Kechagi mag'lubiyat yurakni ezdi... Yashirmayman, anchagacha uxlay olmadim. Yo'q, O'zbekiston yutqazib qo'yganidan emas, bu mag'lubiyatni ertaga g'alaba bilan yuvib yuborishimiz mumkin, men yuta oladigan jamoamiz yo'qligidan ezildim. Rossiyadagi Jahon chempionati ham qulog'ini ushlab ketmasa edi, deb qo'rqib ketganimdan uxlay olmadim...
Ha, men qo'rqyapman, JCh-2018ga chiqa olmaslikdan qo'rqyapman. Afsuski, men JChda mosuvo qolganda "Parvona" spektaklidagi "Yashang, rahmat" deb qola olmayman. Chiqa olmaslik mening qaddimni buka oladi. Mundialga bormaslik meni anchagacha hafa qila oladi. Nima qilay, fanatman, xuddi siz kabi. Termamiz mag'lubiyatlaridan munkayib qolaman...
Bu masalaning birinchi tomoni.
Ikkinchi tomoni ham bor. Mening ishim o'zbek futbolining bevosida ahvoliga to'g'ridan-to'g'ri bog'liq. Ya'ni, o'zbek futbolida g'alabalar ko'paysa, saytda ish qiziydi. Agar o'zbek futbolida qayg'uli kunlar ko'paysa, saytda ham ish yurishmaydi, biznesda ham. Shunaqa bog'liq ahvoldaman, baxtga qarshi.
Kecha nima bo'ldi o'zi? Mag'lubiyatga uchradik. Tamom.
Aslidachi?
Aslida noto'g'ri ko'chadan ketayotganimiz ma'lum bo'ldi. Bu murabbiy va bu tarkib bilan uzoqqa bora olmaymiz, shekilli. Mana shunisi aniq bo'ldi. Men anchadan beri tanqidiy maqola yozmay qo'yganman. Chunki, negaligini o'zingiz yaxshi bilasiz...
Kecha Karlos Keyrush va Marchelo Lippilar Osiyoga master klass ko'rsatishdi. Mana murabbiyning kuchi, mana murabbiyning futbolni tushinishi, mana murabbiyning taktik g'oyalari. Afsuski, bizda bunaqasi yo'q.
Zamonaviy futbol xuddi shaxmatga o'xshaydi. Kallani ishlata olmasang, "eb" qo'yaverasan.
Kecha hammasi ko'rinib turgandi, notekis maydon, chimi ho'l bo'lib yotgan stadionda g'alaba qozonish uchun bitti yo'l bor edi: havoda o'ynash kerak edi!
Ha, kecha to'pni balandlab o'ynash kerak edi. Kecha faqat standart vaziyatga umid bilan o'ynash kerak edi. Kecha uzoqlardan zarba yo'llab o'ynash kerak edi. Kecha qanotlarda tez chopib o'ynash kerak edi. "Mayda-pas" futbolni yig'ishtirib, ochiq flangga qochib ketib o'ynash kerak edi. Buni oddiy matematik bo'la turib men tushinib turibman. Nega mutaxassis bo'la turib Babayan tushunmadi?
Kecha Sardor Rashidov tushishi kerak edi. Bu bola ancha payt termaga jalb etilmadi, kecha "evorardi" arablarni. Chap oyoq Bikmaevni nega o'ng qanotga qo'yadi, bu murabbiy? Nega Sergeev va Shomurodovlardan birini asosiyda tushirmadi? Baribir ular o'ynadiku?!
Bilmadim, futbol qanday tahlil qilinadi o'zi?
Yanayam, O'zbekiston juda omadli jamoada. Yaratgan kecha Janubiy Koreyaga mag'lubiyat taqdim etib, bizga imkon qilib berdi. Haliyam kamida ikkinchi o'rinni olish imkonimiz bor. Faqat foydalana olarmikanmiz?
Ho'p, endi nima qilish kerak. Endi echim kerak!
Kecha ko'pchilik O'FF rahbariyatini tanqid qildi. Keling, sal real fikrlaylik. Mirabror Usmonov hamma sharoitni yaratib beryapti: o'rtoqlik o'yinlari, mukofot pullari, xorij yig'inlari. Yana nima kerak? To'g'ri, Usmonov Babayanga ishondi. Mana shunisi unchalik ham to'g'ri bo'lmagani bugunga kelib ko'rinmoqda.
Ko'ngilni to'q tuting, Babayan ketadi. Agar natija qila olmasa Samvel Babayan baribir ishdan olinadi. U bilan birga boshqalar ham ketadi. Davlatimizda bo'layotgan tub islohotlar futbolga ham etib keladi, hali.
Hozir, murabbiy va futbolchilarga hayfsan e'lon qilish kerak. Mukofot pullarini chegirish kerak. Hozir faqat ruhshunoslar ishlashi kerak.
Babayanni bugun ishdan olib natijaga erisha olmaymiz. Hozir, futbolchilarni ruhiyatini ko'tarish kerak. Reshford, Mbappe, Morata kabi "eyman" degan ko'zi yonayotgan futbolchilarni tushirish kerak. Sergey Luchshan kabi yoshlarga imkon berish kerak. Va yana bir gap: bizga bitta yaxshi "kalla" kerak bizga.
Aniqrog'i, o'yinni vaqtida o'qiy oladigan aqlli mutaxassis kerak. U Babayanga zaxira o'rindig'ida o'tirib, ko'rsatmalar berishi kerak. Mirjalol Qosimov o'yinni o'qiy olardi, qaerda kamchilik borligini bilardi. Bu hislat Ro'ziqul Berdievdayam bor.
Bo'ldi, hammasini unutish kerak. Mag'lubiyatni esdan chiqarish kerak. Oldinga Qatarga qarshi o'yin turibdi. Sizniku bilmadim, ammo men hali taslim bo'lishni istamayman. Rossiya karvonidan qolib ketishni xohlamayman.
Tanqid kelajak mevasi deyishadi. Men hech kimni tanqid qilmoqchi emasman, shunchaki buyog'iga real fikrlaylik va o'z ishimizni puxta qilaylik. Futbolchilar ham ozgina mas'uliyatni his qilishsin. Tilagim shu.
Haliyam imkonimiz bor. G'aflatda qolmaylik! A.Akbarov
— deya xabar beradi uff.uz nashri.