U o'smirligidayoq akasi Aleksandr Gleb bilan Germaniyaga yo'l oldi. «Shtutgart», «Gamburg»da o'ynadi, Xitoyga bordi, ammo «Barselona» va «Arsenal» darajasidagi o'yinchiga aylana olmadi. Ayni paytda Belarusning «Torpedo-BelAZ» klubida to'p surayotgan hujumchi «Futbol» nashriga yoshligida boshidan kechirgan qiyinchiliklari, Xitoy sayohati hamda Belarusdagi eng yomon stadionlardan biri haqida so'zlab berdi.
-  Aleksandr Gleb yoshligida nafaqat futbol, balki engil atletika, suv sporti bilan ham shug'ullangan ekan. Siz ham akangizning yonida  mashq qilganmisiz?
- Aksincha, unga faqat xalaqit berardim. Bu kabi mashg'ulotlarga qatnashish uchun yoshim kichiklik qilardi. Aleksandrga havasim kelardi, u o'z tengqurlari orasida eng aqllisi edi. Otam safardan qaytib, Aleksni futbol mashg'ulotlariga olib bordi. Tabiiyki, akamning izidan menga ham futbolchi bo'lish baxti nasib etdi.
- Germaniyaga borish imkoniyati qachon paydo bo'ldi?
- Akam 16, keyinchalik 17 yoshlilar o'rtasida bo'lib o'tgan turnirda qatnashdi. Germaniyaning aksariyat klublari Sashadagi qobiliyatni sezib qolishdi chog'i, uni olib qolishga urindilar. Mazkur masala yuzasidan agent Nikolay Shpilevskiyga murojaat etdik. Uning xizmatlari evaziga akamga bir qancha jamoalardan takliflar keldi. Hatto o'sha paytda «Spartak» va «Dinamo» (Kiev) klublari mutasaddilari bizga katta pul taklif qilishgan. Uzoq davom etgan muhokamalardan so'ng otam: «Shunday imkoniyatni qo'ldan boy bermaslik zarur», deya bizni Germaniyaga jo'natdi. To'g'ri, Rossiyada ko'p pul topish mumkin, lekin futbolchilar darajasi Evropaning o'rtamiyona klublaridagiga nisbatan 4-5 barobar past ekanligi inkor etib bo'lmas haqiqat. Vaqt o'tib, Aleksandr mega yulduzga aylandi. Natijada, TsSKA va Donetskning «Shaxtyor» klublaridan ham takliflar kelib tushdi.
- Dastlab o'zingizni «Myunxen-1860»da sinab ko'rdingiz. Ammo faoliyatingizda o'sish kuzatilmadi.
- Myunxenda sharoitlar a'lo edi. Aleksandr asosiy tarkibda, men esa ikkinchi jamoa bilan shug'ullanardim. Sasha klub bilan qandaydir mayda-chuydalarni kelisha olmagani sabab ketishga qaror qildi. Shunga qaramay, nemis klubi meni tarkibda olib qolishini bildirdi. Rosti, bu qarordan hayratda edim. Tasavvur qiling, 15 yoshli, boz ustiga, biror tilni o'zlashtirmagan yigitcha... Inglizchada «aka» deyishni bilardim, xolos. Aleksandr esa umuman gapirmasdi. Bir necha oydan so'ng Sasha ikkimizni «Shtutgart» ko'rigiga chaqirishdi.
Davomi InterFUTBOL blogida.
— deya xabar beradi uff.uz nashri.