Men bu yigitni oyga o'xshataman. Oyning bir tarafini ko'ramiz, ikkinchi tomonini ko'rmaymiz. Lekin oy haqida gapirilganida, faqat ko'rinadigan tomoni haqida gap boradi. Bu yigitning qorong'u tomoni ham muhokama qilinadi. Shunaqa.
 
U haqda hamma xar xil gapiradi. Har kungi gazetalarda uning rasmi bor. Internet saytlarining asosiy manbai shu yigit. Uni tinmay “chaynaydilar”. U haqdagi munosabatlarni, maqolalar ostidagi izohlarni o'qisangiz, ikki xillilikdan yoqangizni ushlaysiz.
Kimdir uni kibrli desa, kimdir haddan tashqari o'zbinlik egasi deydi. Ba'zilar nazdida u faqat o'zini o'ylaydigan qizg'anchiq, ayyor va mug'ombir yulduz. Hakamlardan penalti tilanadigan, yolg'ondan yiqilish bo'yicha “ginnes rekordchisi”, bo'sh qolgan darvozaga yo'llagan gollari bilan soxta rekordchi bo'lib olgan, zaif jamoalargagina gol ura oladigan, klubining erkatoyi va hokazolar bilan ayblar tirkaladi bu yigitga.
Uning maydondan tashqaridagi “xunarlari” ham bu toifaning asabini o'ynaydi. U ayollar bilan munosabatda o'zbinligini ikki yuz foizga oshiradi, deydi bu toifa. Shu bois, hatto o'g'li ham onasining kimligini bilmaydi, deb hisoblaydilar. Kibriy fe'li maydondan tashqarida ham yaqqol sezilib turishini iddao qiladigan bu toifa uni “g'alatiroq” sifatlar bilan ham ayblaydilar.  Bunga u etarlicha asos qoldirgani ham ba'zan asabni o'ynab yuboradi.  
Bu toifaning gap-so'zlarini eshitsangiz, dunyodagi eng jirkanch odam shu bo'lsa kerak, deb o'ylaysiz. Lekin xuddi shu paytda ikkinchi tomonda boshqa olomon ham paydo bo'ladiki, ularning ta'rifi fikringizni 180 gradusga burib yuboradi.
Uning o'yinlaridan mast bo'ladigan toifa bu. U ular uchun daho. To'p bilan muomala qilishi san'ati, harakatlari beqiyos. Jismoniy etukligidan paydo bo'lgan sifatlari bu toifaning og'zida boldek erib ketadi. Uning mehnatlari, zahmatlari, faoliyati davomidagi kurashga to'ymasligi va golga xarisligidan hayratga tushadi bu toifa. Uning golgacha bosib o'tadigan masofasidan tortib, golni nishonlashi ham bu toifaning zavqini o'ynaydi. Ular uchun bu dahodan boshqa futbolchi yo'q. U yagona...
Xullas, bu yigit haqida butun dunyo gapiradi. Bugun u 31 yoshini nishonlaydi. Futbol yoshidan asta-sekin uzoqlashib ketayotgan bu yigit portugaliyalik yulduz, Madridning “Real” a'zosi Krishtianu Ronaldudir.
Hamma taniydigan, hatto futboldan xabari yo'qlar ham kimligini biladigan inson haqida maqola yozish chindan ham mushkul. Mushkulligi shundaki, u haqda aytilmagan gapning o'zi qolmaganidadir. 2003 yili “MYu” libosini kiyib maydonga tushibdiki, uning parvozi tinmagan. Shu paytgacha dunyo shu yigit atrofida aylanmoqda. Uning o'yinlarini muhokama qilmoqda. Unga muxlislik qilmaydiganlarga hech bo'lmasa u – dushman, kamida dushman! Xullas, usiz futbol muxlislari yashay olmaydilar.
Keling, men maqola muallifi sifatida o'z munosabatimni ham bildirib ketay. Zero, Ronaldu faoliyati biroz bo'lsa-da, menga ruhan tanishdek.
Men jurnalistik faoliyatim davomida 3-4 marotaba turli joylarda ishlaganman. Borgan har joyimda ishni boshidan, noldan boshlashimga to'g'ri kelgan. Bu nechog'liq og'ir va  zahmatli ish ekanligini bilaman har holda. Bir joyda ko'karish baxti chetlab o'tgan, nachora. Ammo borgan joyda ko'karish ham o'ziga yarasha matonat ekan. O'sha borgan yangi joyida ham o'z so'zi borligini bildirib qo'yish o'ta mushkul yumush bo'lsa-da, erishilgan muvaffaqiyatdan so'ng insonga o'zgacha bir zavq ulasharkan. Ronalduni men ana shu toifa ichidagi eng zo'rlardan biri deb bilaman. Eng zo'ri demadim, sababi – bu masalada Zlatandek “borgan erida gullaydigan daho” ham turibdi. Xullas, men qaysidir ma'noda Ronalduning faoliyatiga tegishli jihatlarni kichikroq ko'rinishda bo'lsa ham his qilgandekman.
Hayoti qiyinchilikda o'tgan yulduzning avval Portugaliyada o'zini ko'rsatishini bir matonat hisoblasak, keyingi yurish futbol vataniga, o'sha paytlardagi eng kuchli murabbiy – SAFning jamoasiga yo'l olishi, u klubda kimsan – Bekhemning libosida o'ynashga rozilik bildirish – ikkinchi matonat edi. Manchester erkatoyiga aylangach, orzular yurti - “qirollik klubi”ga kelishini navbatdagi matonat deb hisoblayverasiz. Zero, u Madridga kelgan paytlar el klasiko yuqori darajasiga etib ulgurgan, raqib tomon o'z tarixidagi eng qo'rqinchli tarkib hosil qilgan davrga to'g'ri keldi.
“Shaolin”dagi zinama-zina bosqichdan chiqib borayotgan matonat egasi singari, Krishtianuning Madrid safari ham o'z faoliyatiga jiddiy ta'sir o'tkazdi. Uning va vatandoshi Mourinoning harakatlari evaziga “Real” asta sekinlik bilan bo'lsa-da, “samoviy Barselona”ga qarshilik ko'rsatadigan darajaga chiqa oldi. Mamlakat chempionatida g'olib bo'la oldi. Bu o'sha davr mezoni bo'yicha katta g'alaba edi.
Ronalduning kurashga to'ymasligi bo'lajak futbolchi ukalarimizga dasturul amaldir. Dunyoning eng zo'r o'yinchisi bo'lib, keyin qatorasiga to'rt yil “Oltin to'p” olayotgan raqibining oldida IKKINChI bo'lib turish azobini bilsa, bir shu Ronaldu biladi. Boshqalar buni his qila olmaydilar. Bu holat ko'pgina yulduzlarni sindirib, parchalab tashlaydi. Qayta turolmaydigan qilib tashlaydi. Lekin portugaliyalik yulduz butun dunyo ko'z o'ngida shu xo'rliklarga jimgina chidab tura oldi va 2013 yili axiyri “Oltin to'p”ni yana bir bora boshi uzra ko'tardi. Keyingi yil ham bu natijalarini uchtaga chiqarib qo'ydi. Aytmoqchimanki, engilgan kurashga to'ymas, degan maqol kurashchilar uchun emas, aynan shu yigit uchun chiqarilgandek. Hozirgacha uni to'xtatib bo'lmayapti. Gollari soni Pelening yarmiga kelib qoldi. “Otamning davridan qolgan” yulduz haliyam sport formasini yuqori darajada ushlab o'ynamoqda.
2004 yilgi Evropa chempionati o'yinlarini TV orqali sharhlaganman. Aynan Portugaliya ishtirokidagi o'yinlar menga tushgandi. O'shanda ham bor edi bu yigit. To'g'ri, u tarkib Figu va Rui Koshtaning elkasida turgan bo'lsa-da, Ronaldu ham o'z o'yin uslubiga ega bo'lib ulgurgan, raqiblarini aldashda yangi yo'nalish bilan chiqayotgan, kelajagi eng umidli futbolchi edi. O'sha umidlarni u oqladi. Keragidan ortiqcha oqlab yubordi. Qarang, necha yil bo'ldi shu gaplarga! 12 yil...
12 yildan buyon stabil o'yin ko'rsatayotgan daho taslim bo'lish nimaligini bilmay kelayotir. Ko'z o'ngimda mana-man degan yangi yulduzchalar bir-ikki yilda yo'qolib, izi ham qolmayotgan bir davrda bu yigitning shuncha yil o'zgarmasdan, bir xil tura olishi haqiqiy mo'jizadir.
Mayli, odamlar nima desa desinlar, uning shaxsiy hayotidan, maydondagi mug'ombirliklaridan turli “rivoyatlar” to'qishsa to'qiyversinlar. Menga buning mutlaqo farqi yo'q. Chunki men bir narsani bilamanki, kelajakda shu 10 yillik davr haqida gap ketganida, Ronalduning nomi porlab turaveradi.
Bundan buyon uning o'yin surati pastlab ketsa ham ajablanmayman. Biroq, bu narsa baribir tarix sahnasida Ronaldu degan siymoning daholigiga zarracha bo'lsin ta'sir o'tkaza olmaydi. U o'z davrining eng ajoyib vakillaridan biri bo'lib qolaveradi. Bugun u haqda eng yomon so'zlarni gapirayotganlar ham o'n yillardan keyin farzandlariga “Ronalduning o'yinlaridan bahra olganliklari”ni pichirlab bo'lsa ham so'zlab beradilar. Boshqa choralari yo'q.
PS:
Darvoqe, bu toifa hozir maqolani o'qib bo'lishi bilan, o'zining azaliy “izohi”ni yozishga tayyorgarlik ko'rayotgan bo'lsa ham ajab emas ))) Xayrulla Hamidov
— deya xabar beradi uff.uz nashri.