, yakunda Janubiy Koreya bilan teng ochko jamg'argan, shundaymi? Masalan u Eronni safarda enga olgandi (o'sha tarixiy g'alabadan keyin Eron Osiyo termalaridan birortasiga mag'lub bo'lmadi). Agar Abramovning o'rnida Toshkentdagi o'yinga ham jamoani olib chiqib, aqalli 1 ochko ishlay olganida, Jahon chempionatiga chiqishi mumkin edi. Chunki koreyaliklar ustozi Qosimov 7 ta o'yinda to'plagan ochkosini 8 ta bellashuvda qo'lga kiritgandi.
Ko'ryapsizmi, biz doimo shunday farazlar bilan xayollarimizni tinch qo'ymaganmiz. O'sha Rustam Mirsodiqov boshlab bergan saralash tsiklidan to hozirga qadar hal qiluvchi bosqichda murabbiy almashtiraverganmiz, yakunda esa baribir maqsadimizga etmaganmiz.
Babayan esa qolganlardan boshqacharoq chiqib qoldi. U aytdiki, hozirgi tarkib tarixdagi eng kuchlisi (futbolni tushungan odam borki, bu fikrdan hang-mang bo'lib qolgandi). Shu futbolchilar bilan Jahon chempionatiga chiqishni bemalol uddalash mumkin, tamom! Va qarangki, Babayan saralashni birinchi marta g'alaba bilan boshlay oldi. 2-turdan keyin ham natijamizning yuz foizlik ekani ko'pchilikni shoshirib qo'ygandi (aqli bor odamlar Eron va Janubiy Koreya hali oldinda deb qolib ketavergandi). Ayni vaqtda ham bitta fakt bor, buni chetlab o'tib ketib bo'lmaydi: Babayan hali hech narsa yo'qotmadi. Aytaylik, qolgan barcha o'yinlarni yutib, Rossiya mundialiga jamoasini bemalol olib borishi mumkin, to'g'rimi? Agar shunday bo'lsa, nega endi uni olib tashlash kerak?
Babayan biroz yig'loqiroq inson (haqoratsiz aytdim, nolishlaridan kelib chiqib). U yuta olmaganida hakam, maydon, tarkibning optimal emasligi sabab bo'ladi odatda. Mana shunday holatda murabbiyni ishdan bo'shatish, uning suvdan quruq chiqishiga zamin tayyorlashdan boshqa narsa emas. Oshni o'zi pishirdimi, marhamat — o'zi ichaversin.Birinchidan, otlarni kechuvda almashtirib, hech qachon baraka topgan emasmiz. Buni Vadim Abramov misolida ko'rdik. Nega kerak yana o'sha-o'sha mantiqsiz ishni takrorlab?Ikkinchidan, keskin qarorlarimiz hech qachon foyda keltirmagan. Buni Qosimov misolida ko'rdik. U Inileevdan ikkita mag'lubiyatdan so'ng, Abramovdan bitta mag'lubiyatdan so'ng jamoani qabul qilib olgan (yakunda emagan somsalari uchun ham pul to'lagan). Nega endi yana kimnidir uning holiga solish kerak?
To'g'ri, xorijdan murabbiy olib kelish shart. Lippi, Keyrush, Fosatti, Shtilike kabilar oldida Oliy ligani ikki marta yutib qo'ygan Babayan saviyasi ancha g'arib ko'rinadi (qanday yutganini endi hamma biladi). Biroq hozir o'sha xorijiy mutaxassis kelishi uchun eng noqulay vaqt. U kelib Jahon chempionatiga chiqib qolsak ham, chiqa olmasak ham o'zimizni bir necha yillardan buyon qiynab keladigan savollarga javob topa olaymiz.
Qo'ying, yaxshisi Babayan ishlasin. O'xshab qolsa, marhamat — qahramonga aylansin-u, Rossiyaga borib kelsin. O'xshamay qolsa hech narsa yo'qotmaymiz, ishoning. Bitta mundial hammasini o'zgartirib yuborganida Saudiya, Xitoy, KXDR kabilar allaqachon Yaponiya bo'lib ketishi kerak edi. Biroq bunday bo'lmagan.
Anchadan buyon shu fikrni takrorlayman, bizda futbol batamom o'zgarishi uchun men 2018 yilgi Jahon chempionatidan voz kechishga tayyorman. Gap faqatgina Babayanning o'zida emas, bugun futbolda ishlayotgan butun bir avlod yangilanishga muhtoj. Yangilikka intiladigan, zamon bilan hamnafas kishilar uning tepasiga kelmagunicha, bugungi muxlis dardi 4, 8 yoki 12 yil oldingisidan farq qilmaydi, menimcha…
Diyor IMOMXO'JAEV
— deya xabar beradi uff.uz nashri.