Yoshligimizda ona tili o'qituvchimiz bo'lardi. Chorak davomida ikki yo uch marta 5 (a'lo) baho olgan bolaning choragiga 4 qo'yardi-da, rosa ko'p 4 olgan bolaning choragini 5 bilan baholardilar. Tushunmasdik. Nega?
Shunday tushuntirardi ustozimiz: “Bu bola besh olishga intildi, intilishi yo'lida tinmadi. Anovi dangasa esa har qancha talantli bo'lmasin, o'z ustida ishlamadi, qobiliyatining hisobidan ikki-uch marta besh oldi. Bu erda kim a'lo bahoga haqli?” Baribir tushuna olmasdik. Ustozimiz nima demoqchi ekanliklarini keyinroq bizga hayot tushuntirdi:
Bir necha yillardan beri gazeta sohasida yuribmiz. Mashaqqatli yumush. Hafta g'iz etib keladiyu, yangi maqolalar yozishga chorlaydi. Tag'in, bu yangi maqola faqat futbol haqida bo'lishi kerak. Tahririyatimizning bir nechta xodimi hafta davomida ikki-uchta maqola yozadi. Majbur. Har hafta. Milliy chempionatlarga oid maqolalar-ku, mayli, uning uslubi va qolipi bor, dersiz. Ammo erkin temadagi materiallarni yozadiganlarga anchayin mushkul. Har hafta yangi mavzu topib, uning ustida ishlab, keyin maqola shakliga keltirish nimaligini gazetaning nonini eganlar biladi.
Ba'zi erkatoy ukalarimiz ham borlarki, ularni majburlab bo'lmaydi. Yozib turishganiga ham shukr deymiz. Chunki juda chiroyli yozadilar. Deylik, ikki-uch haftada ilhomlari kelganida, klaviaturani chiqqilatib qo'yadilar. Bu hamkasblarimizning maqolalari tabiiyki boshqalarga qaraganda ancha kuchli chiqadi. Taqqos ketadi: Kim zo'r? Huv, maktabdagi ustozimni tushungandek bo'laman!!!
Hay, futbolga qayta qolaylik. Bu yil “Lester” chempion bo'ldi. Kutilmagan natija, albatta. O'tgan hafta bu haqda tahliliy maqola chiqdi, o'qidingiz. Lekin u maqolada asosan lesterliklarning o'zlariga tegishli yutuqlari haqida so'z borgan. Menimcha, Ranerini o'zidan ko'ra boshqalar chempion qilishdi.
“Lester” chempionlik haqida umuman o'ylamasdi, toinki chempionatning asosiy liderlari mavsum o'rtalarigacha pastki o'rinlarda izg'ib yurishmaganida.
“Lester”ning xayol ko'chasiga chempionlik orzusi yo'lamas ediki, agarda shuncha yildan beri g'oliblik uchun stabil kurashib kelayotgan klublar birdan inqiroz ko'chasiga kirib qolishmaganida...
Raneri shogirdlariga qarshilik ko'rsatgan oxirgi jamoa o'sha doimiy guruhning a'zosi bo'lmagan, chempionlik kurashiga o'sha liderlarning yo'qolishi natijasida qo'shilib qolgan “Tottenxem” bo'lib qoldi. Bu ham “Lester”ning ishonch bilan ildam yurishiga zamin yaratdi.
“Lester”ning chempion bo'lishiga yana bir sabab bor - Cer Aleks Fergyusonning va unga o'xshash yana bir odamning yo'qligi! Shotlandiyalik mutaxassis mavsumni oldindan ko'ra bilardi, asosiy raqiblarining qoqilishidan unumli foydalanardi. O'zaro o'yinlarda durang o'ynab qo'ysa ham, boshqalarni ko'proq enggani hisobiga marra chizig'ini birinchi bo'lib bosib o'tardi. Ser-ku, futboldan ketganiga ancha bo'lgan. Ranerining ertaknamo mavsumiga xuddi shu sifatlarga ega bo'lgan Mourino degan janobning inqirozi ham duch kelib qoldi. Maurni ham yaxshi bilasizki, davraviy tizimda o'tadigan musobaqalarda nima qilishni yaxshi biladi. Nafaqat bir o'yinga tayyorgarlik ko'ra olishi, balki keyingi bahslarga ham oqilona qaray bilishi natijasida chempionlik shohsupasiga yo'l olgan ko'pincha.
Endi, bu yili Raneriga qarshilik ko'rsatishi kerak bo'lgan murabbiylarga bir qarang! Pellegrini – hech qachon Maurchalik keskin bo'la olmaydigan, kurash desa cho'chib turadigan inson, Klopp – mavsumga endigina kelib qo'shilgan va Germaniyada ham asosan peshqadamga qarshilik ko'rsatgan “ikkinchi” murabbiy, Venger – qarigani sari pastki o'rinlarga rozi bo'lib borayotgan mutaxassis, Van Gaal – Vengerdan ham oldinroq qarigan otaxon, Pochettino – bunaqa kurashlarga endigina kirishgan yosh va tajribasiz inson.
Xullas, Raneri mana shu pallalarda Fergyusonga va Maurga aylanishi talab etildi. Aylandi ham. Endi barqarorlik degan ibora “Lester”ning keyingi mavsumlariga nisbatan ishlatiladi. Tasodifiy chempionligiga o'zi ham ishonayotgan mutaxassis keyingi yil ishonchli o'ynab bersa, o'ylaymizki, “Lester” ertagi hayotiy voqelikka aylanadi. Bu endi juda qiyin masala.
Ikki hafta muqaddam “Barselona” ham navbatdagi chempionligini qo'lga kiritdi. Bu klub bugungi zamonaviy futbolning eng barqaror klubi deya olamiz. “Lester” misolida bir mavsumda qanday qilib barqarorlikni ushlab qolish san'atini ko'rsak, “Barsa” misolida yillar davomidagi bir xillikni ko'ramiz. Hattoki inqirozga o'xshash holatga tushib qolganida ham o'zini tiklay olishi, oxirgi turlargacha ta'qibchilarini o'ziga yaqinlashtirmay tinmasdan g'alabalar qozonishi – ushbu jamoa tizimida olib borayotgan ishlar nechog'lik ko'lamli ekanligini ko'rsatadi.
EChLdagi muvaffaqiyatsizlik boshqa narsa bilan izohlanadi, albatta. U erda ham “Barsa”ni chiqarib yuborgan jamoa barqarorlikda kataloniyaliklardan qolishmaydigan “Atletiko”dir! Enrike shogirdlarini tasodifiy jamoa engmadi, shuning uchun bu mag'lubiyatni hamma to'g'ri tushundi.
Barqarorlik haqida gapirsak gap ko'p. Qadimgilar aytishadi: “Tezda o'chadigan katta ishni qilgandan davomiy bo'lgan kichik ish muallifi bo'l!” Bu nafaqat futbolda, balki hayotda ham muhim qoida hisoblanadi. Barqarorlik nima o'zi? Uni o'rganish uchun inson nima qilmog'i darkor? Javobini ham o'sha qadimgilardan olib qo'ya qolaylik, a?
“Avvalo boshlayotgan ishingga mehr qo'y, so'ng uzoqni ko'ra bil!” Darhaqiqat, shu ikki qoidani mahkam ushlagan odam mayda ishning ustida ham katta natijalarni qo'lga kirita oladi. Albatta, buning uchun sabr, iroda va matonat ham talab etiladiki, inson o'sha bosib o'tiladigan yo'lda bu sifatlarga suyanmog'i darkor bo'ladi.
Darvoqe, har hafta meni o'ylatadigan ish - ushbu sahifani ham to'ldirib oldim. Buyam bir mavzu-da, to'g'rimi?! Xayrulla Hamidov,
“Chempion” gazetasi
— deya xabar beradi uff.uz nashri.