Tavsiya qilamiz:
Diyor Imomxo'jaevdan: Yarim(ta) jamoa
“Paxtakor” va “Nasaf”ning O'zbekiston kubogi doirasidagi uchrashuvini ko'rib o'tirib, Lobanov haqida ham nimadir qoralab qo'yish fikri keldi. Adashmasam, shu darvozabonni qoralamagan faqat o'zim qoldimov…
Toshkent klubining eng ko'p tanqid qilingan darvozaboni aslida boshqa — Temur Jo'raev. Ammo undagi muammo farqliroq edi — o'ziga bo'lgan ishonchning kamligi va xatoni xato bilan to'g'irlash. Vaholanki seyvlari, bo'y-basti, penalti qaytarishdagi mahorati jamoasiga as qotgan vaqtlar ham bo'ldi. Lobanovdagi muammo esa umuman boshqa. Bo'y-bastidan tortib, maydonda o'zini tutishiga qadar terma o'yiniga umuman mos emas. Buni Babayan va uning atrofidagi ikki-uch kishidan o'zgalar deyarli tan olib bo'ldi. Nesterov kim uchundir juda zo'r darvozabon bo'lmasligi mumkin, biroq u formadan eng chiqib ketgan vaqtida ham pik formadagi Lobanovdan ustun degan fikrimda qolaman.
“Nasaf” mezbonlar darvozasiga urgan uchinchi gol shu maqolaga sabab bo'ldi. Bosh bilan berilgan zarba natijasida darvozaga uchib kelayotgan to'pga yonboshini o'girib chiqadigan darvozabonlarni men avvallari ham ko'rganman — mahallama-mahalla futbol o'ynaganimizda, darvozaga istamaygina turgan o'yinchilar to'pga shunday orqa o'girardi. Milliy terma jamoa darvozabonining bu ko'rinishiga kulish kerakmi yoki ahvolimizga kulishmi — bilmay qoldim.
Terma jamoa Lobanovni o'zgartirdi. U asosiy jamoada Denisov, Ismoilov yoki Ahmedovga baqira olmasligi mumkin, ammo “Paxtakor”dagi istalgan futbolchiga o'shqiradi. Oqibatda shundoq ham qiynalayotgan himoyachilarni yanada ko'proq esankiratib qo'yadi. Iker Kasilyas, Janluiji Buffon kabi posbonlar yarim jamoa bo'lishida ularning o'ziga bo'lgan ishonchi katta rol o'ynagan. Chunki ular o'sha ishonchni jamoadoshlariga ham ko'chira olgan. Lobanovda men o'sha jihatni ko'rganim yo'q.
Shunday vaziyatlar bo'ladi, o'yinni jonlantirish uchun o'sha Buffon-u Van der Sarlar ham ovozining boricha o'shqiradi. Ammo bu sheriklarini ruhlantirish uchun. Ular tanbeh berganida ham jamoadoshining “shohini sindirish”ga bo'lgan harakat ko'rinmaydi. Endi esa Lobanovning ahvoliga bir qarang. U na o'ziga va na jamoadoshlariga ishonadi. Ammo biz butun boshli terma jamoadagi asosiy rolni unga ishonib qo'yganmiz. Xuddiki futbolni Babayanga o'xshagan kishilarga ishonib topshirgandek.
Ha, Nesterov o'z vaqtida “Paxtakor”ni tark etdi, Abduxoliqov “Paxtakor”dan ketdi. Va bu narsa ularga terma jamoadagi sog'lom raqobatda ta'sir o'tkazdi. Babayan eski alamlarini unutmadi va o'zi ham kamroq ishongan falsafasiga qolganlarni ishontirishga urindi. O'sha printsipning haqiqiy kulminatsiyasini 12 iyun kuni Tehronda ko'rmasak bo'lgani…
Diyor IMOMXO'JAEV, «Erudit Sport» gazetasi.
— deya xabar beradi uff.uz nashri.
Toshkent klubining eng ko'p tanqid qilingan darvozaboni aslida boshqa — Temur Jo'raev. Ammo undagi muammo farqliroq edi — o'ziga bo'lgan ishonchning kamligi va xatoni xato bilan to'g'irlash. Vaholanki seyvlari, bo'y-basti, penalti qaytarishdagi mahorati jamoasiga as qotgan vaqtlar ham bo'ldi. Lobanovdagi muammo esa umuman boshqa. Bo'y-bastidan tortib, maydonda o'zini tutishiga qadar terma o'yiniga umuman mos emas. Buni Babayan va uning atrofidagi ikki-uch kishidan o'zgalar deyarli tan olib bo'ldi. Nesterov kim uchundir juda zo'r darvozabon bo'lmasligi mumkin, biroq u formadan eng chiqib ketgan vaqtida ham pik formadagi Lobanovdan ustun degan fikrimda qolaman.
“Nasaf” mezbonlar darvozasiga urgan uchinchi gol shu maqolaga sabab bo'ldi. Bosh bilan berilgan zarba natijasida darvozaga uchib kelayotgan to'pga yonboshini o'girib chiqadigan darvozabonlarni men avvallari ham ko'rganman — mahallama-mahalla futbol o'ynaganimizda, darvozaga istamaygina turgan o'yinchilar to'pga shunday orqa o'girardi. Milliy terma jamoa darvozabonining bu ko'rinishiga kulish kerakmi yoki ahvolimizga kulishmi — bilmay qoldim.
Terma jamoa Lobanovni o'zgartirdi. U asosiy jamoada Denisov, Ismoilov yoki Ahmedovga baqira olmasligi mumkin, ammo “Paxtakor”dagi istalgan futbolchiga o'shqiradi. Oqibatda shundoq ham qiynalayotgan himoyachilarni yanada ko'proq esankiratib qo'yadi. Iker Kasilyas, Janluiji Buffon kabi posbonlar yarim jamoa bo'lishida ularning o'ziga bo'lgan ishonchi katta rol o'ynagan. Chunki ular o'sha ishonchni jamoadoshlariga ham ko'chira olgan. Lobanovda men o'sha jihatni ko'rganim yo'q.
Shunday vaziyatlar bo'ladi, o'yinni jonlantirish uchun o'sha Buffon-u Van der Sarlar ham ovozining boricha o'shqiradi. Ammo bu sheriklarini ruhlantirish uchun. Ular tanbeh berganida ham jamoadoshining “shohini sindirish”ga bo'lgan harakat ko'rinmaydi. Endi esa Lobanovning ahvoliga bir qarang. U na o'ziga va na jamoadoshlariga ishonadi. Ammo biz butun boshli terma jamoadagi asosiy rolni unga ishonib qo'yganmiz. Xuddiki futbolni Babayanga o'xshagan kishilarga ishonib topshirgandek.
Ha, Nesterov o'z vaqtida “Paxtakor”ni tark etdi, Abduxoliqov “Paxtakor”dan ketdi. Va bu narsa ularga terma jamoadagi sog'lom raqobatda ta'sir o'tkazdi. Babayan eski alamlarini unutmadi va o'zi ham kamroq ishongan falsafasiga qolganlarni ishontirishga urindi. O'sha printsipning haqiqiy kulminatsiyasini 12 iyun kuni Tehronda ko'rmasak bo'lgani…
Diyor IMOMXO'JAEV, «Erudit Sport» gazetasi.
— deya xabar beradi uff.uz nashri.
Bosh sahifaga
271
