Ko'r hassasini bir marta yo'qotadi, deyishadi. Siz shu maqolni qanday tushunasiz? Menimcha, bu maqol faqat ko'zi ojizlar uchun chiqarilgan. Ko'zi ochiqlar hassani yo'qotaveradilar, yo'qotaveradilar. Boshqa hassani olaveramiz-da, deydilar. Bu hassa o'lgur ham topilaveradi. Cho'ltoq, yaroqsiz hassani ko'tarib yurgach, uning yo'qolib qolishi ham katta fojia emas, shekilli-da, a?!
“Lokomotiv” hamda “Paxtakor” jamoalari o'rtasidagi o'yinni men ham ko'rdim. Oinai jahon orqali. Tungi vaqtga qo'yilganini hamma tanqid qilyaptiyu, shaxsan menga ma'qul tushib qoldi. To'g'ridan-to'g'ri namoyish etilsa, ko'rolmas ekanman. Ko'chada edim.
Xullas, bu o'yin atrofida gap ko'p. Kimdir efir vaqti haqida gapirsa, kimdir hakamlarning qarorlari xususida maqolalar bitmoqda. Bu ham muhim, albatta. Lekin hammasidan ko'ra dahshatlirog'i bor – bir sekund ichida “lip” etib o'tib ketgan manzara. Siz ham ko'rdingizmi yo menga shunday ko'rindimi?!
Temiryo'lchilar a'zosi to'pni qo'li bilan o'ynadi, Ravshan Ermatov penalti bermadi. Bu holatga paxtakorchilarning e'tiroz bildirishi tabiiy edi. E'tiroz bildirishdi ham. Ammo ularning e'tirozi Samvel Babayanning sapchib tushgani oldida holva bo'lib qoldi. Bu o'yinda Babayan ham tomoshabinlar qatorida ekanligiga umuman shubha qilmagandim. Terma jamoa bosh murabbiyi bo'lgandan keyin mavsumning eng muhim o'yinlaridan biriga tushadi-da, to'g'rimi? Ha, yo'q, uning tashrifi boshqa sababdanligini bilardim. Mana, yana bir isboti.
Shunda ham gumonimni yaxshilagan holda, ikki jamoa tarkibida ham termaga taklif qilingan futbolchilar bor, o'shalarni kuzatyapti-da, deb qo'ygim bor edi. Ammo bir sekundlik manzara hammasini buzib yubordi. Translyatsiya rejissyori “Loko” muxlisi shekilli-da, a?!
Terma jamoamiz haqida hamma qayg'urayotgan bir paytda, bu insonlarning boshqa narsa ilinjida stadionga tashrif buyurganlariga qarang, ajabo! Ayting, bosh murabbiyning o'zini shunday tutishi yana qanday izoh qoldirishi mumkin? Janubiy Koreya terma jamoasi Ispaniya futbolchilari bilan o'rtoqlik o'yiniga tayyorgarlik ko'rayotgan, guruhimizdagi boshqa raqiblar ham oxirgi bosqichga qandaydir sovg'alar bilan tashrif buyurishni rejalashtirayotgan bir paytda, bizning murabbiyimiz “Paxtakor” uchun berilmagan penaltiga sakrayaptilar. Dahshat emasmi, azizlar?!
Penalti bormi yoki yo'qmi, men bu haqda umuman gapirmoqchi emasman. Oliy ligamizning bu bellashuvi o'z yo'liga. Translyatsiya nima uchun to'g'ridan to'g'ri olib berilmagani sabablarini-da bilaman. Bu haqda boshqalar yozsin maqolasini. Meni boshqa narsa o'ylantirmoqda: Nima uchun bir necha yillardan buyon futbolimizdan shu illatli holatni ko'tara olmayapmiz? Qaysi murabbiyni ko'rmaylik, oliy ligamizning qaysidir  jamoasiga “muxlislik” qilishadi. Bu narsa borib-borib alamli natijalarga sabab bo'lmayaptimi? Sabab bo'lyapti, sabab bo'ladi ham, lekin vaqtincha – otga mingan paytlari buni his qila olmaydilar yo tan olgilari kelmaydi, xolos.
Buning birgina echimini ko'raman: Terma jamoaga oliy ligamizga aralashmagan insonni olib kelish kerak. Chunki o'zbekistonlik har qaysi murabbiyning biror bir klub bilan chirmashib ketgan tomonlari bor. Manfaatlari kesishgan nuqtalari bor. Shunday ekan, terma jamoaga futbolchi taklif qilishda ham ular neytral bo'la olmaydilar. O'zlari muxlis bo'lib qolgan jamoadan boshqa iqtidorlarni ilg'ay olmaydilar. Buni hozirgi murabbiyda ham ko'ryapmiz, oldingilarida ham ko'rganmiz, afsus!
Ushbu gaplar har doim aytilgan, yana aytishdan nima naf, deyishingiz mumkin. Bizning vazifamiz aytish. Qolganiga kuchimiz etmaydi. Balki o'qib qolishar. O'qishmasa ham, bu masalada kimdir fikr bildirishi kerak-ku, to'g'rimi? Hech kim baribir eshitmaydi, deb jim turishni eplay olmaganimiz uchun, uzr!
Yaqinda bir film ko'rdim. Amerikaniki. Film juda g'alati tugagan. Ikkitasi cho'lning o'rtasida chuqurga tushib ketishadi. Chiqishning imkoni yo'q chuqurlik. Bittasi rosa baqiraveradi, odamlarni yordamga chaqiraveradi. Ikkinchisi, bu cho'lga hech kim kelmaydi, baqirishingdan naf yo'q, deydi. Haligi baqirayotgan kimsaning javobi menga rosa yoqdi:
“Men baqiraveramen, hech kim kelmasa ham, bunaqa paytda shunday ish qilish kerakligi uchun-da odamlarni chaqiraveraman. Birinchidan, o'z ishimni qilyapman, ikkinchidan, men umid qilamanki, baribir kimdir kelib qoladi!”
Men ham ishonaman negadir. Kimdir eshitib qoladi nolamizni... Yuqoridagi maqolni ko'zi ochiqlar ham o'z hayotlariga tadbiq etishsin, deyman!!! Xayrulla Hamidov
— deya xabar beradi uff.uz nashri.