Bugungi o'zbek futboli haqida....Barchasiga sharhlovchi “aybdor”! Xitoy Janubiy Koreyani 1:0 ga yutdi, xushxabarini berishi bilan “yo o'chir, yo boshqa kanalga ol, bular odam bo'lmaydi, baribir yutqazadi”, deb turganlarda ham qandaydir umid uchqunchalari paydo bo'ldi. Ashaddiy ishqiboz­lardan to “bor-e, senlarga essiz vaqt”, deb kundalik yumushini bajarishga chog'langanlar-u futbol, umuman sportga qiziqishi yo'q erinchoqlarning ham, “ishqilib terma jamoamiz yutsin-da” orzusi bilan yashovchi vafodor va tinchliksevar xotin-xalaj-u ko'nglidan “ursa, yuv-yuv boshlanib ketardi” o'g'rincha xayolini o'tkazgan baqqollarning ham, xullas, barchaning nigohi mo''jizakor yalpoq ko'zguga tikildi. Tikilgan ko'zga esa cho'p tushadi! Tavakkalchilik, tasodif omillari muqarrar hayotning eng serqatnov so'qmoqlaridan biri — futbolda bo'lgani kabi teng sharoit, teng kurashda omad biridan yuz o'girib, ikkinchisiga kulib boqdi. Buyog'i ma'lum: raqiblar o'zida yo'q xursand, biz tomonlarda esa futbol o'yinidan keyingi “o'yin” boshlandi, gina-kudrat, alam-dard, afsus-nadomat, g'araz-manfaat, shaxsiyatchilik-guruhbozlik tepkilari chilparchin qilgan ko'ngil toshoynalarining son-sanog'i yo'q. Albatta, bular yarim hazil, yarim chin gaplar. Aslida hammasiga o'zimiz aybdormiz! Yutib tursa, o'zi tugul buva-buvisigacha avliyo, yutqazib qo'ysa bormi: “hammasi bir tiyin”. Futbol tabiatan shunaqa hunarki, o'xshab tursa — mahorat, san'at, o'xshamasa, padariga ming la'nat. Kezi kelganda, Messi ham tanqid-u malomatlar toshbo'ronida qolganini ko'rganmiz. Mo'vrinyo' “Chelsi”dan haydaladi, deb kim o'ylagandi? Ular oldida Odil Ahmedov, Babayanga yo'l bo'lsin. Kimlardir, bizdagi futbol saviyasi Evropa, Amerikaning oldi mamlakatlari singari bo'lsaydi, bir yutqazib qoldik, keyingi o'yindayoq o'zimizni o'nglab olishimiz ham, jahon birinchiligiga borishimiz ham aniq, bunga qudratimiz etadi, deya stadionni to'ldirib, futbolchilar-u murabbiylarimiz sha'niga dalda so'zlarni ashula qilib aytardik, nega tushunmaysiz, tagi chatoq, shunga kuyib ketyapmiz, e'tirozini bildirishlari mumkin. O'shalarga aytar so'zimiz: ha, yashang, ana shu tagini, negizini muhokama qilaylik, aza tutish, aybdor qidirish behuda! Mustaqillikka erishgach, mamlakatimizda barcha sohada bo'lgani kabi sport, xususan, millionlar o'yini, sehrli va jozibador soha — futbolimizning ham bag'riga shamol tegdi, bir so'z bilan aytganda, milliy futbolimizni yaratish imkoni tug'ildi. Haligacha, birov achchiq ustida, birov o'sha rejim mahsuli, tarafdori sifatida, u davrda bizning futbol undoq edi, “ittifoq”da o'z o'rni va obro'si bor edi, iddaolarini eshitib qolamiz. Mayli, bu ham bir fikr. Biroq, kezi kelganda shuni ham aytish kerakki, u paytlarda bizda tizim ma'nosidagi futbol emas, birgina “Paxtakor” jamoasi bo'lgan va u butun respublika, jumladan uning rahbariyatining dardi, obro'si sanalgan. Vazifa uchta bo'lgan: oliy ligada qolish, iloji boricha yuqori o'rinni egallash, “Qayrat”dan bir pog'ona bo'lsa ham oldinda bo'lish! “Hamma narsa front uchun” shiori kabi barcha imkoniyat “Paxtakor” uchun safarbar etilgan. Boshqa respublikalardan (hozirgi tushunchada chetdan, “legioner”) o'yinchilar, murabbiylarni olib kelish, ularni kvartira, avtomobil (GAZ-24) bilan ta'minlash, katta oylik, hurmat-e'tibor va bosh­qalar. “Politotdel” kolxozi – bosh homiy. Na milliy futbol tizimi va infratuzilmamiz bo'lgan, na milliy birinchiligimiz hamda maktabimiz. Jahon birinchiligi u yoqda tursin, “suveren respublika” hisoblanib Osiyo birinchiligiga borish tushimizga ham kirmasdi. Bir-bir o'qib qolardik: “Paxtakor” Osiyoning falon mamlakatining jamoasi bilan ikki o'rtoqlik uchrashuvini o'tkazdi, tamom-vassalom. Televizor orqali tomosha qilish, yutsa olqishlash, yutqazsa, bugungidek g'alayon qilish tushunchasining o'zi tushunchada yo'q edi. O'z davri uchun bu tabiiy va majburiy edi. Negaki, biz Bu hali hammasi emas, maqola davomi bu erda InterFutbol.uz ning Telegram dagi sahifasiga ulaning – eng so'nggi yangiliklar, qiziqarli bloglar va tahliliy materiallar endi bir to'plamda.
— deya xabar beradi uff.uz nashri.