Rio-2016 Olimpiadasining g'oyat qadrli 3ta yo'llanmasi uchun qizg'in bahs kechgan Osiyo chempionati nihoyat, yakunlandi. Vakillarimiz garchi guruh bosqichidayoq kurashdan chiqqan bo'lishsada, o'zbekistonlik muxlislar turnirni so'nggi o'yinga qadar diqqat bilan kuzatishdi.
Buning boisi shuki, Samvel Babayan shogirdlarini musobaqadan chiqarib yuborgan Janubiy Koreya va Iroq olimpiyachilari erishadigan natija ko'pchilikni qiziqtirardi. Alohida e'tibor bejiz emasligi yakunda ma'lum bo'ldi. Ya'ni 3ta yo'llanmadan 2tasi olimpiyachilarimizning guruhdagi raqiblariga nasib etdi. Demak, futbolchilarimiz haqiqatdan ham, kuchli raqiblarga ro'baro' kelishibdi. Mag'lubiyatlar har qancha alam uyg'otmasin, ta'kidlash joizki, vakillarimiz ikki futbol mintaqasidan achchiq va zarur xulosa olishdi.
To'g'ri, kimdir «Mabodo o'sha saboqlar soni ko'payib ketmadimi?» - deya iddao qilishi mumkin. O'sha saboqlar nainki, ko'paydi, balki me'yordan ham ortib ketdi. Muxlislarning nazarida shunday... Ammo avvalgi saboqlar futbolimiz mutasaddilari uchun etarli bo'lmagani bugun barchaga ma'lum. Ayni xulosa savol ustiga savol tug'dirishi tabiiy: «Demak, futbolimiz mutasaddilari Rio-2016 yo'llanmasi uchun jiddiy qayg'urishmaganmi?» Yo'q bunday savol mutlaqo noo'rin.
Aksincha, Rio-2016 chiptasini qo'lga kiritish ishtiyoqi haddan ziyod kuchayib, umumiy ishga xalaqit berdi, xolos. Natijada avvalgi saboqlar unutilib, chetga surib qo'yildi va yangi-yangi rejalar tuzilaverildi, murabbiylar almashtiraverildi. Ko'rinadiki, futbolimiz kelajagi xususida fidoyilarcha bosh qotirish bilan mag'lubiyatlardan oqilona saboq chiqarishni o'zaro aralashtirmaslik lozim. Bu ikki holat bir-biridan farqlanuvchi jarayondir. Fidoyilik o'z-o'zicha har bir mutasaddi, murabbiy, futbolchi qalbida yashayveradi. Oqilona saboq esa butunlay yangi va bosh­qa mavzu. Qatardagi Osiyo chempionati yana bir bor isbotladiki, iste'dodlarni tarbiyalash borasida futbolimiz boshqalardan ustun bo'lsa ustunki, aslo kam emas.
Arab shayxlari uchun to'tiyo bo'layotgan Sardor Rashidov faoliyatining o'ziyoq fikrimizning dalilidir. Afsuski, terma jamoalarni shakllantirish, murabbiylar tayinlash, turnirlarga tayyogarlikni rejalashtirish va ularni muvaffaqiyatli o'tkazishda asosiy raqiblardan ortda qolayotganimiz ham haqiqat. Shu achchiq saboqni ochiq-oydin e'tirof etsak va undan oqilona xulosalar chiqarsak, bo'lajak olimpiya­chilarimiz Tokio-2020ga albatta, borishadi. Yarim final, final va 3-o'rin uchun kechgan bahslar shuni ko'rsatdiki, yuqorida ko'rsatilgan kamchiliklarga yo'l qo'yilmaganida, hozirgi yoshlarimiz ham Olimpiada yo'llanmasiga ega bo'lishardi. Osiyo chempionati yakunlangach, bir guruh muxlislar bilan quyidagi mazmunda muloqot o'tkazdik:
- Vakillarimiz Iroq olimpiyachilari o'rnida yarim finalga chiqishganida nima bo'lardi?
- Yaponiyalik tengdoshlariga yutqazishardi...
- Keyinchi, keyin?.. 3-o'rin uchun bahs­da qatarlik tengdoshlarini engisharmidi?
- Engishlari aniq edi. Hozirgi holatda ham bu ishni uddalashardi. Turnirdan avval ular o'zaro nazorat uchrashuvida buni isbotlashgandi.
- Abdulkarim Hassandek futbolchisi bor jamoani mag'lub eta olisharmidi?
- Albatta. Aynan o'sha iqtidorli futbolchi jamoasining yakuniy mag'lubiyatiga sababchi bo'ldi-ku!?
- Nega?
- Murabbiy uning imkoniyatlaridan unumli foydalanishni bilmadi. Boshqacha aytganda, Samvel Babayan saviya bobida o'sha murabbiydan ustun.
- Janubiy Koreya va Iroq olimpiya termalari murabbiylaridan-chi?
- Bu ortiqcha va noo'rin savol. Ya'ni yo'llanma qo'lga kiritilganida shunday savol berilmasdi. Biz uchun 3-o'rinni olish etarli edi.
- Olimpiyachilarimizni umumiy muvaffaqiyatsizligiga qaysi sabab jiddiy ta'sir ko'rsatdi?
- Bizningcha, «Har bir o'yinda g'alaba» shiori.
- Nima uchun?
- Nazarimizda, turnir uchun ma'­qul strategiya tanlanmadi. Ya'ni kamchilik tayyorgarlikda emas, strategiya tanlash bilan bog'liq. Deylik, J. Koreya yoshlariga qarshi kuchsizroq tarkibni maydonga tushirib, bor e'tibor ikkinchi o'yinga qaratilganida, vaziyat o'zgacha tus olarmidi?! Ehtimolki, vakillarimiz dastlabki uchrashuvda raqibga yirik hisobda imkoniyatni boy berishardi. Bu esa saralangan tarkibni ikkinchi uchrashuvda shijoat ko'rsatishi uchun turtki vazifasini o'tardi. Yodingizdami, o'smirlar o'rtasida Meksikada o'tkazilgan JChda shunday turtki bois, Aleksey Evstafeev shogirdlari chorak finalgacha borishgandi. O'shanda o'smirlarimiz Yangi zelandiyalik tengdoshlariga 4ta to'p far­qi bilan yutqazishgandi. Yakuniy natija esa barchamizni qanoatlantirdi. Samvel Babayan ham shunga o'xshash strategiyani tanlasa bo'lardi. Biroq u tavakkal qilolmadi. Murabbiyga har doim qiyin. Lekin shu qiyinchilikka hamisha uning o'zi zamin hozirlaydi.
- Qanday qilib?
- Real olib qaraganda, Samvel Vyacheslavovich J.Koreya yoshlarining anchayin kuchli raqib ekanliklarini juda yaxshi bilardi. Kuchli raqibni engishga ortiqcha va zo'riqib uringani - uning kamchiligi. Ortiqcha urinishlar, zo'riqishlar - «pley-off» bosqichining ishi. Guruh bosqichida puxta strategiyaga amal qilgan murabbiy yutadi. Ta'bir joiz bo'lsa, guruh bosqichidagi vaqtinchalik mag'lubiyat bo'lajak jiddiy g'alabalarning poydevoridir...
Xullas, muloqotimiz uzoqqa cho'zildi va uning borki tafsilotini qog'ozga tushirish shart emas, deb o'ylaymiz. Faqat, muloqot chog'i o'rtaga tashlangan ayrim mulohazalarni ta'kidlash o'rinlidir:...
Davomi InterFUTBOL gazetasi blogida.
— deya xabar beradi uff.uz nashri.