Xitoylik Konfutsiy aytadi: “Ketsang - ketganingni bildirib ket, kelsang - kelganingni bildirib qo'y!” Bu falsafa aslida hayotning har bir jabhasiga atalgan bo'lsa-da, uning yashil maydondagi o'rni ham beqiyosdir.
Jeymi Vardi: “Barchasi haqiqat ekanini anglash uchun har kuni o'zimni chimchilayman”, debdi. Ishonaman. Bu yigit hozir shirin tush ko'rmoqda. Professional futbolga zo'r-bazo'r kirib kelgan “zavod bolasi”ning holatini tushunish qiyin emas. Hali oldinda London o'yini kutib turibdi. O'ylashimcha, o'sha bahsdan so'ng ham Vardining qaeridir yana qizarsa kerak – chimchilashdan, albatta.
Ha, “Lester tulkilari”ning boshida kattakon “Tulki” turibdi, bu sehrli o'yinlar o'sha odamga tegishli. Italiyalik Klaudio Raneri pul bilan ko'milib qolgan Angliya futbolida o'zining g'aribona tashrifi bilan hamma o'lchovlarni buzib tashladi. Ayniqsa, bu o'lchovlar o'rtasidagi kurash “Ettihad” stadionida asl bo'yicha yuzaga chiqib qolganini aytmaysizmi?! Sterling bilan Mahrez sotib olingan pulni taqqoslash niyatim yo'q, lekin aynan shu bahs bizning nazdimizda zamonaviy futbolning asl basharasini ochib berishga xizmat qildi.
Futbol - jamoaviy o'yin, unda murabbiyning qo'li yaqqol sezilib turadi. Yakkakurashlarda ham aslida shundayku-ya, lekin unda murabbiyning asosiy ishi jangga qadar kechadi. Birgina shogirdni birgina jangga jiddiy tayyorlash lozim, xolos. Jamoaviy o'yin esa biroz murakkab, undagi bog'lamlarni faqat murabbiygina bog'laydi, chiziqlardagi kelishuvni faqat murabbiygina belgilab beradi, faqat murabbiygina o'yinchi almashtirayotgan paytda o'sha payt uchun muhim sanalgan shogirdini  tushira oladi. Faqat murabbiy!
Murabbiylar haqida har xil gap yuradi. Ba'zan bemaza qiyoslarga ko'zim tushib qoladi. “Luis Enrikening o'rnida bu “Barsa”ni men ham chempion qilardim!” deb intervyu beribdi Mostovoy. G'irt safsata. Fikrni quvvatlash uchun Enrikening “Roma”da hech narsa qila olmagani ham aytilibdi. Nimaymish - Enrike hech kimu, hozirgi "Barselona" istalgan murabbiy boshchiligida xohlaganini qilaverarmish... Nimaymish - ko'zga ko'rinmagan o'yinchilardan yulduz yaratish har kimga ham emasmish... Qaytanga, osmondagi yulduzlardan ko'ra fe'li injiqroq yulduz futbolchilarni bir jamoada o'ynata olish mushkulroqmasmikan? Bir qozonda ikki, kerak bo'lsa, uchta qo'chqorning kallasini qaynata olgan oshpazga ko'proq qoyil qolishimiz kerak emasmikan?
Yana bir gap yuradi: “Xovep Gvardiola haqiqatan ham zo'r bo'lsa, o'rtamiyona klubga kelsin-da, Raneriga o'xshab grandlarga qarshi dahshatli o'ynab bersin. Nuqul “tayyori”ga borib, kubok olavermasin...” Qarama qarshi tomon esa bu qiyosga boshqa bir qiyosni savol o'laroq yo'llaydi: “Raneri top-klublarga borsin-chi, ularni o'ynata olarmikan?” Xullas, bu jinnicha tortishuv tugamaydigan ko'rinishda davom etaveradi.
Yashil maydonda futbolchilar turli vazifa ustida ishlaydilar - kimdir himoyachi, kimdir yarim himoyachi, kim esa hujumchi. Darvozabon degan butkul boshqa soha ham bor. Biz ularni har xil chiziqda o'ynagani uchun ham bir-biri bilan taqqoslamaymiz, to'g'rimi? “Puyol zo'rmi, Xavimi?” degan savol berish o'ng'aysizdek. “Pirlo Buffondan kuchlimi?” degan gapni ham eshitmagansiz, to'g'rimi? Har kim o'z chiziqdoshi bilan taqqoslansagina to'g'ri bo'lishini bilamiz-da...  
Murabbiylarni ham futbolchilarning joylashuvidagi turfa xillilikka o'xshatsak bo'ladi. Kimdir “bor mahsulotdan yaxshi ovqat qila oladigan oshpaz”ga o'xshasa, kimdir “o'ta noyob mahsulotlarni bir-biriga jamlab, hech kim ta'mini totib ko'rmagan ajoyib taom tayyorlay biladigan oshpaz” misolidir. Bor mahsulotdan “bolta sho'rva” tayyorlay oladigan murabbiy oldiga olamdagi eng sarhil mahsulotlarni yoyib tashlang, ahvoli birdan o'zgaradi. Bunisi qiyinroqligiga amin bo'ladi. Enrikening “Roma”da hech narsa qila olmagani uning “Barsa”dagi supernatijalariga soya tashlay olmaydi. Uni kuchli murabbiy sifatida e'tirof etishimizga xalaqit bermaydi. Aslo.
Murabbiylarning yana bir toifasi ham borki, ular klubdan ko'ra terma jamoa bilan yaxshi ishlay oladilar. Bu ham o'zgacha yo'nalish. Terma jamoa yilda nari borsa, etti-sakkizta o'yin o'tkazadi, o'sha o'yinlarga mamlakatning har burchagidan to'plangan yigitlarni jamlab, tartiblay bilish ham aslida mushkul vazifa. O'ylashimcha, bu vazifa ustidagilar o'ta og'ir va salobatli bo'lishlari kerak. Ular maydondan tashqarida katta ko'lamli ishlarga rozi bo'lishlari, yil davomida butun mamlakat futbolini jiddiy kuzatishlari darkor. Shu bilan birgalikda, har xil uslub bilan o'ynaydigan klublardan keladigan yigitlarni bitta uslubga jamlay olishlari zarur. Tan oling, bu masalada terma jamoa murabbiylariga havas qilib bo'lmaydi. Men Maurni terma jamoa boshida turishini tasavvur ham qila olmayman. Klub uchun tug'ilgan insonga bu vazifa og'irlik qilsa kerak... Tag'in, bilmadim!
Yoshligimda “Real” ustozi Visente Del Boskeni terma jamoaga ko'proq yarashadi, deb o'ylaganman. Qirollik klubi ishtirokidagi o'yinlarda ham bir necha bora shu fikrni aytganman. Negadir u menga anchayin salobatli ko'rinardi. Oxiri shu ishga kelgach, ajoyib natijalar qayd etganida, o'sha fikrim to'g'ri chiqqanidan xursand bo'lganman.  
Klub murabbiyi bilan terma jamoa murabbiyini ham taqqoslash o'rinsiz aslida. Bu ikkisi o'z xarakteri va yo'nalishiga ega bo'lgan - ta'bir joiz bo'lsa ham aytaman – butunlay boshqa-boshqa soha vakillaridir. Murabbiylik sohasi shu qadar chuqur sohaki, uni bitta maqolada yo birgina sahifada bayon qilib berish imkonsiz. Bu haqda hali ko'p gaplashamiz. Har hafta baribir qaysidir murabbiy haqida fikr bildirishga majburmiz. E'tibor berayotgan bo'lsangiz, oxirgi paytda gazetamiz muqovalarini ham shu soha vakillari ko'proq band etishmoqda.
... Turib-turib shu soha vakillari haqida maqola tayyorlashimga esa, na Raneri, na Enrike sababchidir. Aslida LUShAN haqida yozmoqchi edim. O'ylashimcha, vazifani uddaladim ham: Yuqoridagi ko'p ta'riflar aslida shu INSONga atalgandi...
Ajoyib G'ALABA bilan, ajoyib QAYTISh bilan, ey MURABBIY!!! Xayrulla Hamidov

— deya xabar beradi uff.uz nashri.