"CHelsi"ga qarshi o'yinlar yillar o'tgani sari men uchun alohida ahamiyat kasb etmay qo'yadi. Men u erdan ketganimga ancha bo'ldi. Keyingi mavsumda bunga uch yil bo'ladi. Yildan yildan men ularning murabbiyi bo'lganman degan tuyg'u yo'qolib bormoqda. Menimcha bu tabiiy hol, bu futbol.
Bu kabi bahslarni Angliyaning ikki katta jamoasi to'qnashuvi deb atagan bo'lardim.
Men "CHelsi" rahbariyati bilan yaxshi munosabatdaman. Iyun oyida otam vafot etganda ular yonimda turib, qo'llab-quvvatlaganini hech qachon unutmayman. O'shanda ular meni do'st sifatida ko'rishlarini va klub rivoji uchun mehnat qilganlarni qadrlashlarini ko'rsatib berishgan.
Futbolchilar bilan ham hech qanday muammo yo'q, afsuslanishga asos va armonlar ham yo'q.
Klubga aloqasi bor ko'pchilik bilan ko'chada uchrashib qolarkanman, o'zimga nisbatan iliq munosabatni sezaman. Bu juda ajoyib.
"Stemford Brij"ga raqib murabbiyi sifatida kelganimda, muxlislar munosbati.... Ular muxlis va barchaga birdek yoqib bo'lmaydi. Bu meni xavotirga solmaydi.
Oxirgi 10–15 o'yinda "CHelsi" va "MYU" ko'plab katta o'yinlarni o'tkazdi. Bu yana bir muhim o'yin. Farq shundaki, avvalgilarida jamoalar sovrin uchun kurashardi, hozir esa – yo'q. Ammo ular ham, biz ham kuchli to'rtlikka kirishni istaymiz. Demak, bizni yana bir muhim o'yin kutib turibdi.
Bosh sahifaga
191
