O'zbekiston yoshlar terma jamoasining Osiyo chempionatidagi ishtirokiga hamma turlicha qaradi. Kimdir natijadan norozi bo'lib, jahon chempionati yo'llanmasi boy berilganida murabbiylar shtabini aybladi. Yana kimdir esa, natijadan qat'iy nazar, terma jamoaga minnatdorchilik bildirdi. Oldindan aytib qo'yaylik, o'tgan qisqa muddat ichida ikkinchi qarashdagi yurtdoshlarimiz ko'proq ekaniga guvoh bo'ldik. Balki bu taassurot aldamchidir, chunki hammaning fikrini o'rganib chiqish imkonsiz. Har bir insonning o'z didi bor va bu borada mutlaqo bahslashmoqchi emasmiz. Keling, yaxshisi, shaxsan o'zim bu jamoa bilan qay tariqa tanishganimdan gap boshlay qolay. Zero, mening ham aytadiganlarim bor. Jasur Abduraimov qo'l ostida juda kuchli jamoa shakllanayotganini ilk bora eshitganimda uning shogirdlari endi 14-15 yoshli o'spirin edilar. Bundan 4-5 yil oldin sport jurnalistlarida yaxshi odat bor edi, har hafta O'FFdagi sun'iy maydonda yig'ilib, futbol o'ynab turardik. Oramizda «Paxtakor» futbol maktabidan chiqqan va keyinchalik jurnalistikaga havas qo'ygan Abdurashid Xudoyberdiev ismli ukamiz ham bo'lardi. Futbolni ancha-muncha futbolchidan yaxshiroq o'ynardi. Har holda bizga shunday tuyulgan. Bir safar to'p tepib, horib-charchab qaytayotganimizda undan nimaga futbolchi bo'lmaganini so'raganman. «Mening bu o'yinim hech narsamas, - degandi u kulib. - Kuchli futbolchilar ko'p. Hozir Jasur Abduraimovda shunaqa bolalar bor, besh-olti yil o'tsin, keyin ko'rasiz qanaqaligini». Mana, oradan shuncha vaqt o'tdi va Jasur Abduraimov qanaqa futbolchilar tarbiyalaganini hammamiz ko'rdik. Men o'sha vaqtlardayoq uning jamoasiga qiziqib qolgandim va o'tgan vaqt davomida imkon qadar kuzatib borishga harakat qildim. Umuman, kasb nuqtai nazaridan ham shunday qilishim shart edi. Abdurashid bilib-bilmay menga katta ma'lumot berib qo'ygandi, balki shu sababdir yurtimizda yana bir yaxshi jamoa shakllanib kelayotganini bosh­qa hamkasblarga nisbatan sal oldinroq bilganman, deb o'ylayman. Kuzatuvlarim natijasi esa dastlabki taassurotlarni ortig'i bilan oqladi. O'rtoqlik o'yinlari va qisqa muddatli musobaqalar davomida bu jamoa haqida fikrim yanada oshib bordi. Eng oxirgi nuqta esa avgustda bo'lib o'tgan Markaziy Osiyo futbol fssotsiatsiyasi kubogida qo'yildi. O'sha musobaqani yoddan chiqargan bo'lsangiz, eslataman, O'zbekiston yoshlar terma jamoasi unda g'olib chiqdi. Shunchaki g'olib bo'lmadi, balki yarim kuch bilan qatnashib, mintaqadagi boshqa jamoalardan bir bosh ustun ekanini isbotlay oldi. Yodingizda bo'lsa, o'shanda Eron terma jamoasi MOFA kubogida ishtirok etishdan bosh tortgan va Jasur Abduraimov shogird­lari ikkiga bo'linib, birinchi va ikkinchi jamoa sifatida musobaqada qatnashgandilar. Bu esa kuchlar ikkiga bo'linishiga sabab bo'ldi. Shunga qaramay, ukalarimiz bizni uyaltirib qo'-yishmadi va barcha raqiblarini engib, kubokni Toshkentda olib qolishdi. O'zbekiston yoshlar terma jamoasi Osiyo chempionatida biz kutgan natijaga erisha olmadi, bu to'g'ri. Dastlabki bahslardagi yorqin o'yindan so'ng ko'pchilik havolanib ketib, bu jamoa chempion bo'lishi haqida gapira boshlagan edi. Ammo yoshlarimiz chempion bo'lish u yoqda tursin, mundialga ham chiqa olmadilar. Lekin shu eriga bir gap aytishga izn bering - shu vaqtga qadar bir emas, bir necha jamoamiz JCh yo'llanmasini qo'lga kiritdilar. Nafsilamrini aytsak, ularning hammasini yig'ib kelsa ham Bahrayndagi musobaqada ishtirok etgan mana shu yigitlardek mundialga haqli emas edilar. Biz hali ulardek hujumkor o'yin namoyish qiladigan jamoani ko'rmaganmiz. Shunchaki, futbolda ba'zan iqtidorning o'zi etmay qoladi. Gollandiya futboli afsonasi Yoxan Kroyffning bir gapi bo'lardi: «Agar futbolda faqat eng kuchlilar g'alaba qozonishganda, jahon chempionatlarida Braziliya termasidan boshqasi g'olib bo'lmas edi». Ne qismatki, bizning ukalarimiz boshiga ham o'sha brazillar qismati tushdi. Davomi bor... Davomi "InterFUTBOL" gazetasida
— deya xabar beradi uff.uz nashri.