Kecha «Barselona» 4:0 hisobida yutishi va bugun biz Messi-yu Suareslarni alqab o'tirishimiz mumkin edi. Aslida muammo ham shunda – ushbu mavsumda jamoa aslida qanday holatda ekanini bilish qiyin, ajoyib va yomon o'yinlar doimo almashib turgandek… Sovrindor murabbiylar ko'p. Lekin bilasizmi, murabbiyning jamoa sovrinlarida o'z imzosini qo'yishi uchun o'sha paytda o'sha jamoaning boshqaruvida bo'lib turgani kifoya qilmaydi. Masalan «Gvardiola Barsasi» deymiz, «Simeone Atletikosi», «Klopp Borussiyasi» va hokazo. Lekin Evropa Chempionlar Ligasini yutgan hamma jamoalarga nisbatan bunaqa ta'rif ishlatilmaydi, to'g'rimi? «Anchelotti Reali» deganmisiz? «Di Matteo Chelsisi»chi? Hatto juda ko'p sovrinlarni yutgan murabbiyga nisbatan ham, ba'zida, avvalgi murabbiyning jamoani o'ynatyapti, deyiladi. Bunday tasniflashning aniq chegarasi qaerda, buni qaysi formula yordamida aniqlash mumkin? Oxirida birgalikda o'ylab ko'ramiz buni. Bir necha yil oldin rus kommentatorlari Devid Vilyaning «Barselona»da o'ynab ketgani yoki keta olmagani haqida tortishib qolishdi. Jahon chempionatida Ispaniya terma jamoasini chempionlikka etaklab borgan hujumchi «Barselona»da bor potentsialini namoyish qila oldimi yoki yo'qmi? Mavzu shu edi. Yuriy Rozanov sherigiga savol berdi: – Ispaniya terma jamoasida Pedro zo'rmi yoki Vilya? – Albatta, Vilya – «Barselona»da qaysi biri zo'r? – Bilmadim. – Ana. Javob shu erda. Mana shu suhbat Pep Gvardiolaning «Barselona»sini ham va ushbu murabbiyning jamoani nega tark etganini ham tushuntirgandek bo'ladi go'yo. Gvardiola o'z jamoasida tizimli mexanizm quradi. Maydonda futbolchilardan mozaika yaratadi. Mozaikaning har bir bo'lagi alohida olganda hech narsani anglatmasligi, hech qanday qiymatga ega bo'lmasligi mumkin, ammo boshqa bo'laklar bilan san'at asariga aylanadi. Futbolchilarning iqtidori bir-biriga qo'shilib jamlanmaydi, ko'paytiriladi. Pedro Ispaniya terma jamoasida oddiy futbolchi, «Barselona»da yulduz, Vilya esa teskarisi edi. Har qanday futbolchining «Barselona» mexanizmining bir qismiga aylanishi eng muhim jihat edi, uning individual iqtidoridan ko'ra. Shuning uchun Buskets «Barselona» g'oyasida dunyoning eng yaxshi o'yinchisi xolos, Parijda Matiyudi undan foydaliroq menimcha. Gvardiola klubda yana bir necha yil qolishi, jamoani yangilashi, kerakli nuqtalarga futbol yulduzlarini sotib olib, jamoani o'sha cho'qqida saqlab qolishi mumkin edi, ammo u ketdi. Chunki u o'z mexanizmining ishlash printsiplarini juda yaxshi bilardi – muvaffaqiyat kaliti futbol yulduzlarini sotib olishda emasdi. Chiroyli, naqshli bir bo'lakni sotib olishdan ko'ra, mozaikaga aynan kerakli bo'lgan shakl lozim bo'lgan. Gvardiola atrofga qarab, axtarib, balki aynan o'sha shaklni topa olmagandi. Kuenkaning Pedroga, Alkantaraning Xaviga aylanishi sodir bo'lmagach, Gvardiolada ketishdan boshqa yo'l qolmagan edi. U jamoadan ketish orqali «Gvardiola Barsasi»ning imzosini, yuzini saqlab qolgandi, nazarimda. Luis Enrike boshqacha murabbiylar sirasiga kiradi. U o'zidan taktik geniy yasashga harakat qilmadi. Dastlabki yillarda hammasini to'g'ri qildi. Luis Suares fanomeni «Barselona»ni qaytadan jonlantirdi, MSN «Barselona»ning yangi yuzi va yangi g'oyasiga aylandi. Bu o'z natijasini berdi. Ammo yashashda davom etish uchun qilingan transfer o'yinlarini Enrike o'ynolmadi. Transfer siyosati aynan Enrikega mos yo'nalishda harakatlanmadi. Murabbiy iqtidorli futbolchilar bilan «Selta» yoki «Roma»ni kuchga aylantirishi mumkin, ammo gap «Barselona» haqida borganda, vaziyat o'zgaradi. Enrikening murabbiylik iqtidori «Barselona» darajasidagi top-yulduzlarni tarbiyalashga qodir emasdi. Rakitich, Turon, Gomis, Denis Suares, Vidal, Umtiti, Din, Matyo Alkaser – bularning hammasi ajoyib futbolchilar, to'g'ri, lekin savol beraman: ularning birortasi Enrike qo'l ostida «Barselona» darajasiga chiqa olishdimi? Boshqacha aytganda, bu futbolchilar avvalgi klublarda ko'rsatgan o'yinlari darajasidan bir pog'ona yaxshiroq o'yin ko'rsata olishmoqdami? Menimcha, yo'q. Bu transferlarning birortasini omadsiz deb bo'lmaydi. Har biri yaxshi potentsialga ega va kerak bo'lganda jamoaga yordam bera olishi ko'rinib turibdi. Ammo bu futbolchilardan mozaika yaratib, iqtidorlarni bir-biriga ko'paytirib (qo'shib emas) Evropada yangi kuch yarala olishiga ishonish qiyin. Bu futbolchilarning hammasi MSN ning o'yiniga, ularning qay darajada to'p surishlariga to'g'ridan-to'g'ri bog'liq. Shuning uchun ham «Barselona» muxlislari hali ham Inestadan nimadir kutadilar, jamoani Busketssiz tasavvur qila olmaydilar. Gvardiola Vilyaning transferi orqali «Barselona» qay darajada butun mozaikaga aylanib qolganini va chetdan yangi shakl qo'shish juda qiyin bo'lishini seza olgan va o'z vaqtida jamoani tark etgan bo'lsa, Enrike MSN ga shunchalik ishonib qoldiki, go'yoki, o'z yuqorida tilga olingan chala yulduzlar yordamida o'z mozaikasini qurmoqchi bo'ldi, natijada bir vaqtning o'zida ikki quyonning ketidan quvishga to'g'ri keldi. Gvardiola jamoani qo'lga olgan kuniyoq, yaratmoqchi bo'lgan kartinasi haqida tasavvurga ega bo'lgan, qo'rqmasdan bir qancha yulduzlardan voz kechgan, yosh murvatlarga ishonch bildirgan va shu yo'nalishda davom etgan. Enrike esa, o'sha kartina haqida aniq tasavvurga ega emasdek, u o'z asarini maydonda, amaliyot yordamida yaratishga harakat qilgandek… Natijada... Davomi «Tafsilot.uz» saytida
— deya xabar beradi uff.uz nashri.