Alisher Fayzning shu nomdagi taronasini tinglamagan kishi bo'lmasa kerak. O'zim ham sayohat davomida miriqib shunday qo'shiqni kuylardim-u, ovozim yangrashi bilanoq kimlarningdir safar uchun olib qo'ygan suvidishlarining men tomon parvoz qilishlarini istamadim. Kuylashdan ko'ra, yo'l taassurotlari bilan o'rtoqlashishni maqul ko'rdim. Agar sizda asab bilan bog'liq xastalik belgisi bo'lsa, yoningizga citramon olvolishni maslahat berardim. Reja bo'yicha, bugun poytaxtdan mazkur viloyatga samolyotda parvoz qilishimiz kerak edi. Kecha "Nasaf"ning shonli g'alabasini og'iz yopar vaqtigacha shohona, aniqrog'i studentona nishonladik. Telefonimdagi aqlli xo'roz qichqirish arafasidagina uyquga ravona bo'ldim. Uyg'onganimda esa ko'zlarim "Nasaf" libosining rangiday bo'lib qolgandi. SHopa-pisha yuvinib, qo'lni taroq qilgancha to'zg'igan sochlarni tarab, navbatdagi safar uchun yo'lga otlandim.
Hamkasblar bilan aeroportga etib kelgach, bizga AGMK azolari ham hamroh bo'lishini bilib oldik. Bazi futbolchilar bilan qo'l berib ko'rishdik. Ular futbolchilarga xos kiyinishgandi, hatto Anzur Ismoilov getri kiyib olgandi. Ehtimol, sumkasida koptok ham olib yurgandir. Albatta, hazil. Bu kuzatuv orqali u kabi o'yinchilarning o'z kasbiga bo'lgan mehri yuqori ekanligini anglab olish mumkin.
Ulardan tashqari, ko'hna diyorga xorijlik mehmonlardan ancha-munchasi yo'l olayotgan ekan. Yonimda bir nima-bir nimalar deb gurunglashardi. Menimcha, ular ispan tilida so'zlashishardi. Afsuski, ular o'zbek tilini qay darajada bilishsa, men ham ispanchani shu darajada idrok qilaman. Samolyotga o'rnashishimiz bilanoq quyidagi qo'shiq sadolari yangray boshladi.
Temir qushga birinchi bor qadam bosishim emasmi, yonimdagi sherigim parvoz davomida o'zimni erkin tutishim va xavotirlanmasligim kerakligini uqtirdi. Menga nima, ko'tarilish davomida yurak shuvillaydigan bo'lsa, "Toshkentdan Xorazmgacha"ni aytishdan ham tonmasdim.
Biroq ikki-uch o'rindiq narida hali maktabga endi qadam qo'yish yoshidagi qizaloqning xotirjamligini ko'rdim-u, bu fikrimdan qaytdim. Yo'q, hech qanday vahimasi yo'q ekan. Go'yoki attriakcionda uchganday bo'ldim, faqatgina bu attriakcionning "cho'g'"i balandroq, xolos. Bolalikda sodda emasmizmi, osmondan samolyot yoki vertolyot o'tsa, ketidan tilimiz osilguncha chopqilab, qo'l siltab salomlashardik va bizga ham javob qaytardi degan taskinda bo'lardik. Yo'q, bizga qo'l siltamas ekan, chunki pastdagi odamlar chumoliday ko'rinarkan o'ziyam. Bulutlar suv ustida suzayotgan muz parchalariga, uy tomlari esa sochilib yotgan shisha parchalariga o'xshab ketarkan.
Styuardessalar ham ro'zador bo'lmaganlarga choy-poy deganlaridek uzatib turdi. CHindan ham bu lavozimga bo'y-basti mendan ikkita kelishini inobatga olmaganda, go'zal qizlar tanlanarkan. O'sha 1100 kilometrni shu raqamlarga monand 1 soat 10 daqiqada bosib o'tdik. Aytishlaricha, er sathidan 9700 metr balandlikda, 780 km/soat tezlikda parvoz qilibmiz (juda hayratlanarli emas, taksist akalar radar yo'q hududda 800 ga chiqarish yo'lini ham topishadi). Eson-omon qo'nib olgach, aeroport eshigidan shundoq chiqishimiz bilanoq, bizni kutib olishga shoshilishdi. Yo'q, tashkilotchilar emas, "Taksi geragmi" deya o'sha 800 tezlikka chiqa oldaigan amakilardan bir nechtasi. Biz uchun maxsus avtomobil ajratilganini tushuntirib berolmaganimizda, mashinasiga solib, olib ketaverardiyam.
Mehmonxonagacha viloyatning diqqatga sazovor joylarini ko'zdan kechirib ketdik, jumladan ochilish marosimi kutilayotgan hashamatli Jaloliddin Manguberdi haykalini ham (ustini yopib qo'yishibdi). Yo'l-yo'lakay bir necha kun ilgari yuzlab kishilarni o'ziga jalb qilgan reklama bannerlariniyam ko'zdan kechirib ketdik. Xayriyat, tinch ekan. Mehmonxonaga joylashgach, (mehmonxona ham o'zgacha ekan, bunaqasini avval ko'rmagandim) Xorazm futboliga ulkan hissa qo'shgan insonlar Zeripboy Abdalniyazov va O'ktamboy Ataevning xonadonlariga tashrif buyurdik. O'nqir-cho'nqir ko'cha bo'ylab ketar ekanmiz, bir qator futbolchi bolakaylar (harqalay, ko'cha changitib, maydon topilmasa, ikkita g'ishtdan darvoza yasab, to'p tepib yurgan zumrashalar) jo'rovoz salom bilan kutib olishdi.
O'zbek futbolining 110 yilligi munosabati bilan Xorazm viloyatida boshlangan futbol festivalining dastlabki kunidan GALEREYA
Ikkala futbol faxriysi ham o'z taassurotlari bilan o'rtoqlashdi. Jumladan, darvozabon sifatida faoliyat olib borgan O'ktamboy Ataevni suhbatga tortdik.
- Hozir ham sport bilan shug'ullanib turasizmi?
- Kesayib qolganimga qaramay, hamon ertalablari yugurib turaman.
- Darvozabonlik vaqtingizda qanday mashg'ulotlar olib borgansiz?
- Biz ko'p hamda turlicha mashg'ulotlar o'tkazardik. Masalan, futbolchi bo'lishimga qaramay, akrobatika va tennis blan ham shug'ullanardim. Hozirgi darvozabonlar, bilmayman, qanday trnerovka qilishadi.
- Ertaga "Xorazm" O'zbekiston kubogi doirasida AGMKga qarshi maydonga tushadi. Agar imkoniyatingiz bo'lsa, darvozada turarmidingiz?
- Lyuboy vaqtda turaman (kuladi).
SHundan so'ng, ularga o'zbek futbolining 110 yilligiga bag'ishlangan ko'krak nishoni va esdalik sovg'alari topshirildi. Suratga tushish uchun yig'ilishdi. Professional fotosuratchilar odatdagidek, suratni mukammal ishlashga harakat qilishdi.
"Kiyimingizni to'g'rilavoring..."
"Bolajonlar, bolajonlar, dishlarni (xorazmchada "tish" shunday atalarkan) ko'rsatib turamiz..."
Xorazmdagi birinchi kunimizdagi tadbirlar shu bilan cheklandi. Sababi kech tushib qolgandi. Oqshom chog'i Xiva bo'ylab sayohat qildik. Viloyatning qadimiy obidalari barchamizda katta taassurot qoldirdi.
Ikkinchi kun bisyor tadbirlar hamda O'zbekiston kubogidan o'rin olgan uchrashuv kutib turibdi. Bizni kuzatishda davom eting. Bugun kechqurun ushbu sahifada ikkinchi kunga oid qiziqarli voqea-hodisalarni siz bilan baham ko'rishga harakat qilaman.
Bosh sahifaga
188
