Menga Sergey Lushchandan intervyu olish yoqadi (faqatgina bir marta — “Sokker klub” uchun suhbatlashgandim). Chunki u o'ylaganini gapiradi. Bu gaplariga kim qanday reaktsiya bildirishi, kimdir uyatda qolishi haqida mushohada ham qilmaydi. Fikrlarida aniqlik, ravshanlik bor.
Pardoks shuki, uning katta futboldagi natijalari salmoqli bo'layotgani yo'q. Masalan, Lushchan xuddi shu ish uslubini “Obod”da qilganida, bugun uning shuhrati hozirgisidan o'n chandon yuqoriroq bo'lishi mumkin edi. Chunki klub qarashlari unikiga mosroq keladi (“Obod” yil boshida Lushchanga taklif bilan ham chiqqan, adashmasam). Biroq Sergey Ivanovich ambitsiyalari yuqoriroq bo'lgan klubni tanladi. Bunda g'alatilik yo'q, chunki u shu klub akademiyasini bir necha yil davomida o'ziniki qilib oldi, yaxshi ishladi. Ammo katta futbolning yozilmagan qoidalari borki, aynan shular Lushchanga pand berishni boshladi.
“Asliyat qadri” maqolasida ko'tarilgan fikrni shu o'rinda Lushchan bilan ham davom ettirishni istardim. Bunda men uning intervyulariga tayandim, o'ylashga harakat qildim (va doimgidek bu fikrlarim to'g'ri bo'lmasligi ham mumkin).
Mutaxassis “Bunyodkor” asosiy tarkibini o'zi tarbiya qilgan futbolchilar bilan shakllantirishga harakat qildi. Undan avval o'ynab kelayotgan etakchilarni bosqichma-bosqich jamoadan chetlashtirdi(bu uning qarori, qarorini hurmat qilaman). Bugun uning asosiy tarkibida o'ynayotgan futbolchilar Ivanovichni otasi kabi ko'radi. Ularning katta futbolga kirib kelishida Lushchanning xizmatlari juda katta, buni hech kim inkor qila olmaydi. Ayrimlari mamlakat futbolida yulduz darajasiga ko'tarildi. O'zining o'yiniga, o'zining muxlislariga ega bo'ldi. Biroq hali ham o'sha “qahrli ota”ning qo'lida.
Men bunda shu futbolchilar Lushchandan ketishi kerak demoqchi emasman. Lobonovskiy ham o'z vaqtida shunday ishlagan, samarali ishlagan, keyinroq shogirdlari undan o'la-o'lgunicha minnatdor bo'lgan. Biroq bugungi qarashlar oldingisidan katta farq qiladi.
To'g'ri, murabbiyning jamoada asosiy person — BOSS bo'la olishi katta ahamiyatga ega. Lushchan tabiiyki, buni istaydi. Avvalgi futbolchilarni o'z yo'rig'iga sola olmasligini bilgani uchun ham ulardan voz kechdi. O'zi ishongan futbolchilarini esa asosan bosib turishga harakat qildi. Qaysi ma'noda?
Hech o'qiganmisiz, mutaxassis Shomurodovni ham, Shukurovni ham, boshqasini ham hali erkak bo'lib shakllanmagan, hali bola, hali yosh, tajribasiz deganini? U bu gaplarni juda ko'p bor qaytaradi. Menga shunday tuyuladiki, mutaxassis futbolchilariga usiz hech kim ekanliklarini singdirishga urinadi (balki umuman boshqacha bo'lishi ham mumkin). Keling, Lobonovskiy, Fergyuson kabi buyuklarni tinch qo'yib, bugungi kun murabbiylari haqida gaplashaylik. Istang Zidanni oling, istang Enrikeni, xohlang Mourinoni. Ular o'zi o'ynatayotgan futbolchi uchun yupanch bo'lishga intiladi. Har qanday paytda ham ularni himoya qiladi, ular eng yaxshisi ekanini takrorlashdan charchamaydi. Nega? Chunki futbolchi uchun murabbiyning unga bo'lgan ishonchi juda muhim. Masalan Mourino Pogbaning o'yinidan ko'ngli to'lmagan kunlarida ham Pol eng yaxshisi, u hali so'zini aytadi deyishdan charchamaydi. Keyinroq esa Pogba mana shu ishonchni oqlash uchun ham borini beradi. Men esa Lushchanda shu narsani ko'rmadim.
Intervyularidan birida Lushchan jurnalistlarni aybladi. Emishki, biz futbolchilardan yulduz yasab oldik, ularni ko'kka ko'tardik, oqibatda futbolchilar buzilib ketdi. Aslida esa hayotga kengroq ko'z bilan ham boqish mumkin. Lushchan 22 yoshga qarab ketayotgan (balki allaqachon oshib ketgan) yigitlarini hali yosh bola, hali erkak emas deyishdan charchayotgani yo'q. Zamonaviy futbol esa 17-18 yoshlilarga ishonch bildiryapti, uni qo'llayapti. Germaniya yoki Angliyada 22 yoshli futbolchini yosh bola deb niqtayverishmaydi, chunki u kap-katta inson bo'lib qolganini hamma biladi.
Krishtianu Ronaldu, Lionel Messi va boring boshqa futbolchini oling — istalgan raqibning kunini ko'rsatishni boshlaganida bizdan o'n marta kuchliroq g'arb OAVsi jim turdi deb kim ayta oladi? Menimcha hech kim. Ular tayyorlagan roliklar, hujjatli filmlar, yozgan maqolalarning biz o'ndan birini ham qilganimiz yo'q. Ha endi Shomurodov gol ursa, urdi deyishga majburmiz. Uzr, biz bu yigitni tanishtirib, ketini ko'tara olmaymiz deya olmaymiz, to'g'rimi? Nega endi g'arbdagi yulduzlar buzilib ketmadi-yu, Lushchan osongina jurnalistlarni ayblab qo'ydi? Lushchan futbolchini yana necha yil erkak bo'lib ulgurmadi deydi? Erkak bo'lishning sirlari qanday? Uylanishmi yoki yana qandaydir boshqa alomatlari bormi?
Menga qolsa, Hamdamovdan tortib, Shukurovgacha — katta futbolda o'zini tutib ulgurgan. Ular uchun murabbiyning ishonchi, daldasi juda kerak. Ishonch degani bu har safar asosiy tarkibga kiritishmas, maydon tashqarisida ham ularga yaqin bo'la olish.
Men aytgan yigitlar Lushchanni otasi kabi ko'rinishi aytadi, albatta, undan bir umr minnatdor bo'ladi, bunisiga gap-so'z bo'lishi mumkin emas. Biroq shuning o'zi g'alabalar uchun kam. Eng kamida zamonaviy futbolda shunday.
“Tottenhem” ustozi Pochettini jamoaning o'rtacha yoshini chempionlik uchun ozgina etmayotganidan kelib chiqib eslatadi, Lushchan esa mag'lubiyatlarga sabab qilib. Vaholanki londonliklar kurashayotgan raqiblar bilan “Bunyodkor” raqiblari o'rtasida er bilan osmoncha farq bor. Diyor IMOMXO'JAEV, «Erudit Sport» gazetasi
— deya xabar beradi uff.uz nashri.