Xabaringiz bor, yaqinda Namangan shahridagi Markaziy «Navbahor» stadionida ushbu jamoaning O'zbekiston chempion bo'lganiga 20 yil to'lishi munosabati bilan katta bayram dasturi o'tkazilgan edi. Namangan viloyat hokimligi, viloyat futbol federatsiyasi hamda «Navbahor» professional klubi hamkorligida tashkil etilgan ushbu tadbirga 20 yil avvalgi chempionlik tarkibida bo'lgan barcha futbolchilar, murabbiylar shtabi, klub rahbariyati taklif etildi. Mehmonlardan ma'lum sabablarga ko'ra hozirda Rossiyada yashayotgan Oleg Shatskix hamda «Olmaliq» jamoasining murabbiylar shtabida faoliyat yuritayotgan Gennadiy Denisov kelmadi.
Oleg 23ta gol bilan o'sha yili nafaqat «Navbahor», balki chempionat to'purari bo'lgan edi. Jamoaga hurmati cheksiz bo'lgan qolgan futbolchilar xatto Rossiya va Belarusdan Namanganga etib kelishdi. Xuddi shunday tadbirni biz 2014 yili O'zbekiston milliy terma jamoasining Osiyo o'yinlaridagi g'alabasiga 20 yil to'lishi munosabati bilan o'tkazilishini kutgan edik. Afsuski, tashkilotchilik masalalarida hamisha oqsab keladigan O'FF o'shanda bu tadbirni o'tkazmagan edi.
«Navbahor»ning chempionlik shousi chindan ham juda yuqori saviyada tashkil etildi. Biz ushbu shouda ishtirok etib, faxriy futbolchilar va murabbiylardan intervyu oldik. Dastlab, e'tiboringizga 1996 yilgi mavsumda 19ta uchrashuvda maydonga tushib, 6ta golga mualliflik qilgan Abduqahhor Ma'rufalievning fikrlarini e'tiboringizga havola qilamiz.
- Abduqahhor aka, bayram tadbiridan qanday taassurotlar qoldi? Ayni payt nimalar haqida o'ylayapsiz?
- Birinchi galda ushbu shou uchrashuvini tashkil qilgan insonlarga, Namangan viloyat futbol federatsiyasi, «Navbahor» klubi rahbariyatiga minnatdorchilik bildirmoqchiman. Taklif qilishganida, bundan juda ham xursand bo'ldim. Bilasizmi, hozir o'zimni xuddi 20 yil oldingi davrga tushib qolgandek xis qilyapman. Jamoadosh do'stlarim bilan uchrashdik. Ayrimlari bilan bundan 20 yil oldin ko'rishgan edik. Ular bilan dildan suhbatlashdik. Hozir qaerda ishlayotganimiz, nimalar bilan mashg'ul ekanimiz, oila a'zolarimiz haqida fikr almashdik.
- O'sha 20 yil avvalgi g'alabaning asosiy omili nima edi?
- Menimcha, jamoadagi futbolchilar, murabbiylar shtabi juda ham ahil va inoq bo'lganmiz. Bir-birimizni juda hurmat qilardik. Xuddi aka-ukalardek bo'lib ketgandik. Keyin o'sha paytdagi O'zbekistonning eng kuchli futbolchilari «Navbahor»da jam bo'lgandi. Ko'pchilik milliy terma jamoamizning a'zolari edi. Eng muhimi, g'alabaga chanqoq bo'lganmiz.
- «Navbahor» safiga qo'shilishingiz qanday ro'y bergan?
- Jamoa bosh murabbiyi Viktor Jalilov va o'sha paytda klub ma'muri bo'lgan hozirda milliy terma jamoamizning bosh murabbiyi lavozimida ishlayotgan Samvel Babayanning taklifi bilan «Navbahor» safiga qo'shilgandim. Afsuski, chempionat startida «Traktor» klubiga qarshi kechgan uchrashuvda jarohat olib, 5-6ta o'yinni o'tkazib yuborishimga to'g'ri kelgandi. Adashmasam, o'sha chempionlik mavsumida 19ta uchrashuvda maydonga tushib, 6ta to'p kiritgandim.
- «Navbahor»ning chempionligida bosh murabbiyning o'rni qanchalik bo'lgan?
- Viktor Romanovich va murabbiylar shtabi a'zolarining g'alabalarda o'rni juda katta bo'lgan. Men buni bemalol ayta olaman. Tarkibimizdagi ko'pchilik milliy terma jamoa a'zosi bo'lgan. Qolgan yosh futbolchilar ham terma jamoadan chaqiruv olish uchun astoydil harakat qilishgan.
Davomi InterFUTBOL gazetasi blogida.
— deya xabar beradi uff.uz nashri.