2015 yil davomida o'zbek futbolining ko'plab yorqin yulduzlari bilan uchrashishga muvaffaq bo'ldim. Ana shunday ajoyib kunlarning birida, O'zbekiston futbol federatsiyasi binosi yaqinida Axbor Imomxo'jaevni - O'zbekistondagi eng taniqli sport jurnalistini uchratib qoldim va uni bir guruh faxriylar davrasida suratga oldi. Oradan ancha vaqt o'tgach, aniqrog'i 9 dekabrda yana o'sha erda uchrashib qoldik. Ko'pchilikka ma'lum,  Paxtakor-79 ning eng iste'dodli futbolchilaridan biri, marhum Mixail An xuddi shu kuni tavallud topgandi. Biz Axbor aka bilan uzoq suhbatlashdik. Muloqotimiz asosan  Paxtakor  va zamonamizning eng kuchli futbolchilari haqida bordi...
Axbor Imomxo'jaevning xotiralaridan: - Men O'zbekiston Davlat jismoniy tarbiya oliygohida katta o'qituvchi bo'lib ishlardim. O'sha paytlari kaminaga sport qo'mitasidan qo'ng'iroq qilib, qishki ta'til vaqtida Kavkazda butunittifoq terma jamoalarining yig'ini bo'lib o'tishini aytishdi. O'zbekistondan esa bu yig'inga G. Titov nomidagi sport internatida tahsil olayotgan olti nafar sportchi chaqirilibdi. Men ularning vakili sifatida yig'inga taklif etildim. Kavkazdagi barcha mash g'ulotlarga mamlakatda xizmat ko'rsatgan murabbiy Evgeniy Lyadin rahbarlik qildi. Yig'inning uchinchi kuniga kelib futbolchilar ikki jamoaga bo'linib, o'yin o'tkazishdi. Ularning biriga Mixail An sardor qilib tayinlandi. Yig'in yakunida barcha murabbiylar mening oldimga kelib, Misha Anni porloq kelajak kutayotganini aytishdi.
- Mana, ko'rasiz - degandi Evgeniy Lyadin xayrlashayotgan chog'imizda qo'li bilan Mixail Anni ko'rsatib. - U kelajakda yirik futbol professori bo'lib etishadi.
Hamon yodimda, o'shanda zaminimizdan shunday porloq iste'dod etishib chiqayotganidan ko'ksim faxr va g'urur tuyg'ulariga to'lgandi. Men An bilan ana o'sha chog'larda tanishganman. Hamfikr bo'lganimiz uchun biz tezda inoq do'st bo'lib ketdik. Misha xorijda bo'lgan vaqtlarida menga sportga oid turli-tuman ko'krak nishonlarini olib kelardi. Zero u men bunday nishonlardan kollektsiya to'plashimdan xabardor edi.
Ta'kidlash lozim, Mishaning futboldagi faoliyat yo'li ancha silliq kechdi. U sobiq ittifoq yoshlar terma jamoasi safida Evropa chempioni bo'ldi, terma jamoa va  Paxtakor da sardorlik vazifasini bajardi. Mamlakatning eng yaxshi 33 futbolchisi qatorida bir necha marta tilga olindi, xalqaro toifadagi sport ustasi unvoniga loyiq ko'rildi. Shundan keyin ikki marta mamlakat terma jamoasi tarkibida to'p surdi. Ammo mudhish fojia uni oramizdan bevaqt olib ketdi... Agar shu fojia ro'y bermaganida, u bundan-da katta natijalarga erishgan bo'lardi..
Kunlarning birida men Toshkentdagi stadionda Dimani - Mixail Anning o'g'lini uchratib qoldim. O'shanda u 10 yoki 12 yoshlarda edi. Men u bilan gaplashib, undan otasi xotirasiga intervyu berishini iltimos qildim. Shu tariqa, ertasi kuni O'zbekiston televideniesi ijodiy guruhi bilan  Politotdel  kolxoziga etib bordik. Ammo kutilmaganda Dmitriy kayfiyati yo'qligini aytib, intervyudan bosh tortdi. Uni fikridan qaytarishga rejissyor, operator, redaktor... Hamma urinib ko'rdi. Shunda o'zim oraga tushishga qaror qildim va uning elkasidan quchib, otasi men bilan qalin do'st bo'lganini, xorijdan ko'krak nishonlari keltirib berganlarini so'zladim. Xullas, uni bir amallab ko'ndirdim.
Davomi InterFUTBOL gazetasi blogida.
— deya xabar beradi uff.uz nashri.