Erta tongdan O'zbekiston futbolining 110 yilligini hamda Superliga doirasidagi navbatdagi tur uchrashuvini yoritish maqsadida "Qaydasan, Jizzax?" deya taniqli shaxslar hamda OAV xodimlari bilan birgalikda O'FA avtobusida yo'lga otlandik.
"Futbol bo'lsa, futbol ekan, nimasi hayratlanarli?" deya ehtimol ensa qotirarsiz. Balki, gapingiz to'g'ridir. Men uchun ham buning hayratlanarli joyi yo'q. Qolaversa, talabalik davri davomida poytaxtdan tug'ilib o'sgan go'shamga borib-kelish davomida yo'l-yo'lakay Jizzaxdan fitfilion marta o'tgandirman. Safarlar davomida biz to'xtab o'tadigan gaz quyish shaxobchasi yonidagi do'konda savdo qiladigan, shuningdek, bazan safar o'rtasida hamroh bo'lib, "svejiy" qurutini o'tkazadigan, jazirama oftob ostida qo'lini peshonasiga soyabon qilgancha qovun qoqi, meva-cheva sotadigan xolalarni g'ira-shira tanib qolganman. Biroq ancha vaqtdan buyon Toshkentdan oyog'i uzilmay qolgan men kabi toshbag'irlar uchun yam-yashil dalalarni yana ko'rish sog'inch torlarini chertib yuborishga sabab bo'ldi.
Ehtimol, bu kabi futboldan yiroq fikrlar kulgingizni qistar, agar qachondir sizda ham shunday hislar boshingizdan o'tgan bo'lsa, bundan benihoyat xursandman. Gohida avtobus derazasiga peshonani tirab, olislarga termulib ketishdan zavqliroq narsa topolmaysan kishi. Erga qoqilgan qozig'ini sug'urishga muvaffaq bo'lib, tanasining ustki qismini gala qushlar "ostanovka" qilganiga qaramay, xotirjam o't kavshayotgan sigirlarni, "Quyosh qizdirguncha mehnat qilib olaylik", deya sahardan dalaga otlanib, javlon urayotgan qo'llari qadoq amaki-yu xolalarni, kelajakda Ronaldu yoki Messi bo'lishi mumkin bo'lgan, ammo o'smirligini o'tin ortilgan aravani sudrab ketayotgan eshak ustida yamoq kiyimda ketayotgan bolalarni, chegara postida tayog'ini aylantirib o'tirgan miliciya akani, quriyotgan daryolarni ko'rib, odam ichida qandaydir o'zgacha tuyg'ular o'tadi. Ora-churada boshqa narsaga chalg'imoqchi bo'lib, internetni yoqmoqchi bo'laman. Jin ursin, aloqa qo'shnimning qari iti kabi joyidan quzg'almaydi. Yana internet o'chiriladi. Tarona eshitgim keladi. Radioga murojaat qilaman. "Estradamizning mashhur yulduzi Falonchi Pistonchiev!" O'lay agar, maroq olish tugul, qo'shiqdagi birorta so'zga tushunmayman. Radioni o'chiraman. Mobil do'stimda (telefon ham bir qadrdon) o'zim tinglaydigan to'rt-beshta qo'shiqni qayta-qayta tinglayman. Orada Ravshan Haydarovning kim bilandir xushchaqchaq gurunglashayotgani, yana kimningdir qahqahasi eshitiladi. SHkvirinning o'ychan qiyofasi gavdalanadi. Bugun futbol bayrami, ertaga "So'g'diyona" — "Olimpik" uchrashuvi bor. O'yin atrofida ham qiziqarli voqealarga duch kelsak, ajabmas. Kecha "Bunyodkor" maydoniga qadam ranjida qilib, bir soat futbol, yarim soatga yaqin VARni tomosha qildik. Ertangi uchrashuv qay tarzda o'tishi haqida bir narsa deya olmayman. Avtobus esa shiddat bilan olg'a yurishda davom etdi.
Jizzax shahrida bizni tantanali ravishda kutib olishdi. Ushbu o'lkaga safarimiz SHarof Rashidov poyiga gul qo'yish marosimi bilan boshlandi.
Delegaciya azolari mehmonxonaga joylashgach, avtoulov jizzaxlik futbol faxriylari bilan uchrashuv tomon harakatlana boshladi. Dastlab viloyatning millionlar o'yini fidoyilaridan biri Bahrom bobo Siddiqov xonadoniga tashrif buyurdik.
Davomi bor...
Bosh sahifaga
77
