Tavsiya qilamiz:
UzBARCA.COM - FC Barcelona Muxlislar sayti !!!
" Real madrid " muxlislari sayti !!!
"FUTBOL TV " Yangiliklar !!
" Real madrid " muxlislari sayti !!!
"FUTBOL TV " Yangiliklar !!
Xose Mendez haqida: Gracias, Senor!
Yaqin kunlarda o'tkazilgan futzal bo'yicha Osiyo chempionatidagi terma jamoamizning mazmunli ishtirokini, chiroyli, matonatli, shijoatli o'yinlarini kuzatgan har bir muxlis qalbini «Eh, aynan mana shu tariqa futbol bo'yicha milliy terma jamoamiz ham muvaffaqiyatlarga erishib, istalgan kuchli raqib bilan tengma-teng o'ynagan holda har doim bizni xursand qilib kelganlarida bormi...», degan o'y qamrab olgan bo'lsa ajab emas. Darhaqiqat, biz ushbu kunlarda juda qiziqarli bahslarga boy bo'lgan o'yinlar ketma-ketligini tomosha qilib rohatlandik. Yigitlarga buning uchun o'z minnatdorchiligimni bildiraman!
Futzal bo'yicha Osiyo chempionati yurtimiz futbol ixlosmandlarining tilidan hamon tushmayapti. To'g'ri-da, axir futbolimizda bu kabi tarixiy voqealar serob bo'lmasa, nachora, futzal bilan hammamiz ovunamiz, aldanamiz. Ko'cha-kuyda, ishxonalarda, do'kon va bozorlarda, qo'yingki, yurtimizning deyarli har bir burchagida futzalchilarimiz o'yini muhokama qilinyapti. Yaxshi ma'noda. Ha, jahon chempionati yo'llanmasini qo'lga kiritganimiz, bu - ulkan xodisa. Katta bayram. Garchi, bu futzal musobaqasi bo'lsa ham.
Bir narsani alohida ta'kidlamoqchiman. Bilasiz, aynan mana shu yigitlarimiz bir necha yillardan buyon milliy terma jamoamiz sharafini himoya qilishadi. Shaxsan men Serjio Sapo boshqaruvidagi terma jamoani juda yaxshi eslayman. 2010 yilda Toshkentda o'tkazilgan Osiyo chempionatida finalgacha etib borganmiz. O'shanda ham tinib-tinchimas Eron terma jamoasiga 3-8 hisobida mag'lub bo'lgandik. O'sha paytlarda ham bu musobaqa rosa qizigan, o'yin paytida zallarimiz muhlislar bilan to'lib-toshgan, lekin bilasizmi, u paytda kayfiyatimiz bu darajada ko'tarilmagan edi. To'g'ri, yuqorida ta'kidlaganimdek, zallarni to'ldirgan holda o'yinlarni tomosha qilganmiz, qiziqish ham yuqori bo'lgan, ammo g'alabaning ta'mi baribir boshqacha bo'lgan, bunchalik sarmast bo'lmaganmiz. Bir kun bu yutug'imizni nishonlagan bo'lsak, ertasi kunda hammasini unutganmiz. Bozorda ham, do'konda ham, ko'chalarimizda ham bu mavzu bu qadar keng muhokama qilinmagan. Chunki o'shanda jahon chempionati yo'llanmasi o'rtaga qo'yilmagan edi o'shanda. Farq shunda. Aynan jahon chempionatiga chiqish masalasi hal etilgani bois, yurtimiz muxlislari katta bayram uyushtirishdi
Terma jamoamiz safida maydonga tushgan futzalchilarimiz tarkibi 2010 yilgi tarkibdan deyarli farq qilmadi. E'tiborlisi, Umarov, Sviridov, Yunusov, Irsaliev va yana boshqa bir qancha futzalchilarimiz bu safargi tarkibdan ham joy topishgan edilar va jahon chempionati yo'llanmasini qo'lga kiritishdi. Tayland, Yaponiya, Eron kabi terma jamolar muntazam ravishda jahon chempionatida Osiyo sharafini himoya etib kelayotgan bo'lsa-da, bizning terma jamoamiz bungacha mundial havosidan bahramand bo'lmagan edi. Endi bo'lsa, bu nohush an'anaga barham berildi. Tarkib deyarli o'sha-o'sha bo'lsa hamki, terma jamoamiz o'yini tubdan o'zgarishlarga yuz tutdi. Yaxshi tomonga, albatta. O'rtada jahon chempionati yo'llanmasi turgan bir vaziyatda, futzalchilarimizdagi mas'uliyat ikki karra oshishi turgan gap edi. Shunga qaramay, avval hech qachon erisholmagan natijaga erishdik. Demak, qanday tarkibga ega ekanligimiz ahamiyatli emas, aslida hamma gap tarkibni kim boshqarishi va qay tarzda jamoani shakllantira olishida ekan!
O'z uyimizda o'tkazilgan bu musobaqada jahon chempionati yo'llanmasi hal etilishi siz o'ylaganchalik katta muvaffaqiyat emas, boshqacha bo'lishi ham mumkin emas edi, deyishingiz mumkin. Vetnam bu murakkab ishning uddasidan chiqqanini iddao qilarsiz ham, balki. Biroq, sizni ishontirib aytamanki, bizning jahon chempionati yo'llanmasini qo'lga kiritishimiz Vetnamning yutug'idan ancha farq qiladi. Hozir tushuntirib beraman.
Vetnam terma jamoasi ham barchani hayratga solib, yarim finalga chiqdi. To'g'ri. Lekin, ular aslida o'zlariga yuklatilmagan, hech kim kutmagan va ulardan talab qilmagan natijalarga erishishdi va tabiiyki, qolgan o'yinlarga katta ahamiyat qaratishmadi. Yarim final uchrashuvida Eron terma jamoasiga 1-13 hisobida, uchinchi o'rin uchun bo'lgan bahsda esa, Taylandga 0-8 hisobida mag'lub bo'lishdi. Bundan vetnamlik muhlislar butkul ranjishmadilar. Vetnam terma jamoasi jahon chempionati yo'llanmasini qo'lga kiritdi-ku, bo'ldi-da. Muhimi shu! Qolgani ikkinchi planga surildi. Bunday ulkan muvafaqqiyatdan so'ng yarim final va uchinchi o'rin uchun o'yinlar ularning muxlislarini qiziqtirarmidi? Menimcha, yo'q.
O'zbekiston terma jamoasida esa, vaziyat butunlay boshqacha edi. O'z uyida minglab muxlislar qarshisida o'tkazilgan bu musobaqadan asosiy maqsad - yarim finalga chiqish edi. To'g'ri, biz bu natijani qayd etdik, Vetnam kabi. Hamma xursand. Keyin-chi? Biz ham ular kabi o'zimizni erkin his qilgan holda, qolgan uchrashuvlarda maksimal holatda tayyorlanmaslikka, o'yin paytida bor kuchimizni ishga solmaslikka haqimiz bormidi? Muhlislarimiz ko'z o'ngida-ya? Yo'g'-e?!
Tan oling, agarda terma jamoamiz yarim finalni ham, uchinchi o'rin uchun bo'lgan uchrashuvni ham boy berganida edi, biz bugungidek futzalchilarimiz bilan mag'rurlanib yurmagan bo'lardik. Ha, jahon chempionati qo'lga kiritildi. Ha, o'z azaliy orzuyimizga muhlislar ko'z o'ngida erishdik. Bu katta baxt! Ammo Taylandga va uchinchi o'rin uchun bo'lgan bahsni boy berdik-ku!? E-voh, bu qanaqasi? Shunga loyiqmidik? Iroq terma jamoasini ham aslida tasodifan yutganmiz, terma jamoamiz umuman kuchli emas ekan. Bo'lmabdi bu. Yig'ishtirib qo'ygan ma'qul barini... Shunday hayollarga berilishimiz tayin edi, to'g'rimi? Finalga chiqdik, Eron terma jamoasiga munosib qarshilik ko'rsatdik, hattoki, ularni mag'lub etishimiz mumkinligini ham barchaga isbotlab berdik. Xo'sh, terma jamoamiz bosh murabbiyi oldida qo'yilgan talab maksimal darajada bajarildimi? Bajarildi.
Bilasizmi, aslida futbolda ham shunday. Jamoaning o'yini ko'pincha bosh murabbiyga bog'liq. Uning o'yinga tushirgan tarkibi, tanlagan taktik sxemalari va yana bir qator harakatlari sabab jamoa qoniqarli yoki aksincha qoniqarsiz natijalarga erishadi. Bosh murabbiyning bilimi evaziga oddiy jamoalar yuqori cho'qqilarni zabt etib kelishmoqda. Raneri qo'l ostidagi «Lester», Pochettino boshqarayotgan «Tottenhem». Bundan bir necha yil muqaddam Ispaniya primerasida jon saqlash uchun kurash olib borgan «Atletiko Madrid» Diego Simeone boshqaruviga o'tgach, tezda yuksalishga erishdi va bugungi kunda nafaqat o'z ligasida, balki butun Evropada o'z o'rniga ega bo'ldi. Yoki Klopp «yasagan» tajovuzkor «Borussiya Dortmund»ni olaylik. Mourino «Portu» bilan birgalikda chempionlar ligasida zafar quchganini ham esdan chiqarmang. Shunga o'xshash ko'plab misollarni keltirib o'tishim mumkin.
Yaponiya, Janubiy Koreya, Xitoy, Eron va arab mamlakatlari futbol klublarida pul borasida muammo yo'q, deymiz. So'nggi paytlarda Xitoy jamoalari qay tariqa transfer siyosatini olib borayotganidan ham xabardormiz. Ular shu asnoda kuchli legioner futbolchilarni o'z tarkiblariga jalb qilishmoqda, taniqli Evropalik mutaxassislarni olib kelishmoqda. Xullas, jamoalar Osiyo chempionlar ligasini yutib olish uchun ko'lidan kelgancha harakat qilishyapti. Shunga yarasha natijalarga ham o'zini ko'p kuttirib qo'ygani yo'q. Bizning jamoalarimizdan farqli o'laroq ularda mablag' borasida muammo yo'q. Istaganlarini muhayyo qilishlari mumkin, har holda, bizning etakchi klublarimizga o'xshab, uchinchi yoki to'rtinchi «sort» legioner futbolchilar bilan shartnoma imzolashmaydi. Xo'sh, bugungi kunda futbol olamida hamma narsa pulga bog'liqmi? Qaysi klub boyroq bo'lsa, o'sha futbol olamida hukmronlik qilishi kerakmi? Unday bo'lsa, parijliklar, manchesterliklar har mavsumda Evropa chempionlar ligasini yutishi kerak ekan-da. Agar hamma narsa pulga borib taqalganda, «Borussiya», «Atletiko» va «Portu» kabi jamoalar finalga qadar etib borish tugul, hatto o'z guruhlaridan ham chiqmasliklari kerak emasmidi?
Klublarimizning Osiyo chempionatidagi muvaffaqiyatsiz ishtirokiga, qoniqarsiz natijalariga mablag'ning kamligi, ya'ni, transfer bozorida sustligimiz, futbolchilarimiz million dollarlik maosh olishmayotganliklari va safimizda butun dunyo taniydigan «yulduzlarning» yo'qligi bahona bo'la olmaydi. Qoniqarsiz natijalarning mavjudligiga ushbu sababni keltiraverishimiz mutlaqo noto'g'ri. Shunchaki, bizga Mendez kabi mutaxassis etishmayotgandek chamamda.
Bir vaqtlar Anatoliy Demyanenko «Nasaf» jamoasi bilan OFK kubogida zafar quchgan edi. O'sha damlar hamon yodimda: intiqlik ila uzoq kutilgan halqaro sovrinni qarshiliklar bilan birgalikda butun yurtimiz nishonlagan. Ajoyib damlar edi. Skolari boshqargan «Bunyodkor» klubini eslang. Yo'q-yo'q, uning qo'l ostida kuchli tarkib bo'lgan, lekin shunga qaramay chepionlar ligasida zafar quchmagan, deb istisno qilishga shoshilmang. Axir, birgina «yulduz» Rivaldoning atrofida mahalliy futbolchilarimizni yig'ib olib, Osiyoda juda kuchli jamoani shakllantirishning o'zi oson ish emas. Osiyoning barcha jamoalari «Bunyodkordan» hadiksirab haraqat qilishardi o'shanda. Eslaysizmi? «Bunyodkor» - hamisha o'z oldiga katta maqsadlarni qo'yadigan jamoa edi. Har holda, bugungidek mudom «yoshlarning tajribasizligini» pesh qilib, guruh bosqichidan chiqolmaydigan so'nggi darajali klub emas. «Paxtakor» ham Radulovich paytida juda mazmunli o'yin namoyish qilgan. Osiyo chempionlar ligasida o'z guruhidan chiqishga muvaffaq bo'lgan, ichki chempionatimizda ham Osiyoning grand jamoasiga aylangan «Bunyodkor»ga munosib tarzda qarshilik ko'rsata olgan. Hech bir jabhada qolishmas edi. Hakamlarni «sotib» olishga ham hojat yo'q edi, chunki Odil Ahmedov, Aleksandr Geynrih va Artur Gevorkyan kabi kuchli futbolchilarga va Radulovichdek kuchli mutaxassisga ega edi jamoa. Har bir «Toshkent derbisi» vaqtida stadionlarimiz muhlislar bilan to'lib-toshardi. Qiziqish juda yuqori bo'lardi.
Kuchli mutaxassislar klublarimizni boshqargan o'sha paytlarda ulardan yuqori natijalarni kutganmiz. Talab qilganmiz. Bugun esa buning aksi.
Mamlakatimizning grand jamoasi, kumush medal sohibi «Lokomotiv» futbol klubining murabbiyi Osiyo chempionlar ligasi birinchi tur uchrashuvi oldidan matbuot anjumanida bergan intervyusi chog'ida «Bizning asosiy vazifamiz - o'z guruhimizdan chiqish» deb, barchani taajublantirgani so'zlarimni tasdiqlovchi misol tariqasida keltirishim mumkin, nazarimda.
Mayli, keling, bu gaplarni qo'yib turaylik. Aslida men bugun futbol mavzusida yozmoqchi emasdim. Osiyo chempionlar ligasining birinchi turidan ham, ikkinchisidan ham taassurotlar talaygina. Lekin men bugun bunga urg'u bermaslikka qaror qildim. Birinchi turda o'z maydonida so'nggi daqiqalarda mag'lubiyatdan arang qutulib qolgan «Lokomotiv» haqida ham, ikkinchi bo'limning o'rtalaridan boshlab o'ynashga kuchi qolmagan va yakunda birin-ketin xatolarga yo'l qo'yib, ikki to'p farqini qo'ldan boy bergancha durangga imzo chekishga majbur bo'lgan «Bunyodkor» to'g'risida ham yozish niyatim yo'q. «Paxtakor» jamoasining «suyanchig'i», Babayanning yoqimtoyi Sergeev bir emas, ikki emas, naq uch marta «qovun tushirganini» ham, maydon bo'ylab arang piyoda yurgan «Nasaf» futbolchilarini ham bir chetga surib turaylik. Men aslida futzal bo'yicha O'zbekiston terma jamoasi haqida gaplashishni niyat qilgandim. Mavzudan chetlab ketganim uchun meni ma'zur tutasizlar.
Mensiz ham ularni ko'kka ko'tarib, turli maqtovlar bilan «siylaydigan» muxbirlar topilishi aniq. Shu sababli, ularga «maqtovlar yomg'irini» yog'dirmoqchi emasman. Shunchaki, Osiyo chempionatida kumush medallarni bizga taqdim etgan futzalchilarimizga tashakkur aytmoqchiman. Shu qatorda bu yo'lda o'z hissasini qo'shgan mutasaddilarimizga ham. Ayniqsa, terma jamoamizni jahon chempionatiga olib chiqqan tajribali, taniqli, xorijiy bosh murabbiyni bu sovrin bilan chin ko'ngildan tabriklayman. Yana bir bor qaytaraman: Tajribali. Taniqli. Xorijiy bosh murabbiy.
Gracias, Senor! Temurmalik Tojiddinzoda
— deya xabar beradi uff.uz nashri.
Futzal bo'yicha Osiyo chempionati yurtimiz futbol ixlosmandlarining tilidan hamon tushmayapti. To'g'ri-da, axir futbolimizda bu kabi tarixiy voqealar serob bo'lmasa, nachora, futzal bilan hammamiz ovunamiz, aldanamiz. Ko'cha-kuyda, ishxonalarda, do'kon va bozorlarda, qo'yingki, yurtimizning deyarli har bir burchagida futzalchilarimiz o'yini muhokama qilinyapti. Yaxshi ma'noda. Ha, jahon chempionati yo'llanmasini qo'lga kiritganimiz, bu - ulkan xodisa. Katta bayram. Garchi, bu futzal musobaqasi bo'lsa ham.
Bir narsani alohida ta'kidlamoqchiman. Bilasiz, aynan mana shu yigitlarimiz bir necha yillardan buyon milliy terma jamoamiz sharafini himoya qilishadi. Shaxsan men Serjio Sapo boshqaruvidagi terma jamoani juda yaxshi eslayman. 2010 yilda Toshkentda o'tkazilgan Osiyo chempionatida finalgacha etib borganmiz. O'shanda ham tinib-tinchimas Eron terma jamoasiga 3-8 hisobida mag'lub bo'lgandik. O'sha paytlarda ham bu musobaqa rosa qizigan, o'yin paytida zallarimiz muhlislar bilan to'lib-toshgan, lekin bilasizmi, u paytda kayfiyatimiz bu darajada ko'tarilmagan edi. To'g'ri, yuqorida ta'kidlaganimdek, zallarni to'ldirgan holda o'yinlarni tomosha qilganmiz, qiziqish ham yuqori bo'lgan, ammo g'alabaning ta'mi baribir boshqacha bo'lgan, bunchalik sarmast bo'lmaganmiz. Bir kun bu yutug'imizni nishonlagan bo'lsak, ertasi kunda hammasini unutganmiz. Bozorda ham, do'konda ham, ko'chalarimizda ham bu mavzu bu qadar keng muhokama qilinmagan. Chunki o'shanda jahon chempionati yo'llanmasi o'rtaga qo'yilmagan edi o'shanda. Farq shunda. Aynan jahon chempionatiga chiqish masalasi hal etilgani bois, yurtimiz muxlislari katta bayram uyushtirishdi
Terma jamoamiz safida maydonga tushgan futzalchilarimiz tarkibi 2010 yilgi tarkibdan deyarli farq qilmadi. E'tiborlisi, Umarov, Sviridov, Yunusov, Irsaliev va yana boshqa bir qancha futzalchilarimiz bu safargi tarkibdan ham joy topishgan edilar va jahon chempionati yo'llanmasini qo'lga kiritishdi. Tayland, Yaponiya, Eron kabi terma jamolar muntazam ravishda jahon chempionatida Osiyo sharafini himoya etib kelayotgan bo'lsa-da, bizning terma jamoamiz bungacha mundial havosidan bahramand bo'lmagan edi. Endi bo'lsa, bu nohush an'anaga barham berildi. Tarkib deyarli o'sha-o'sha bo'lsa hamki, terma jamoamiz o'yini tubdan o'zgarishlarga yuz tutdi. Yaxshi tomonga, albatta. O'rtada jahon chempionati yo'llanmasi turgan bir vaziyatda, futzalchilarimizdagi mas'uliyat ikki karra oshishi turgan gap edi. Shunga qaramay, avval hech qachon erisholmagan natijaga erishdik. Demak, qanday tarkibga ega ekanligimiz ahamiyatli emas, aslida hamma gap tarkibni kim boshqarishi va qay tarzda jamoani shakllantira olishida ekan!
O'z uyimizda o'tkazilgan bu musobaqada jahon chempionati yo'llanmasi hal etilishi siz o'ylaganchalik katta muvaffaqiyat emas, boshqacha bo'lishi ham mumkin emas edi, deyishingiz mumkin. Vetnam bu murakkab ishning uddasidan chiqqanini iddao qilarsiz ham, balki. Biroq, sizni ishontirib aytamanki, bizning jahon chempionati yo'llanmasini qo'lga kiritishimiz Vetnamning yutug'idan ancha farq qiladi. Hozir tushuntirib beraman.
Vetnam terma jamoasi ham barchani hayratga solib, yarim finalga chiqdi. To'g'ri. Lekin, ular aslida o'zlariga yuklatilmagan, hech kim kutmagan va ulardan talab qilmagan natijalarga erishishdi va tabiiyki, qolgan o'yinlarga katta ahamiyat qaratishmadi. Yarim final uchrashuvida Eron terma jamoasiga 1-13 hisobida, uchinchi o'rin uchun bo'lgan bahsda esa, Taylandga 0-8 hisobida mag'lub bo'lishdi. Bundan vetnamlik muhlislar butkul ranjishmadilar. Vetnam terma jamoasi jahon chempionati yo'llanmasini qo'lga kiritdi-ku, bo'ldi-da. Muhimi shu! Qolgani ikkinchi planga surildi. Bunday ulkan muvafaqqiyatdan so'ng yarim final va uchinchi o'rin uchun o'yinlar ularning muxlislarini qiziqtirarmidi? Menimcha, yo'q.
O'zbekiston terma jamoasida esa, vaziyat butunlay boshqacha edi. O'z uyida minglab muxlislar qarshisida o'tkazilgan bu musobaqadan asosiy maqsad - yarim finalga chiqish edi. To'g'ri, biz bu natijani qayd etdik, Vetnam kabi. Hamma xursand. Keyin-chi? Biz ham ular kabi o'zimizni erkin his qilgan holda, qolgan uchrashuvlarda maksimal holatda tayyorlanmaslikka, o'yin paytida bor kuchimizni ishga solmaslikka haqimiz bormidi? Muhlislarimiz ko'z o'ngida-ya? Yo'g'-e?!
Tan oling, agarda terma jamoamiz yarim finalni ham, uchinchi o'rin uchun bo'lgan uchrashuvni ham boy berganida edi, biz bugungidek futzalchilarimiz bilan mag'rurlanib yurmagan bo'lardik. Ha, jahon chempionati qo'lga kiritildi. Ha, o'z azaliy orzuyimizga muhlislar ko'z o'ngida erishdik. Bu katta baxt! Ammo Taylandga va uchinchi o'rin uchun bo'lgan bahsni boy berdik-ku!? E-voh, bu qanaqasi? Shunga loyiqmidik? Iroq terma jamoasini ham aslida tasodifan yutganmiz, terma jamoamiz umuman kuchli emas ekan. Bo'lmabdi bu. Yig'ishtirib qo'ygan ma'qul barini... Shunday hayollarga berilishimiz tayin edi, to'g'rimi? Finalga chiqdik, Eron terma jamoasiga munosib qarshilik ko'rsatdik, hattoki, ularni mag'lub etishimiz mumkinligini ham barchaga isbotlab berdik. Xo'sh, terma jamoamiz bosh murabbiyi oldida qo'yilgan talab maksimal darajada bajarildimi? Bajarildi.
Bilasizmi, aslida futbolda ham shunday. Jamoaning o'yini ko'pincha bosh murabbiyga bog'liq. Uning o'yinga tushirgan tarkibi, tanlagan taktik sxemalari va yana bir qator harakatlari sabab jamoa qoniqarli yoki aksincha qoniqarsiz natijalarga erishadi. Bosh murabbiyning bilimi evaziga oddiy jamoalar yuqori cho'qqilarni zabt etib kelishmoqda. Raneri qo'l ostidagi «Lester», Pochettino boshqarayotgan «Tottenhem». Bundan bir necha yil muqaddam Ispaniya primerasida jon saqlash uchun kurash olib borgan «Atletiko Madrid» Diego Simeone boshqaruviga o'tgach, tezda yuksalishga erishdi va bugungi kunda nafaqat o'z ligasida, balki butun Evropada o'z o'rniga ega bo'ldi. Yoki Klopp «yasagan» tajovuzkor «Borussiya Dortmund»ni olaylik. Mourino «Portu» bilan birgalikda chempionlar ligasida zafar quchganini ham esdan chiqarmang. Shunga o'xshash ko'plab misollarni keltirib o'tishim mumkin.
Yaponiya, Janubiy Koreya, Xitoy, Eron va arab mamlakatlari futbol klublarida pul borasida muammo yo'q, deymiz. So'nggi paytlarda Xitoy jamoalari qay tariqa transfer siyosatini olib borayotganidan ham xabardormiz. Ular shu asnoda kuchli legioner futbolchilarni o'z tarkiblariga jalb qilishmoqda, taniqli Evropalik mutaxassislarni olib kelishmoqda. Xullas, jamoalar Osiyo chempionlar ligasini yutib olish uchun ko'lidan kelgancha harakat qilishyapti. Shunga yarasha natijalarga ham o'zini ko'p kuttirib qo'ygani yo'q. Bizning jamoalarimizdan farqli o'laroq ularda mablag' borasida muammo yo'q. Istaganlarini muhayyo qilishlari mumkin, har holda, bizning etakchi klublarimizga o'xshab, uchinchi yoki to'rtinchi «sort» legioner futbolchilar bilan shartnoma imzolashmaydi. Xo'sh, bugungi kunda futbol olamida hamma narsa pulga bog'liqmi? Qaysi klub boyroq bo'lsa, o'sha futbol olamida hukmronlik qilishi kerakmi? Unday bo'lsa, parijliklar, manchesterliklar har mavsumda Evropa chempionlar ligasini yutishi kerak ekan-da. Agar hamma narsa pulga borib taqalganda, «Borussiya», «Atletiko» va «Portu» kabi jamoalar finalga qadar etib borish tugul, hatto o'z guruhlaridan ham chiqmasliklari kerak emasmidi?
Klublarimizning Osiyo chempionatidagi muvaffaqiyatsiz ishtirokiga, qoniqarsiz natijalariga mablag'ning kamligi, ya'ni, transfer bozorida sustligimiz, futbolchilarimiz million dollarlik maosh olishmayotganliklari va safimizda butun dunyo taniydigan «yulduzlarning» yo'qligi bahona bo'la olmaydi. Qoniqarsiz natijalarning mavjudligiga ushbu sababni keltiraverishimiz mutlaqo noto'g'ri. Shunchaki, bizga Mendez kabi mutaxassis etishmayotgandek chamamda.
Bir vaqtlar Anatoliy Demyanenko «Nasaf» jamoasi bilan OFK kubogida zafar quchgan edi. O'sha damlar hamon yodimda: intiqlik ila uzoq kutilgan halqaro sovrinni qarshiliklar bilan birgalikda butun yurtimiz nishonlagan. Ajoyib damlar edi. Skolari boshqargan «Bunyodkor» klubini eslang. Yo'q-yo'q, uning qo'l ostida kuchli tarkib bo'lgan, lekin shunga qaramay chepionlar ligasida zafar quchmagan, deb istisno qilishga shoshilmang. Axir, birgina «yulduz» Rivaldoning atrofida mahalliy futbolchilarimizni yig'ib olib, Osiyoda juda kuchli jamoani shakllantirishning o'zi oson ish emas. Osiyoning barcha jamoalari «Bunyodkordan» hadiksirab haraqat qilishardi o'shanda. Eslaysizmi? «Bunyodkor» - hamisha o'z oldiga katta maqsadlarni qo'yadigan jamoa edi. Har holda, bugungidek mudom «yoshlarning tajribasizligini» pesh qilib, guruh bosqichidan chiqolmaydigan so'nggi darajali klub emas. «Paxtakor» ham Radulovich paytida juda mazmunli o'yin namoyish qilgan. Osiyo chempionlar ligasida o'z guruhidan chiqishga muvaffaq bo'lgan, ichki chempionatimizda ham Osiyoning grand jamoasiga aylangan «Bunyodkor»ga munosib tarzda qarshilik ko'rsata olgan. Hech bir jabhada qolishmas edi. Hakamlarni «sotib» olishga ham hojat yo'q edi, chunki Odil Ahmedov, Aleksandr Geynrih va Artur Gevorkyan kabi kuchli futbolchilarga va Radulovichdek kuchli mutaxassisga ega edi jamoa. Har bir «Toshkent derbisi» vaqtida stadionlarimiz muhlislar bilan to'lib-toshardi. Qiziqish juda yuqori bo'lardi.
Kuchli mutaxassislar klublarimizni boshqargan o'sha paytlarda ulardan yuqori natijalarni kutganmiz. Talab qilganmiz. Bugun esa buning aksi.
Mamlakatimizning grand jamoasi, kumush medal sohibi «Lokomotiv» futbol klubining murabbiyi Osiyo chempionlar ligasi birinchi tur uchrashuvi oldidan matbuot anjumanida bergan intervyusi chog'ida «Bizning asosiy vazifamiz - o'z guruhimizdan chiqish» deb, barchani taajublantirgani so'zlarimni tasdiqlovchi misol tariqasida keltirishim mumkin, nazarimda.
Mayli, keling, bu gaplarni qo'yib turaylik. Aslida men bugun futbol mavzusida yozmoqchi emasdim. Osiyo chempionlar ligasining birinchi turidan ham, ikkinchisidan ham taassurotlar talaygina. Lekin men bugun bunga urg'u bermaslikka qaror qildim. Birinchi turda o'z maydonida so'nggi daqiqalarda mag'lubiyatdan arang qutulib qolgan «Lokomotiv» haqida ham, ikkinchi bo'limning o'rtalaridan boshlab o'ynashga kuchi qolmagan va yakunda birin-ketin xatolarga yo'l qo'yib, ikki to'p farqini qo'ldan boy bergancha durangga imzo chekishga majbur bo'lgan «Bunyodkor» to'g'risida ham yozish niyatim yo'q. «Paxtakor» jamoasining «suyanchig'i», Babayanning yoqimtoyi Sergeev bir emas, ikki emas, naq uch marta «qovun tushirganini» ham, maydon bo'ylab arang piyoda yurgan «Nasaf» futbolchilarini ham bir chetga surib turaylik. Men aslida futzal bo'yicha O'zbekiston terma jamoasi haqida gaplashishni niyat qilgandim. Mavzudan chetlab ketganim uchun meni ma'zur tutasizlar.
Mensiz ham ularni ko'kka ko'tarib, turli maqtovlar bilan «siylaydigan» muxbirlar topilishi aniq. Shu sababli, ularga «maqtovlar yomg'irini» yog'dirmoqchi emasman. Shunchaki, Osiyo chempionatida kumush medallarni bizga taqdim etgan futzalchilarimizga tashakkur aytmoqchiman. Shu qatorda bu yo'lda o'z hissasini qo'shgan mutasaddilarimizga ham. Ayniqsa, terma jamoamizni jahon chempionatiga olib chiqqan tajribali, taniqli, xorijiy bosh murabbiyni bu sovrin bilan chin ko'ngildan tabriklayman. Yana bir bor qaytaraman: Tajribali. Taniqli. Xorijiy bosh murabbiy.
Gracias, Senor! Temurmalik Tojiddinzoda
— deya xabar beradi uff.uz nashri.
Bosh sahifaga
393