G'alaba va mag'lubiyat orasidagi o'yinlar (bu o'rinda «uchrashuv» yoki «bahs» iborasini ishlatishdan tiyildik, zero, «o'yin» so'zi har doim ham bu terminlarga sinonim bo'lmaydi)dan charchagan muxlislar bugun milliy terma jamoamiz murabbiylar shtabidan fusunkor farosat taktikasini kutishmoqda. Chunki keyingi 3ta bahsda arosat uslubidagi o'yin bilan g'olib chiqish qiyinligini barcha yaxshi tushunib turibdi. Kuchli raqiblarni dovdiratadigan kutilmagan uslubiy loyihalarning nazariy jihatlarini ishlab chiqish uchun oldinda vaqt etarli. Bosh jamoamiz Samvel Babayan rahbarligida shu vaqtgacha tushunarsiz va arosat uslubda to'p surdi va faqat mislsiz, yana takrorlaymiz, mislsiz or-nomus kuchi bois, qiyin g'alabalarga erishdi. Qatar termasiga qarshi kechgan azobli uchrashuvning ikkinchi bo'limida Odil Ahmedov beqiyos jonfidolik ko'rsatmaganida, ochig'i, natija ijobiy ko'rinish olishi amri-mahol edi. Shunday vaziyatlar bo'ldiki, Odil o'zida emas, o'zidan chiqib ketgandek tuyuldi. Butun jamoa, hattoki, zaxiradan maydonga tushganlar ham bo'shashib, qotib qolgan pallada Odil yolg'iz o'zi oldinga tashlandi. Holbuki, u ham charchagandi, og'riqlardan aziyat chekayotgandi. Nazarimizda, jamoa sardori go'yo hushsiz holatda, ming-minglab nigohlarni unutib, o'zga sayyoraliklar kabi elib- yugurdi, yutunib-yutoqib to'p tepdi. Nima uchun? Unga qanday kuch ta'sir o'tkazdi? Suriya termasi bilan safarda o'tgan alamli uchrashuvda Odilda ham bu kabi holat kuzatilmagandi-ku?! Fikrimizcha, uning ko'zlari muxlislar davrasida o'tirib, maydonga umidvor boqqan va boshini quyi eggan otasiga tushdi. O'sha lahzadan so'ng Odildagi yangi imkonlar ko'z ochdi. Bosh­qacha aytganda, futbolchi qayta uy­g'ondi. Nozikta'b operatorlarning o'tkir nigohi izlab topgan o'sha lahza bo'lmaganida, balki Odil ham olovlanmasdi. Negaki, unda va jamoadoshlarida tabiiy olov­qalblik nish urganida, termamiz suriyalik futbolchilardan mag'lubiyatga uchramasdi. Demoqchimizki, 28 mart oqshomida maydon «magiya»si o'z missiyasini sharaf bilan bajardi. Xo'sh, nima sababdan bugun ham shu mavzudagi mulohazalarni davom ettir­yapmiz? Javob oddiy: o'tgan ish ortda qoldi, mag'lubiyat va g'alaba tarixga aylandi, endi maydon «magiya»siga umid bog'lash joiz! Vakillarimiz navbatdagi raqiblarni ishtiyoqsiz, ayni chog'da ishtiyoqning o'zi bilangina engisholmaydi. Keyingi uchrashuvlarda ham futbolchilarimizni oriyat olovi qizdirishi darkor, ammo g'alaba uchun bu qaynoqlikning ta'siri ham kamlik qiladi. Kezi kelganda, arslon na'rasi tinadi va sherning qudrati-da raqib qoshida bosh egadi.  «Mash'al» qanday porladi va «sherlar» qudratini qay yo'sin jilovladi? Muborak mash'alasini ishtiyoq porlatdi va farosatli o'yin g'alaba  sari etakladi. Yaralangan sher dahshat uyg'otishi bekor gap. To'g'ri, u tajovuzkor bo'lib qoladi, lekin yarador holidagi bunday qudrati omilkorlik oldida ojiz. Omilkorlik! Bu tushuncha murabbiylarning futbol falsafasini ifodalaydi. «Sherlar» shijoati asta-sekin so'nib borayotganining sababi - shu! «Paxtakor» boshqaruvida anchadan buyon omilkorlik yo'q va «sherlar» raqiblarga o'zlaricha qarshilik ko'rsatishga o'rganib qolishdi, go'yo. Raqiblar esa bu vaqtda tobora kuchayib borishdi. «Paxtakorchilar» aksincha, bo'shashishdi. Ularda kuch bor, imkon bor, omilkorona boshqaruv yo'q. «Dinamo»ning poytaxtda chalgan ogohlik qo'ng'irog'iga birov e'tibor qaratmadi. Mana, natija - «sherlar»ga xos sanalmagan yoqimsiz va yirik hisobli mag'lubiyat...  O'z holiga tashlab qo'yilgan va stixiyali tarzda harakatlanayotgan jamoaning ichki quvvati ertami-kech tugaydi. Suriya va Qatar termalariga qarshi kechgan azobli o'yinlar - aslida milliy jamoamiz boshqaruvi uchun ham ogohlik qo'ng'irog'i! Futbolchilarimiz oxirgi zaxira imkonlari bilan qatarliklarni engishdi. Ular ijrosidagi «o'yin» navbatdagi raqiblar namoyish etayotgan futbol soyasiga o'xshaydi. «Mash'al» «sherlar» soyasidan cho'chimadi. Sher soyasi soya, sher emas. Terma jamoamiz harakatida ham hozirgacha soyalar o'yinini ko'rdik. Haqiqiy kuchli tarkibni maydonda chinakamiga o'ynatish - murabbiyning vazifasi emas, balki burchi va mas'uliyati. Burch va mas'uliyat murabbiy tomonidan fusunkor farosat taktikasi orqali ifodalanadi. Samvel Babayan esa mana shu zarur va kutilgan ifodani hanuz maydonga bitganicha yo'q. «Yutuqlar payti tanqidchilar ovozi chiqmaydi», degan murabbiy mutlaqo nohaq. Demak, terma jamoamiz murabbiylar shtabi hattoki, professional tan­qid - mulohazalar bilan batafsil tanishib borishni o'ziga ep ko'rmaydi. Zero, bosh jamoamizning arosat o'yin uslubiga nisbatan haqqoniy va jo'yali tanqid hamisha mavjud. Bunday munosabat yangilanishlar davrigacha davom etishiga ishonchimiz komil. Ta'kidlash joizki, ijtimoiy tarmoqlarda bildirilgan Bu hali hammasi emas, suhbatning davomi bu erda InterFutbol.uz ning Telegram dagi sahifasiga ulaning – eng so'nggi yangiliklar, qiziqarli bloglar va tahliliy materiallar endi bir to'plamda.
— deya xabar beradi uff.uz nashri.