Afsonaviy murabbiylardan biri - Aleks Fergyuson Sharqiy Stirlingshirdagi ilk kunidan boshlab, naq 27 yil davomida «MYu»ni fantastik darajada boshqardi.
2013 yili iste'foga chiqqanidan keyin esa, uning faoliyat yo'nalishi keskin kengayib ketdi. O'zining yangi asari - «O'z ortidan ergashtirish»ning taqdimot marosimini o'tkazish maqsadida AQShga yo'l olgan mutaxassis u erda ESPN FC muxbiri bilan hozirgi yumushlari, futbol falsafasi xususida bafurja suhbatlashdi.
- «MYu» bosh murabbiyi lavozimini tark etish siz uchun oson bo'lmagandir...
- Butun hayotim davomida izchillik, ketma-ketlikka rioya qilishga odatlanganim bois, iste'foga tayyor edim. Axir mening yoshimda bu ish qachondir ro'y berardi. Muhimi - qarorni o'zim qabul qildim. Aynan shu kunni, hordiqdan lazzat olish damlarini orziqib kutgandim. Rejalashtirganimdek, hozir qo'l qovushtirib o'tirayotganim yo'q: kun bo'yi ko'chaga chiqmay, issiqqina uyda o'z vaqtini televizor qarshisida o'tgazadiganlarni chinakam baxtiyor kishilar, deb hisoblamayman. Xullas, turli jabhalarda mehnat qilishda davom etyapman. Deylik, «MYu»da hamon direktor va elchi lavozimlari egasiman. UNICEF va UEFAda ham elchiman, murabbiylik seminarlarini o'tkazaman. Shuningdek, Garvardda yoshlarga saboq beryapman. Ko'rib turganingizdek, o'ta band kishiman.
- O'tmishingizni xotirlagan paytlar g'amgin lavhalar ham yodingizdan o'tadimi? Balki sizni sog'inch hissi ko'proq qiynar?
- Xudoga shukrki, faoliyatim va muvaffaqiyatlarim borasida qayg'urishga sabab bo'ladigan jihatlar yo'q. Ehtimol, bu ko'pchilikka biroz ajablanarli tuyular, ammo men murabbiylik davrida o'tmishga ortiqcha e'tibor bermaganman. «MYu»ni tark etganimdan keyingi holat - boshqa masala. Hozir telefonimda jamoaning har bir o'yini, futbolchisi va urgan goli haqida malumot bor. Ya'ni «MYu»ning butun bir tarixi mujassam. Ba'zan ularni tomosha qilib, o'ylanib qolaman: «Eh-he, qanday ajoyib tarkib shakllantirgan ekanman». Ha, hozirda o'tmish haqida ko'proq mulohaza qilaman.
- Xo'sh, asosan qaysi voqealarni eslaysiz?
- Muntazam ravishda bitta savolga duch kelaman: «Faoliyatingizdagi eng yorqin lavha qaysi?» Bu savolga javob tariqasida doimo Barselona shahrini tilga olaman. EChL finalida «Bavariya» ustidan qozonilgan g'alaba amalda men uchun toj kiyish marosimi bilan teng edi - axir ungacha nufuzli sovrinni qo'lga kiritgan emasdim. Bir tasavvur qiling: hakam tomonidan qo'shib berilgan vaqtning tugashiga 3 daqiqa qolganida 0:1 hisobida mag'lubiyatga uchrayotgan jamoa 2ta gol urib, g'olibga aylansa-ya! Bundanda ta'sirchanroq fantastikani o'ylab topish qiyin. O'shanda biz «MYu»ning bukilmas irodasini namoyish etgandik.
- O'z asaringizda omadsizlik tufayli sizni ta'qib etadigan hissiyotlar xususida ko'p to'xtalgansiz. Buning boisi nima?
- Murabbiylik sohasiga o'tgach, bu hissiyot doimiy hamrohimga aylandi. Ma'lumki, ish joyini saqlab qolishdan umidvor murabbiy albatta, muvaffaqiyatga erishishi shart. Bu erda natija muhim rol o'ynaydi. Ko'pincha bosh murabbiylarni qatorasiga qayd etilgan 2-3ta mag'lubiyatdan so'ng iste'foga chiqarishadi. Ba'zan buning uchun bitta omadsizlik ham etarli bo'ladi. Demak, bosim yuqori, muvaffaqiyat juda zarur. Buni doimo yaxshi tushunganman. Albatta, omadsizlik uzoqqa cho'zilgan vaqtlar ham kuzatilgan. Ammo ularni birin-ketin daf qilganman. Shu tariqa kayfiyatim avvalgiga qaraganda, ko'tarilib borgan. Misol uchun, «MYu» bilan qatorasiga 5 yil chempionatni 2-o'rinda yakunladik. Nihoyat,  ortidan chempionlikka ham erishdik. Albatta, bu ijobiy o'zgarishlarga faqat men sababchi emasman. Ammo «MYu» murabbiyi sifatida jamoa tabiatini shakllantirishim talab etilardi. Buning uchun doimo shogirdlarim bilan hamnafas yurdim. O'ylashimcha, shu yo'l bilan ahil, uyushqoq  jamoa yaratdik, g'alabalarga erishdik.
Davomi InterFUTBOL gazetasi blogida.
— deya xabar beradi uff.uz nashri.